ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε καθηγητά, θά ἐπιθυμούσαμε νά ἀκούσουμε σήμερα γιά τίς θεωρίες καί διδασκαλίες τῶν χιλιαστῶν πού ἔχουν σχέση μέ τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ.
    ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Τό πρῶτο μάθημα καί τό σπουδαιότερο δόγμα στήν αἵρεση τῶν «μαρτύρων τοῦ Ἰεχωβᾶ» εἶναι ἡ πίστη τους ὅτι αὐτοί ἀποκάλυψαν στόν κόσμο καί τίμησαν ὅπως πρέπει τό ὄνομα τοῦ Ἰεχωβᾶ, τό ὁποῖο εἶναι τό προσωπικό ὄνομα τοῦ Θεοῦ, καί ὅτι αὐτοί εἶναι ἐκεῖνοι στούς ὁποίους ὁ Θεός Ἰεχωβᾶ λέει: «Σεῖς εἶσθε οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». Σ’ ὅλα αὐτά θά μποροῦσε ἕνας ἀληθινός σπουδαστής καί πραγματικός ἐρευνητής τῆς Γραφῆς ἀλλά καί τῆς ἱστορίας ν’ ἀντιτάξει φοβερά ἐρωτήματα, στἀ ὁποῖα καλοῦνται οἱ μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ νά δώσουν ἀπαντήσεις.
    1)  Ἡ ἁγία Γραφή ἀποδίδει στόν Θεό μόνο τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ ἤ καί ἄλλα;
    2)  Ἡ ὀρθή προφορά τοῦ ὀνόματος αὐτοῦ εἶναι Ἰεχωβᾶ ἤ Γιαχβέ;
    3)  Ἀπό ποῦ ἀποδεικνύεται ὅτι, ὅταν ὁ Θεός λέει μέ τόν Ἠσαΐα, 750 χρόνια π.Χ., τό «Σεῖς εἶσθε οἱ μάρτυρές μου», τό λέει γιά σᾶς πού ἐμφανιστήκατε τό 1874 μ.Χ. καί γιατί μόλις ἀπό τό 1931 ἀρχίσατε νά τό χρησιμοποιεῖτε;
   4)  Γιατί ἡ Κ. Διαθήκη οὔτε μιά φορά δέν χρησιμοποιεῖ τό ὄνομα Γιαχβέ ἤ ἔστω Ἰεχωβᾶ, ἐνῶ χρησιμοποιεῖ τό Σαβαώθ;
    5)  Γιατί τά μέλη τῆς Ἐκκλησίας ὀνομάστηκαν χριστιανοί καί ὄχι μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ;
   6) Πῶς μπορεῖτε νά ἀποδείξετε ὅτι σεῖς οἱ αὐτοκαλούμενοι μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ φανερώσατε τό ξεχασμένο καί σκεπασμένο ὄνομα τοῦ Θεοῦ ἔπειτα ἀπό τόσους αἰῶνες, ἀφοῦ τό χρησιμοποιοῦν τόσα συγγράμματα ἀπ’ ὅλους τούς αἰῶνες;
    ΕΡΩΤΗΣΗ: Ποιά εἶναι ἡ ἐπιστημονική θέση καί ἄποψη γιά τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ;
   ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὅλοι οἱ εἰδικοί ἐπιστήμονες τῆς Π. Διαθήκης καί τῆς ἑβραϊκῆς γλώσσας δέχονται ὅτι ἡ προφορά Ἰεχωβᾶ εἶναι νεώτερη καί χρησιμοποιήθηκε ἀπό τόν μεταγενέστερο Ἰουδαϊσμό. Ἐπειδή δέ τό ὄνομα τοῦτο τοῦ Θεοῦ τό ἔγραφαν μόνο καί ποτέ δέν τό πρόφεραν οἱ Ἑβραῖοι, δέν μπορεῖ νά γνωρίζει κανείς ποιά ἦταν στήν ἀρχή ἡ ἀκριβής προφορά του. Ἦταν γνωστό ὡς τετραγράμματο ὄνομα, γιατί γραφόταν μέ τἐσσερα σύμφωνα, ἀφοῦ φωνήεντα δέν χρησιμοποιοῦσε ἡ ἑβραϊκή γλῶσσα στό γράψιμο. Σ’ ὁλόκληρη τήν Κ. Διαθήκη δέν γίνεται καθόλου λόγος γιά τό ὄνομα αὐτό, διότι γράφτηκε στήν ἑλληνική, ἀλλά χρησιμοποιοῦνται σ’ αὐτήν τά ὀνόματα Κύριος, Κύριος ὁ Θεός, ὁ Ὤν.
    Οἱ πρῶτοι πατέρες καί ἐκκλησιαστικοί συγγραφεῖς, ἐπειδή ἀσχολήθηκαν καί μέ τό ἑβραϊκό κείμενο τῆς Π. Διαθήκης, καί ὄχι μόνο μέ τήν ἑλληνική μετάφρασή της, τή γνωστή ὡς μετάφραση τῶν Ο΄, μᾶς πληροφοροῦν γιά τό τετραγράμματο ὄνομα τοῦ Θεοῦ. Καί στήν ἐποχή τους ἀκόμη ὑπῆρχαν διάφορες ἀπόψεις γιά τήν προφορά αὐτοῦ τοῦ τετραγραμμάτου. Αὐτές εἶναι Ἰαουέ, Ἰαβέ, Ἀϊά, Ἰαή, Ἰοβέ. Σήμερα οἱ εἰδικοί ὅλου τοῦ κόσμου τό προφέρουν Γιαχβέ καί αὐτό ἐπεκράτησε σ’ ὅλα τά ἐπιστημονικά συγγράμματα. Σέ ἐλάχιστα ἔργα βρίσκει κανείς τό Ἰεχωβᾶ, καί τοῦτο ἐπειδή τό χρησιμοποιεῖ ὁ νεώτερος Ἑβραϊσμός. Ἀπό τούς Ἑβραίους τό πῆραν οἱ χιλιαστές ἤ σπουδαστές τῆς Γραφῆς καί τό χρησιμοποιοῦν κατά κόρον στά βιβλία τους καί στό λόγο τους ἀπό τό 1931 καί ὕστερα. Ἀγράμματοι καί ἀνεπιστήμονες ὅπως ἦταν, τό ἄκουσαν ἀπό τούς Ἑβραίους τῆς Ἀμερικῆς καί χωρίς καμιά ἔρευνα καί σπουδή ἄρχισαν νά τό πιπιλίζουν σάν καραμέλα. Δίνουν μάλιστα τήν ἐντύπωση ὅτι ἔχει κάποια μαγική δύναμη ἡ λέξη Ἰεχωβᾶ, καί ὅτι ὅποιος τήν προφέρει καί πεῖ ὅτι εἶναι μάρτυς τοῦ Ἰεχωβᾶ εἶναι ὁ γνήσιος δοῦλος τοῦ ἀληθινοῦ Θεοῦ.
ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἀπό ὅσα μᾶς λέτε, κ. καθηγητά, διαπιστώνουμε ὅτι τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ ἦταν γνωστό καί προτοῦ νά ἐμφανιστοῦν στόν κόσμο οἱ λεγόμενοι μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ.
    ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Καί βέβαια ἦταν γνωστό. Μπορῶ νά δείξω σ’ ὅποιον θέλει βιβλία ἀπ’ ὅλους τούς αἰῶνες πού ἔχουν τήν ἑβραϊκή αὐτή ὀνομοσία. Οἱ θεολόγοι καί μάλιστα οἱ ἑρμηνευτές τῆς Π.Δ. στά ἑρμηνευτικά τους συγγράμματα ἤ στίς διάφορες βιβλικές διατριβές καί πραγματεῖες χρησιμοποιοῦν τό ὄνομα τοῦ Ἰεχωβᾶ καί μάλιστα μέ τήν ὀρθή του προφορά Γιαχβέ. Διότι τό Ἰεχωβᾶ εἶναι, ὅπως εἶπα, νεώτερη παραλλαγή, τήν ὁποία χρησιμοποιοῦν οἰ Ἑβραῖοι τῶν νεωτέρων αἰώνων. Ἐπειδή ὅμως στήν Κ. Διαθήκη καί στήν πρώτη Ἐκκλησία ποτέ δέν χρησιμοποιήθηκε τό ὄνομα αὐτό οὔτε στό κήρυγμα οὔτε στή λατρεία οὔτε στήν προσευχή, ἐπικράτησε μέχρι καί σήμερα νά μή χρησιμοποιεῖται. Οἱ χιλιαστές ἔχουν τό θάρρος νά ἰσχυρίζονται ὅτι παρέμεινε κρυμμένο σ’ ὅλους τους αἰῶνες μετά Χριστόν, καί αὐτοί γιά πρώτη φορά τό φανέρωσαν.
    ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε καθηγητά, ἡ Ἐκκλησία μας νομίζω ὅτι χρησιμοποιεῖ ἑβραϊκές λέξεις καί ἑβραϊκά ὀνόματα στήν θεία Λειτουργία καί σέ ἄλλες ἀκολουθίες.
    ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Χρησιμοποιεῖ ὅσα καθιερώθηκαν στήν Κ. Διαθήκη καί στήν ἀποστολική παράδοση. Στή θεία Λειτουργία π.χ. ἀκοῦμε στόν τρισάγιο ὕμνο τό «Σαβαώθ»· «Ἅγιος, ἅγιος, ἅγιος Κύριος Σαβαώθ...».  Ἡ συνεκφορά «Κύριος Σαβαώθ» βρίσκεται δύο φορές στήν Κ. Διαθήκη· στήν πρός Ρωμαίους Ἐπιστολή (9,29) καί στήν Ἐπιστολή τοῦ Ἰακώβου (5,4). Τό ἑβραϊκό κείμενο στό Ἠσ 1,9 ἔχει τή συνεκφορά «Γιαχβέ Σαβαώθ», πού σημαίνει ὁ Κύριος τῶν δυνάμεων, ἤ ὀ Κύριος παντοκράτωρ. Οἱ Ο΄, οἱ ὁποῖοι 3 αἰῶνες π.Χ. μετέφρασαν τήν Π.Δ. στά ἑλληνικά, γράφουν «Κύριος Σαβαώθ», μεταφράζουν δηλαδή τό «Γιαχβέ» μέ τό «Κύριος» καί ἀφήνουν τό «Σαβαώθ» ἀμετάφραστο. Ὁ ἀπόστολος Παῦλος, πού ξέρει καλά καί ἑβραϊκά καί ἑλληνικά, χρησιμοποιεῖ τόν τύπο τῶν Ο΄ «Κύριος Σαβαώθ»• τό ἴδιο κάνει καί ὁ Ἰἀκωβος. Ἐπίσης ἀκοῦμε πολλές φορές στήν Ἐκκλησία μας τό «ἀμήν» καί τό «ἀλληλούϊα»• καί τά δύο ὅμως τά βρίσκουμε στήν Κ. Διαθήκη (γιά τό «ἀλληλούϊα» βλ. Ἀποκ. 19,1.3.4.6).
    ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε καθηγητά, ὅλοι ξέρουμε ὅτι ἡ Κ. Διαθήκη γράφτηκε στά ἑλληνικά. Στήν Κ. Διαθήκη πῶς ὀνομάζεται ὁ Θεός;
    ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Στήν Κ. Διαθήκη οὔτε μία φορά δέν βρίσκουμε τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ, οὔτε καί τήν ὀνομασία «Μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ». Στήν Κ. Διαθήκη τό ὄνομα τοῦ Θεοῦ εἶναι ἤ ἁπλῶς Θεός ἤ πάρα πολλές φορές Πατήρ. Ὁ Θεός πού ἀποκαλύφθηκε στήν Π. Διαθήκη ὡς Ἐλωχείμ, Ἀδωναΐ, Γιαχβέ καί ὡς Πατήρ, στήν Κ. Διαθήκη φανερώνεται κυρίως ὡς Πατήρ. Στό ὄνομα αὐτό ὑπάρχουν καί ὅλα τά ἄλλα. Εἶναι τό πιό σπουδαῖο, τό πιό γλυκό, τό πιό δυνατό, ἐκεῖνο πού εἶναι πολύ κοντά στούς ἀνθρώπους. Στήν προσευχή πού μᾶς ἔδωσε γιά ὑπόδειγμα ὁ Ἰησοῦς, ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ, μᾶς δίδαξε νά προσφωνοῦμε τόν Θεό Πατέρα. Στό ὄνομα αὐτό ὑπάρχει ὅλο τό περιεχόμενο τῆς θείας ἀποκαλύψεως, τοῦ σχεδίου τοῦ Θεοῦ. Ὁ Θεός εἶναι Πατέρας μας. Τό ὄνομα αὐτό μιλᾶ γιά τή δημιουργία, τήν ἀναδημιουργία, τήν ἀγάπη, τήν πρόνοια, τήν προστασία, τήν υἱοθεσία, τή δόξα, τή θέωση, γιά οἰκογένεια, γιά βασιλεία Θεοῦ, γιά ὑποταγή, γιά πίστη, γιά ἑνότητα, γιά ἀδελφότητα, γιά κοινωνία θείας φύσεως. Ὅλο τό νόημα τῶν παλαιῶν ὀνομάτων Ἐλωχείμ, Ἀδωναΐ καί Γιαχβέ περιέχεται στό πλούσιο αὐτό καί ἱερό ὄνομα. Ἀλλά καί κάτι βαθύτερο ἀποκαλύπτεται μ’ αὐτό τό ὄνομα. Ὁ Πατήρ ἔχει καί Υἱό. Ὅπως κάθε υἱός ἔχει ὅλη τήν οὐσία τῆς ὐπάρξεως τοῦ πατέρα του ἔτσι καί ὁ Υἱός τοῦ Θεοῦ εἶναι Θεός, ὅπως καί ὁ Πατήρ. Καί ὅπως ὁ Πατήρ ὁ ἴδιος μαρτυρεῖ γιά τόν Υἱό καί λέει «Οὗτός ἐστιν ὁ Υἱός μου ὁ ἀγαπητός, ἐν ᾧ εὐδόκησα», πού σημαίνει «αὐτός εἶναι ὁ Υἱός μου ὁ ὁμοούσιος πού μέ ἐκπροσωπεῖ», ἔτσι καί ὁ Πατήρ προσδιορίζεται ἀπό τόν Υἱό, εἶναι ὁ Πατήρ τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Εἶναι ὁ Θεός τοῦ Ἰησοῦ, ὁ Θεός πού φανέρωσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός ὡς Πατέρα του, καί τόν κατέστησε καί Πατέρα ὅλων τῶν πιστῶν του. Στό ἔργο αὐτό τῆς υἱοθεσίας προβάλλει μπροστά μας, ἀποκαλύπτεται, καί τό ἅγιο Πνεῦμα. Ἔτσι ὁλοκληρώνεται ἡ ἀποκάλυψη τοῦ Θεοῦ· Πατήρ, Υἱός, ἅγιο Πνεῦμα. Ἕνας Θεός, τρία πρόσωπα. Τρεῖς ὑποστάσεις, ἕνα ὄνομα, τό ὄνομα τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὁλοκάθαρα στήν προσευχή του πρό τοῦ πάθους ὁ Ἰησοῦς ἀνέφερε στόν οὐράνιο Πατέρα: «Ἐφανέρωσά σου τό ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις».
    ΕΡΩΤΗΣΗ: Κύριε καθηγητά, θά μοῦ ἐπιτρέψετε ἐδῶ νά σᾶς διακόψω. Αὐτό τό χωρίο τό χρησιμοποιοῦν πολλές φορές οἱ «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ» καί ἰσχυρίζονται ὅτι ἐδῶ ὁ Κύριος ἐννοεῖ τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ, πού φανέρωσε στόν κόσμο.
    ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Πράγματι, τό χωρίο αὐτό εἶναι ἀπό τά πιό μεγάλα στηρίγματα καί ἐπιχειρήματα στή θεωρία τους. Καί ὅμως αὐτό εἶναι ἐκεῖνο πού τούς κατακεραυνώνει καί τούς διαλύει. Ἀρκεῖ νά διαβάσει κανείς καί μιά φορά τό 17ο κεφάλαιο τοῦ κατά Ἰωάννην Εὐαγγελίου, ὅπου ὑπάρχει ἡ προσευχή τοῦ Ἰησοῦ, γιά νά μάθει τήν ἀλήθεια. Συνεχῶς ὁ Κύριός μας λέει· Πάτερ, Πάτερ, Πάτερ... Ἕξι φορές ἐπαναλαμβάνεται. Νά ποιό ὄνομα φανέρωσε στούς ἀνθρώπους• ὅτι ὁ Θεός εἶναι ὁ Πατέρας μας.
    ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἔχω μιά ἀπορία, κ. καθηγητά. Δέν γνώριζαν οἱ Ἑβραῖοι ὅτι ὁ Θεός ὀνομάζεται Πατήρ καί χρειαζόταν νά τό φανερώσει ὁ Ἰησοῦς Χριστός;
    ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Γνώριζαν βέβαια ἀπό τήν Π. Διαθήκη ὅτι ὁ Θεός εἶναι Πατήρ. Γνώριζαν ὅμως πολύ περισσότερο ὅτι ὀνομάζεται Γιαχβέ (Ἰεχωβᾶ). Αὐτό ἀποδεικνύεται πολύ ἁπλᾶ. Ἐνῶ στήν Π. Διαθήκη (ἑβραϊκό κείμενο) ὁ Θεός ἀναφέρεται μέ τό ὄνομα Γιαχβέ 7.000 περίπου φορές, μέ τό ὄνομα Πατήρ πολύ λίγες φορές. Ὅταν λέει, λοιπόν, ὁ Κύριος «ἐφανέρωσά σου τό ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις», δέν ἐννοεῖ ὅτι τούς εἶπα ὅτι σέ λένε Ἰεχωβᾶ, πρᾶγμα πού τό γνώριζαν πολύ καλά. Τούς φανέρωσα ὅτι εἶσαι ὁ Πατέρας, ὅτι ἔχεις καί Υἱό. Τούς φανέρωσα τό σχέδιο τῆς σωτηρίας, τήν ἀποκατάσταση τῆς οἰκογενείας τοῦ Θεοῦ, τήν ἵδρυση τῆς βασιλείας τοῦ Θεοῦ. Γι’ αὐτό στήν ἴδια προσευχή, πρός τό τέλος ὁ Κύριος ἐπαναλαμβάνει· «Καί ἐγνώρισα αὐτοῖς τό ὄνομά σου καί γνωρίσω, ἵνα ἡ ἀγάπη ἥν ἠγάπησάς με ἐν αὐτοῖς ᾖ κἀγώ ἐν αὐτοῖς». Σαφέστατα φαίνεται ἀπό τόν στίχο αὐτό ποιό ὄνομα φανέρωσε ὁ Κύριος. Ἐδῶ λέει· «Καί ἐγνώρισα καί γνωρίσω». Δέν πρόκειται, λοιπόν, γιά ἁπλό ὄνομα, ἀλλά γιά σχέδιο, γιά ἕνα νέο ὄνομα πού συνδέεται μέ τή λύτρωση τοῦ ἀνθρώπου καί τήν ἵδρυση τῆς Ἐκκλησίας. Ἄν τώρα σάν ἐπιμελεῖς μαθητές διαβάσουμε τά προηγούμενα κεφάλαια νά δοῦμε, τί εἶπε ἐκεῖ ὁ Κύριος στούς μαθητές του, ὥστε νά ὑψώνει μετά τά χέρια του καί νά λέει στόν οὐράνιο Πατέρα «Ἐφανέρωσά σου τό ὄνομα τοῖς ἀνθρώποις», θά λυθεῖ κάθε ἀπορία. Πρό τῆς προσευχῆς ὑπάρχει ἕνας μεγάλος λόγος τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητές, ὁ μεγαλύτερος ἀπό ὅλους καί ἀπό αὐτήν τήν ἐπί τοῦ ὄρους ὁμιλία. Εἶναι ἡ τελευταία διαθήκη τοῦ Κυρίου πρός τούς μαθητές. Μιλᾶ γιά τό πάθος του, τήν ἀνάσταση, τή λύτρωση τοῦ κόσμου, τήν Ἐκκλησία του. Τό κυριώτερο  θέμα στό λόγο του αὐτό εἶναι ἡ ὑπόσχεση ὅτι θά τούς στείλει τό Πνεῦμα τό ἅγιο, τόν Παράκλητο. Τό Πνεῦμα τό ἅγιο, πού ἐκπορεύεται ἀπό τόν Πατέρα καί τό στέλνει στόν κόσμο ὁ Υἱός, θά τελειοποιήσει τό ἔργο τῆς σωτηρίας καί θά κατευθύνει τήν Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ στόν κόσμο. Αὐτή εἶναι ἡ ὁλοκλήρωση τῆς θείας ἀποκαλύψεως. Ἐπειδή ὅμως τώρα οἱ μαθητές ἔλαβαν μόνο τήν ὑπόσχεση καί ὄχι τό ἅγιο Πνεῦμα, τό ὁποῖο θά λάβουν μετά τήν Ἀνάληψη, γι’ αὐτό ὁ Κύριος λέει τό «ἐγνώρισα καί γνωρίσω». Ἔπειτα ἀπ’ ὅλα αὐτά καταλαβαίνουν ὅλοι ὅσοι δέν ἔχουν προκατάληψη ὅτι ὁ Κύριος δέν φανέρωσε ἕνα ἁπλό ὄνομα, ἀλλά ἕνα μυστηριῶδες καί ἄγνωστο ὄνομα, ἕνα μυστικό σχέδιο, ἕνα σεσιγημένο μυστήριο. Καί αὐτό εἶναι ὁ τριαδικός Θεός καί ἡ σωτηρία τοῦ κόσμου. Ἀκόμα ὁ Κύριος στήν τελευταία του ἐμφάνιση στούς μαθητές εἶπε· «Πορευθέντες μαθητεύσατε πάντα τά ἔθνη, βαπτίζοντες αὐτούς εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος...». Ἐδῶ ἔχουμε ἕνα ὄνομα, τρία πρόσωπα. Καί τό ὄνομα αὐτό μέ τά τρία πρόσωπα συνδέεται ἄμεσα μέ τή μαθητεία καί τό βάπτισμα, μέ τή σωτηρία τῶν ἀνθρώπων, μέ τήν ἀρχή τῆς ἀναγεννήσεως, μέ τή σύσταση καί ἵδρυση τῆς οἰκογενείας τοῦ Θεοῦ, τῆς βασιλείας τῶν οὐρανῶν.
    ΕΡΩΤΗΣΗ: Τί λέγει ὁ ἀπόστολος Παῦλος γιά τό θέμα αὐτό;
    ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Ὁ ἀπόστολος Παῦλος συχνά στίς Ἐπιστολές του (Ρω 14,24· Α΄ Κο 2,7· Ἐφ 1,3-13· 3,9· 6,19· Κλ 1,26-27· 4,3-4· Α΄ Τι 3,16) μιλᾶ γιά ἕνα ἄγνωστο μυστήριο, γιά ἕνα μυστικό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, πού ἔμεινε αἰῶνες «σεσιγημένον», «κεκρυμμένον», καί πού τό φανέρωσε ὁ Ἰησοῦς Χριστός καί συνεχίζει νά τό ἀποκαλύπτει μέ τό εὐαγγέλιο πού κηρύττει. Τό μυστικό αὐτό τοῦ Θεοῦ δέν τό γνώριζαν, λέγει ὁ ἀπ. Παῦλος, οὔτε οἱ ἄγγελοι. Θαμπά προβάλλει στήν Π. Διαθήκη καί ὁλοκάθαρα στήν Κ. Διαθήκη. Ἐρωτῶ τούς χιλιαστές, πού θέλουν νά ὀνομάζονται σπουδασταί τῆς Γραφῆς καί μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ποιό εἶναι ἐκεῖνο πού ἦταν ἄγνωστο στούς αἰῶνες, πού δέν τό γνώριζαν οὔτε οἱ ἄγγελοι; Τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ; Τό ἤξεραν ὅλοι καί πολύ καλά, ἀλλά δέν τολμοῦσαν νά τό προφέρουν, ὅμως τό ἔγραφαν. Καί γιατί ὁ Θεός γιά νά διακρίνεται ἀπό τούς ψεύτικους Θεούς, ἐκτός ἀπό τό ὄνομα Γιαχβέ εἶχε καί ἕνα ἄλλο ὄνομα; «Θεός Ἀβραάμ καί Θεός Ἰσαάκ καί Θεός Ἰακώβ», πού σημαίνει τό ἴδιο μέ τό Γιαχβέ, ὅπως φαίνεται ἀπό τό Ἔξ 3,14· «ἐγώ εἰμι ὁ ὤν. Καί εἶπεν· οὕτως ἐρεῖς τοῖς υἱοῖς Ἰσραήλ· ὁ ὤν ἀπέσταλκέ με πρός ὑμᾶς», τό χωρίο πού συχνά ἀναφέρουν οἰ ψευδομάρτυρες γιά τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ. Νά, λοιπόν, τό σεσιγημένο μυστήριο. Νά γιατί χωρίς νά θέλουν ἤ ἀπό παρανόηση οἱ Ἑβραῖοι δέν πρόφεραν τό ὄνομα Γιαχβέ. Νά γιατί ὁ Χριστός ὀνομάζεται Ἰησοῦς, πού σημαίνει «ὁ Γιαχβέ ἄνθρωπος γιά νά σώσει τόν ἄνθρωπο». Νά γιατί γιά νά σωθεῖ κανείς ἐπιβάλλεται νά μετανοήσει καί νά πιστέψει εἰς τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ, νά βαπτιστεῖ στόν τριαδικό Θεό, εἰς τό ὄνομα τοῦ Πατρός καί τοῦ Υἱοῦ καί τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Αὐτό τό ὄνομα καί αὐτό τό σχέδιο φανερώθηκε ἀπό τόν Ἰησοῦ Χριστό. Αὐτό ἀποτελεῖ τό περιεχόμενο τοῦ εὐαγγελίου καί τή θύρα τῆς σωτηρίας.
    ΕΡΩΤΗΣΗ: Γιά τό ὄνομα Ἰεχωβᾶ τί λέει ὁ ἀπόστολος Παῦλος;
    ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Δέν τό ἀναφέρει ποτέ. Μάλιστα, ὅταν χρησιμοποιεῖ χωρία ἀπό τήν Π. Διαθήκη πού ἔχουν τό Γιαχβέ, ὁ ἀπ. Παῦλος τά προσαρμόζει στό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐνῶ ἡ Π. Διαθήκη λέει ὅτι ὅποιος θά ἐπικαλεσθεῖ τό ὄνομα τοῦ Γιαχβέ θά σωθεῖ, ὁ Παῦλος γράφει ὅτι ὅποιος θά ἐπικαλεσθεῖ τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ θά σωθεῖ. «Πᾶς γάρ ὅς ἄν ἐπικαλέσηται τό ὄνομα Κυρίου σωθήσεται». Ἀλλοῦ ἡ Π. Διαθήκη ἔχει «Γιαχβέ, κατ’ ἀρχάς σύ τήν γῆν ἐθεμελίωσας» καί ὁ Παῦλος γράφει «Κύριε», (καί τό λέγει γιά τόν Υἱό), «σύ τήν γῆν ἐθεμελίωσας». Τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ ἀντικαθιστᾶ πλέον τό Γιαχβέ. Τό βάπτισμα γίνεται, ὅπως εἶπα, στό ὄνομα τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ. Ἡ ἐπίσημη ὁμολογία πίστεως ἀναφέρεται στόν τριαδικό Θεό. Παρά ταῦτα καί στό κήρυγμα καί στήν προσευχή τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ ἔχει τή θέση τοῦ ὀνόματος τοῦ τριαδικοῦ Θεοῦ. Ὅπως ὁ ἀπ. Παῦλος ἔτσι καί ὁ ἀπ. Πέτρος κήρυξε στό πρῶτο κήρυγμα· «Μετανοήσατε καί βαπτισθήτω ἕκαστος ὑμῶν ἐπί τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ εἰς ἄφεσιν ἁμαρτιῶν». Πάρα πολλές φορές κηρύττεται σ’ ὅλη τήν Κ. Διαθήκη, ὅτι τό ὄνομα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ εἶναι στήν νέα ἀποκάλυψη ὅ,τι ἦταν στήν Παλαιά τό ὄνομα τοῦ Γιαχβέ. Ἐξ ἄλλου τό ὄνομα Ἰησοῦς εἶναι ἐξελληνισμένη μορφή τοῦ ὀνόματος Γιεσουάχ, πού σημαίνει «ὁ Γιαχβέ σώζει». Τό δέ σπουδαῖο, πού δέν θέλουν νά τό δοῦν οἱ λεγόμενοι μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, εἶναι αὐτό πού γράφεται στό κατά Ματθαῖον Εὐαγγέλιο· «Καί καλέσεις τό ὄνομα αὐτοῦ Ἰησοῦν· αὐτός γάρ σώσει τόν λαόν αὐτοῦ». Δέν λέει, λοιπόν, «ὁ Γιαχβέ θά σώσει», ἀλλά «αὐτός», ὁ Ἰησοῦς, θά σώσει. Καί ὁ λαός όνομάζεται λαός τοῦ Ἰησοῦ. Καί μόνο τό χωρίο αὐτό φτάνει ν’ ἀνατινάξει στόν ἀέρα τίς θεωρίες τῶν λεγομένων σπουδαστῶν τῆς Γραφῆς περί ὀνόματος τοῦ Ἰεχωβᾶ, νά κατοχυρώσει τήν ὀρθόδοξη πίστη στή θεότητα τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καί νά καθιερώσει τό ὄνομα χριστιανοί γιά τόν νέο Ἰσραήλ καί τό «μάρτυρες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ» καί ὄχι «μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ».
    ΕΡΩΤΗΣΗ: Ἀναφέρει, κ. καθηγητά, ἡ Καινή Διαθήκη γιά μάρτυρες;
    ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Μάλιστα. Μάρτυρες δέν λέγονται μόνον ὅσοι θυσιάζονται γιά τόν Χριστό καί γιά τήν πίστη, ἀλλά καί ὅσοι μαρτυροῦν, διαγγέλλουν, κηρύττουν τό Εὐαγγέλιο. Τό  Εὐαγγέλιο δέν εἶναι μιά ἁπλῆ διδασκαλία, δέν εἶναι μιά θεωρία, οὔτε ἕνα σύστημα ἠθικῆς καί φιλοσοφίας. Εἷναι κυρίως ἕνα γεγονός. Τό γεγονός ὅτι ὁ Θεός ἔγινε ἄνθρωπος, ἔζησε ἀνάμεσα σέ ἀνθρώπους καί κήρυξε, ἔκανε σημεῖα πού ἀποδείκνυαν ποιός εἶναι, σταυρώθηκε, ἀναστήθηκε, ἀναλήφθηκε, ἔστειλε τό ἅγιο Πνεῦμα, ἵδρυσε τήν Ἐκκλησία του. Οἱ κήρυκες τοῦ Εὐαγγελίου ὀνομάζονται μάρτυρες, γιατί καταθέτουν, μαρτυροῦν, αὐτό πού ἄκουσαν, πού εἶδαν, πού ἔζησαν. Οἱ πρῶτοι ἀπόστολοι εἶναι αὐτόπται καί αὐτήκοοι μάρτυρες τοῦ θανάτου καί τῆς ἀναστάσεως τοῦ Χριστοῦ. Ποτέ ὅμως δέν ὀνομάζονται σέ ὁλόκληρη τήν Κ. Διαθήκη οὔτε μιά φορά μάρτυρες τοῦ Ἰεχωβᾶ, ἀλλά μάρτυρες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Καί ὀνομάζονται πολλές φορές μάρτυρες τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ἐξ ἄλλου ὁ ἴδιος ὁ Κύριος φεύγοντας ἀπό τή γῆ τούς εἶπε σάν τελευταῖο του λόγο· «Καί ἔσεσθέ μοι μάρτυρες ἕως ἐσχάτου τῆς γῆς» (Πρξ 1,8).

Ἀπολύτρωσις 29 (1974) 89-92