Οἱ καταλήψεις τείνουν νά καθιερωθοῦν ὡς θεσμός σέ μία χώρα ἡ ὁποία ἐπιφυλάσσει γιά τά παιδιά της ζοφερό μέλλον καί πρός ἐξιλέωσή της τά ἐπιτρέπει νά ἀσυδοτοῦν ἐπιτείνοντας τόν ἐκμαυλισμό τους.
  Οἱ καταλήψεις ὑποβαθμίζουν ἀκόμη περισσότερο τό καταρρέον δημόσιο ἐκπαιδευτικό σύστημα. Τά κόμματα ἐξουσίας ὑποταγμένα στό διευθυντήριο τῶν Βρυξελλῶν ἑλίσσονται διαρκῶς, προκειμένου νά ἐκτελέσουν τίς ἐντολές γιά τήν ἐμπορευματοποίηση τῆς ἐκπαίδευσης μέ τό χαμηλότερο δυνατό πολιτικό κόστος. Τά κόμματα τῆς ᾿Αριστερᾶς θεωροῦν τίς καταλήψεις μορφή κοινωνικῆς πάλης καί τίς στηρίζουν μερικές φορές προκλητικά. Δείχνουν νά ἀγνοοῦν ὅτι στή μεγάλη τους πλειονοψηφία οἱ ὑπέρ τῶν καταλήψεων μαθητές δέν ἔχουν ὡς ὅραμα τήν πολιτικοκοινωνική ἀνατροπή, ἀλλά ἐμφοροῦνται ἀπό τήν ἰδεολογία τοῦ «χαβαλέ».
Ναί, ἁπλῶς δέν θέλουν νά κάνουν μάθημα γιά ποικίλους λόγους, ἀπό τούς ὁποίους σημαντικότεροι εἶναι οἱ ἀκόλουθοι·
* ῾Η κοινωνία ἔχει δείξει τήν ὑποκρισία στό μεγαλεῖο της. ῾Η ἀναξιοκρατία μεσουρανεῖ καί εἶναι εὐκολότερη ἡ ἐπαγγελματική ἀποκατάσταση γιά ὅποιον κρατᾶ τό πλαστικό κομματικό σημαιάκι παρά γιά ἐκεῖνον πού ἀγωνίζεται γιά τήν ἀπόκτηση γνώσεων.
* Τό κράτος, τό ὁποῖο στό παρελθόν εἶχε τή δυνατότητα νά ρυθμίζει τήν ἀνεργία μέσῳ τοῦ πλήθους τῶν ἐπιχειρήσεων καί ὀργανισμῶν δημοσίου χαρακτήρα, ἔχει ἐκποιήσει τήν περιουσία τοῦ λαοῦ στό ἀδηφάγο κεφάλαιο. Καί αὐτό ἐπιθυμεῖ τή διόγκωση τῶν κερδῶν του καί μόνο, ἐκδηλώνοντας ἐντονότερη τήν κοινωνική ἀναλγησία.
* ῾Η πολιτική συσχέτισης τοῦ ἀριθμοῦ τῶν εἰσαγομένων στά ἀνώτατα ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα μέ τίς ἀνάγκες τῆς κοινωνίας εἶναι ἀνύπαρκτη. Πλῆθος πανεπιστημίων καί σχολῶν ἐντός αὐτῶν ἱδρύθηκαν μέ μοναδικό σκοπό τήν ἄσκηση μικροπολιτικῆς καί τήν προβολή ἀνύπαρκτης ἀποκέντρωσης. Στήν οὐσία τελικά τό μέτρο ἀποσκοποῦσε στήν μετακύλιση τοῦ χρήματος ἀπό τούς γονεῖς τῶν φοιτητῶν στούς ἰδιοκτῆτες ἐνοικιαζόμενων διαμερισμάτων καί κέντρων ψυχαγωγίας. ῾Η Πολιτεία δέν δεσμεύτηκε ποτέ, οὔτε ἄλλωστε ἦταν δυνατόν νά δεσμευθεῖ, γιά τήν ἐξασφάλιση ἐργασίας στό πλῆθος αὐτό τῶν πτυχιούχων μέ οἰκονομία πού τελεῖ ὑπό κατάρρευση, σέ χώρα πού δέν παράγει σχεδόν τίποτε δευτερογενῶς, ἐνῶ ἐπιμένει νά προβάλλει ὡς ἀξία τήν παροχή ὑπηρεσιῶν καί νά καταναλώνει τά πάντα! Τέλος, τά παιδιά ἔχουν ἀντιληφθεῖ σέ βάθος ὅτι ἐμεῖς οἱ μεγάλοι δέν ἔχουμε διάθεση πρός ἐργασία. Μήπως μάλιστα προκαλοῦμε σ᾿ αὐτά ἀηδία σέ στιγμές περισυλλογῆς τους, καθώς μᾶς βλέπουν μέ μόνα ἰδανικά τήν ἥσσονα προσπάθεια καί τήν κομπίνα καί μόνη ἐλπίδα τόν τζόγο;
  Οἱ γονεῖς, παντελῶς ἀδιάφοροι ὅπως μαρτυρεῖ ἡ σπάνια προσέλευσή τους στίς συνελεύσεις τῶν συλλόγων γονέων, δέν παρεμβαίνουν προκειμένου νά παρεμποδίσουν τά παιδιά τους ἀπό τό νά κάνουν κατάληψη... τῆς καφετέριας, διότι, κακά τά ψέματα, ἐκεῖ θά περάσουν ἀτέλειωτες ὧρες, καθώς θά ἐγκαταλείψουν τό ὑπό κατάληψη σχολικό κτήριο στούς ἐλάχιστους, πού αὐτοδικαιώνονται ὡς πολιτικά ὥριμοι. Οἱ καθηγητές, σμικρογραφία τῆς κοινωνίας μας, δέν πολυθλίβονται γιά τίς καταλήψεις. Δέν εἶναι σέ κανέναν μας ἀνεπιθύμητη ἡ παράταση τῶν διακοπῶν! ῞Ολοι λοιπόν, γονεῖς, καθηγητές, μαθητές καί ἀριστερή ἀντιπολίτευση συμβάλλουν τά μέγιστα στή διάλυση τοῦ δημοσίου σχολείου· τά κόμματα ἐξουσίας διευκολύνονται στήν ἄσκηση τῆς πολιτικῆς τους καί οἱ ἔμποροι τῆς ἐκπαίδευσης τρίβουν τά χέρια τους.
  Τί θά γίνουν ὅλα αὐτά τά παιδιά, τά ὁποῖα αἰσθάνονται ἀπέχθεια πρός τή φύση καί τήν πρωτογενῆ παραγωγή καί ὀνειρεύονται εὔκολη καί καλά ἀμειβόμενη ἐργασία; ῞Οσο καί ἄν τώρα ἐμφανίζονται ἀδιάφοροι οἱ γονεῖς, ἔχουν ὅμως τήν αἴσθηση ὅτι τά κενά εἶναι ἀδύνατο νά ἀναπληρωθοῦν μέ συνοπτικές διαδικασίες μετά τόν τερματισμό τῆς κατάληψης. Γι᾿ αὐτό θά καταφύγουν στά φροντιστηριακά μαθήματα, προκειμένου νά γευθοῦν τήν ἐπιτυχία τοῦ παιδιοῦ στίς πανελλαδικές ἐξετάσεις. Σταδιακά οἱ κατέχοντες θά στηρίξουν τά ἰδιωτικά ἐκπαιδευτήρια δευτεροβάθμιας ἐκπαίδευσης, πρός μεγάλη χαρά τῶν ἐμπόρων τοῦ εἴδους. ῾Ο ἰδιώτης ἐργοδότης δέν θά ἐκδηλώσει συμπεριφορά ἀνάλογη πρός ἐκείνη τῆς κομματικῆς κρατικῆς μηχανῆς. Θά ἀναζητήσει μεταξύ τῶν ὑποψηφίων γιά τήν κατάληψη τῆς θέσεως πού προσφέρει ἐκεῖνον πού ἔχει στό ἐνεργητικό του τίς καλύτερες σπουδές. Καί ἔχει μεγάλη εὐχέρεια ἐπιλογῆς, καθώς ἡ ζήτηση εἶναι συντριπτικά μεγαλύτερη τῆς προσφορᾶς ἐργασίας στό ἰσχύον κοινωνικοπολιτικό σύστημα. Οἱ πολλοί θά κληθοῦν νά ριχτοῦν στόν τρικυμισμένο ὠκεανό χωρίς σωσίβιο καί θά ἀποδεχθοῦν μοιρολατρικά ἕνα γλίσχρο μισθό μέ ἀβέβαιο ἐργασιακό μέλλον καί πλέον ἀβέβαια ἀσφάλιση. ῎Αλλωστε τά πολυσυζητούμενα στίς ἡμέρες μας stages, δέν εἶναι παρά ἡ ἀσπιρίνη τοῦ συστήματος στούς πάσχοντες ἀπό βαρειᾶς μορφῆς ἀνεργία. Τέλος, ἡ ᾿Αριστερά θά ὑποκινεῖ καταλήψεις στήν πρωτοβάθμια πλέον ἐκπαίδευση, καθώς οἱ ἔφηβοι θά βαριοῦνται ἀκόμη καί νά κάνουν κατάληψη.
  Μήπως εἶναι καιρός νά ἐπανεξετάσουν τή θέση τους ὅσοι τάσσονται ὑπέρ τῶν καταλήψεων; Τό σύστημα ὑπηρετεῖται ἀπό πολλούς νεροκουβαλητές, οἱ ὁποῖοι δείχνουν νά τό πετροβολοῦν.
                                            

᾿Απόστολος Παπαδημητρίου