Ὁ μήνας Φεβρουάριος, ὅπως καί κάθε μήνας, μᾶς θυμίζει ἕνα πλῆθος μαρτύρων τῶν ὁποίων ἡ μνήμη γιορτάζεται σ᾽ αὐτόν. Κι εἶναι ἰδιαίτερα ἐντυπωσιακό ὅτι μαζί μέ τούς μάρτυρες, τούς ὁσιομάρτυρες καί τούς ἱερομάρτυρες τῶν πρώτων αἰώνων ἀναφέρονται στό ἑορτολόγιο τοῦ Φεβρουαρίου καί πολλοί νεομάρτυρες. Χριστιανοί πού πρόσφατα μαρτύρησαν γιά τήν πίστη τους, κρατοῦν ὥς τίς μέρες μας τήν σκυτάλη τῆς μαρτυρίας καί τήν παραδίδουν σέ μᾶς τούς σύγχρονους χριστιανούς.
 Δέν εἶναι ἕνα μουσεῖο ἡ πίστη μας! Δέν ἐξαντλεῖται τό χριστιανικό μας καθῆκον στήν τιμή πρός τούς μάρτυρες, πού ἄλλωστε δέν προσθέτει σ’ ἐκείνους λαμπρότητα, ἀλλά ἐμᾶς καθιστᾶ κοινωνούς στήν δόξα καί στήν εὐλογία τους. «Εἴ τις βούλεται ἐπαινεῖν μάρτυρας, μιμείσθω μάρτυρας», διότι «τιμή μάρτυρος, μίμησις μάρτυρος», μᾶς δείχνει τόν δρόμο ὁ ἅγιος Χρυσόστομος, πού ἐνῶ ἔζησε μετά τούς διωγμούς ἀναδείχθηκε μεγαλομάρτυρας. Καί ἐξηγεῖ ὅτι «μάρτυρα οὐχί θάνατος ποιεῖ μόνον, ἀλλά καί πρόθεσις». Τό φρόνημα καί ἡ ἀπόφαση τοῦ χριστιανοῦ νά μήν προδώσει τήν πίστη του, ἡ συνέπεια τῆς ζωῆς του πρός τόν νόμο τοῦ Θεοῦ, αὐτά εἶναι πού τοῦ πλέκουν στεφάνι μάρτυρος. Τόν καθιστοῦν, ὅπως λέγει ὁ Μέγας Βασίλειος, «μάρτυρα τῇ προαιρέσει», πού οὐσιαστικά δέν διαφέρει ἀπό τόν μάρτυρα πού χύνει τό αἷμα του γιά τόν Χριστό.
  Μέ αὐτή τήν προοπτική κάθε πιστός, πού εἶναι ἕνας «καινός», νέος ἄνθρωπος, εἶναι καί ἕνας νεομάρτυρας. Καταθέτει τήν μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ μέ τρόπους ἁπλούς, ζυμωμένους μέ τήν καθημερινότητά μας. Τήν μαρτυρία τοῦ Χριστοῦ καταθέτει ὁ φτωχός μεροκαματιάρης πού ἀγωνίζεται μέ τιμιότητα, ἀλλά καί ὁ πλούσιος ἐπιχειρηματίας, πού ἀναγνωρίζει συνεταῖρο στά ἔσοδά του τόν Θεό· ὁ ταπεινός νέος καί ἡ νέα πού μένουν ἀνεπηρέαστοι ἀπό τά πλάνα κηρύγματα τοῦ ὑλισμοῦ καί ἀδελέαστοι ἀπό τίς σειρῆνες τῆς πολλαπλῆς σύγχρονης ἀνηθικότητας· ὁ πολυφαμελίτης πού ὑπακούοντας στό θέλημα τοῦ Θεοῦ μοχθεῖ νά συνδυάσει τήν πολυτεκνία μέ τήν καλλιτεκνία· ὁ ἱεραπόστολος πού ἑκούσια ἐγκαταλείπει τήν ἄνεση καί ρίχνεται στήν περιπέτεια τοῦ Εὐαγγελίου, γιά νά φέρει τό μήνυμα τῆς Ἀναστάσεως σέ χῶρες μακρινές· ὁ φτωχοσυνταξιοῦχος πού μέ αἱματηρές οἰκονομίες διαθέτει ἀπό τό ὑστέρημά του γιά νά συντρέξει στίς ἀνάγκες τοῦ πλησίον καί ὁ ἀσθενής πού ὑπομένει καρτερικά τούς πόνους δοξολογώντας τόν Θεό· ὁ ἀνώνυμος αἱμοδότης, πού ἀντιπροσφέρει αἷμα στόν Χριστό καί τόσοι ἄλλοι. Μάρτυρας εἶναι ὁ κάθε χριστιανός, πού πιστεύει στόν Χριστό καί ἐφαρμόζοντας τόν θεῖο λόγο μετανοεῖ γιά τά σφάλματά του, συγχωρεῖ, ἀγαπᾶ, ἀγωνίζεται. Ἔτσι βεβαιώνει τήν ἀλήθεια τοῦ Εὐαγγελίου καί γίνεται ἕνα ζωντανό κάλεσμα γιά νά πλησιάσει τόν Χριστό κάθε καλοπροαίρετη ψυχή.
  Ἀδελφέ μου, δέν ἀπουσιάζει ποτέ ὁ καιρός τοῦ μαρτυρίου. Εἶναι πάντα μπροστά στά μάτια μας. Ἀρκεῖ νά τά κρατᾶ ἀνοιχτά ἡ νηφαλιότητα, νά μή μᾶς ἐγκαταλείπει ἡ διάθεση ὑπακοῆς στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Τότε θά ἔχουμε καθημερινά τήν δυνατότητα νά ἀνταποκρινόμαστε στό χρέος μας, ἀπαντώντας ἔτσι στήν ὑπέρτατη ἀνάγκη τῆς ἐποχῆς μας: νά βλέπει τήν ἀξιόπιστη μαρτυρία, τούς συνεπεῖς χριστιανούς!