Βίος ἀκύμαντος.... Τό ὄνειρο κάθε θνητοῦ γιά τήν ἐπίγεια ζωή του. Κι ἄς ξέρει ἡ σάρκα, πού κολλᾶ στό τώρα, πώς εἶναι ψέμα. Κι ἄς ἔχει προειδοποιηθεῖ ἀπό τόν Πλάστη της γιά ὁδό στενή καί τεθλιμμένη. Εὔχεται «βίον ἀνθόσπαρτον» γιά νά ξορκίσει τό κακό καί ταράσσεται ἔκπληκτη σέ κάθε ἀνατροπή.Ἔκπληκτους μᾶς βρῆκε ἡ τελευταία οἰκονομική κρίση ν' ἀγωνιοῦμε γιά τήν ἐξασφάλιση «τῶν ἀγαθῶν μας», νά στηρίξουμε τήν ἐνδόμυχη ἐλπίδα πώς σύντομα ὅλα θά γίνουν ὅπως πρίν, θά ἐπιστρέψει τό ἄρωμα τῆς δεδομένης μας καλοθρεμμένης εὐδαιμονίας. Ψάχνουμε μ' ἀπόγνωση νά βροῦμε τί ἔχει φταίξει. Στήνουμε αὐτί στό δελτίο εἰδήσεων, ξεκοκκαλίζουμε τίς οἰκονομικές σελίδες τῆς ἐφημερίδας ν' ἀνακαλύψουμε διέξοδο.
Ἐκεῖ, στά ψιλά γράμματα, ἡ ἀλήθεια δέν ἄντεξε κρυμμένη καί ξεπρόβαλε δειλά, μέσα ἀπ' τό σχόλιο τοῦ οἰκονομολόγου Simon Johnson, τέως ἐπικεφαλῆς τοῦ Διεθνοῦς Νομισματικοῦ Ταμείου: «Ἕνας διεφθαρμένος χρηματιστής ἀρκεῖ γιά νά γκρεμίσει μία τράπεζα. Μία διεφθαρμένη τράπεζα ἀρκεῖ γιά νά γκρεμίσει τό διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα». Μέ αὐτά τά λόγια ὁ Simon Johnson, χαρακτήρισε τήν Goldman Sachs, ἐπενδυτικό οἶκο, τοῦ ὁποίου ἡ ἐπωνυμία ἐνεπλάκη στήν πρόσφατη οἰκονομική κρίση γιά τήν ἐπιλήψιμη συμβολή της στόν ἐξωραϊσμό τῶν οἰκονομικῶν ἀποτελεσμάτων κρατῶν, μεταξύ τῶν ὁποίων ἡ Ἑλλάδα, μέ στόχο τήν εἴσοδο στήν ΟΝΕ. Ὡς τεχνοκράτης, βέβαια, ὁ Johnson ἐξέφρασε τήν ἄποψή του ἀπό τεχνικῆς πλευρᾶς, ὅπως ἦταν ἀναμενόμενο. Κατάλαβε ἄραγε ὁ ἴδιος πόσο βαρειά ἦταν ἡ ἀλήθεια του; Μέ ἐπιστημονική βαρύτητα σήκωσε τό δάκτυλο κι ἔδειξε ὡς ὑπεύθυνη τήν ἠθική διαφθορά.
Πόσοι ἀντιλήφθηκαν ὅτι πίσω ἀπό τά πολύπλοκα χρηματοοικονομικά προϊόντα, τίς εὐφυεῖς λογιστικές πρακτικές καί τά ἐμπνευσμένα τεχνικῶς statistics ξεπρόβαλαν δειλά, ἀλλά μέ εὐκρίνεια, τά κέρατα τῆς ἀπληστίας; Ποιός εἶναι ἕτοιμος νά δεῖ ὅτι πρίν ἀπό τό σάλο αὐτῆς τῆς κρίσης πού ἔβαλε στό μάτι τήν οἰκονομική μας εὐμάρεια, προηγήθηκε μία ἄλλη κρίση, μέ λιγότερο θόρυβο ἀλλά λαμπρότερο σκηνικό: ἡ ἠθική μας κατάπτωση, πού μέ τή σύμφωνη γνώμη μας μέσα σέ πολλά χειροκροτήματα, καί μέ τήν πρόταξη τῆς εὐδαιμονίας, ἰσοπέδωσε καί στράγγιξε τά τελευταῖα ἀποθέματα τοῦ ψυχικοῦ μας πλούτου.
Κι ἐμεῖς, πού πάνω στή γέφυρα αὐτῆς τῆς ζωῆς χτίσαμε τό σπίτι μας καί ξεχάσαμε ὅτι «οὐκ ἔχομεν ὧδε μένουσαν πόλιν», καταντήσαμε γυμνοί καί στεγνοί ἀπό τά πνευματικά ἐφόδια, πού μᾶς χάρισε ὁ Πλάστης μας γιά νά περάσουμε αὐτό τό γεφύρι. Μέ τίς τσέπες γεμάτες βαρίδια, πῶς τώρα νά τρέξουμε ν' ἀναζητήσουμε τήν ἄλλη πόλη, τή μέλλουσα;
Μέσα στή δίνη τῆς οἰκονομικῆς κρίσης, μέ μᾶς ἀπωθημένους ἀπ' τ' ἀπόνερα τῆς ἠθικῆς κρίσης, ἡ Ἐκκλησία προβάλλει φρέσκια κι ἐπίκαιρη. Μᾶς καλεῖ νά ἐπενδύσουμε τούς θησαυρούς μας ἐκεῖ ὅπου «σής καί βρῶσις οὐκ ἀφανίζει» καί νά στοχεύσουμε στήν τρίτη κρίση, τή μέλλουσα. Ν' ἀνοίξουμε τά μάτια ἔστω καί τώρα, γιά νά δοῦμε πρῶτοι ἐμεῖς τή γύμνια μας. Ν' ἀνοίξουμε τ᾽ αὐτιά μας στό σωτήριό της κάλεσμα. Ν' ἀνοίξουμε τίς καρδιές μας γιά τή συνάντηση μέ τόν Κύριο, στήν ὁποία τόσο διακριτικά ἀλλά κι ἐπίμονα μᾶς προσκαλεῖ. «Ἰδού ὁ Νυμφίος ἔρχεται». Ν' ἀποζητήσουμε τό πρότερο κάλλος. Νά ἐπιθυμήσουμε νά διαγράψουμε ἀπ' τή ζωή μας τήν πρώτη κρίση, γιά νά μή μᾶς ἀγγίξει ἡ δεύτερη καί νά μπορέσουμε νά δοῦμε τήν τρίτη ὄχι μέ τόν πανικό ἐπερχόμενης καταστροφῆς, ἀλλά μέ τήν ἐλπίδα τῆς αἰώνιας ἀποκατάστασης. Τότε ἴσως ἀποφασίσουμε νά πορευτοῦμε τήν ἐπώδυνη ἀλλά λυτρωτική ὁδό τῆς μετανοίας.
Μαρτινιανή
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
