Ἡ σκηνή στό σκλαβοπάζαρο τῆς Ἀλεξάνδρειας τοῦ 6ου μ.Χ. αἰώνα προκαλεῖ τή λογική μας μέ τήν παραδοξότητά της καί προσκαλεῖ τήν καρδιά μας στήν ἀτραπό τῆς αὐταπάρνησης. Ἕνας μεσήλικας ἄνδρας προσφέρει στό παράδοξο τοῦτο παζάρι τόν ἑαυτό του καί πουλιέται ὡς δοῦλος. Ὄχι διότι τόν πνίγουν τά χρέη, οὔτε διότι τόν πιέζει κάποια ἀνάγκη, ἀλλά ἐπειδή θέλει νά βοηθήσει μιά οἰκογένεια πού ὑποφέρει.
  Δέν εἶναι ἕνας τρελός, οὔτε κάποιος ἀπελπισμένος ὁ ἄνδρας ὁ ὁποῖος προβαίνει σέ τούτη τήν ἐνέργεια. Πίσω ἀπό τή φτωχική του ἐνδυμασία μπορεῖ νά διακρίνει κανείς τόν πρώην διοικητή τῆς Ἀφρικῆς, τόν διορισμένο ἀπό τόν αὐτοκράτορα Ἰουστινιανό.
  Γνωστός γιά τόν πολυτελῆ τρόπο ζωῆς καί τήν πλεονεξία του, ὁ πατρίκιος Πέτρος ἔγινε ἀκόμη περισσότερο γνωστός, ὅταν ἐγκατέλειψε τή θέση του δημιουργώντας γύρω του ἐρωτηματικά καί ἀπορίες. Λίγοι ἔμαθαν τό συγκλονισμό πού δημιούργησε βαθιά του ἡ μελέτη τοῦ εὐαγγελίου, ἡ οὐσιαστική του γνωριμία μ᾿ Ἐκεῖνον πού πάνω ἀπό τό σταυρό του ἀποτελεῖ τόν πιό ἰσχυρό πόλο ἕλξης γιά τούς ἀναζητητές τῆς ἀλήθειας. Ὅλοι εἶδαν τήν ἀλλαγή τοῦ πατρικίου. Ὁ κόσμος, τά κέρδη, τά συμφέροντα πέρασαν πλέον γι᾿ αὐτόν στό ἀνεπίστρεπτο παρελθόν.
  Ὁ ἀπελεύθερος Ἰησοῦ Χριστοῦ γίνεται δοῦλος γιά τήν ἀγάπη τῶν ἐλαχίστων ἀδελφῶν. Συγκλονιστικές οἱ λεπτομέρειες τοῦ βίου του στό συναξάρι τῆς 20ῆς Ἰανουαρίου, ξεδιπλώνουν μπροστά μας τό μεγαλεῖο τῆς ἐν Χριστῷ ἐλευθερίας. Πόσο δοῦλος μπορεῖ νά εἶναι ἕνας πατρίκιος διοικητής! Καί πόσο ἐλεύθερος μπορεῖ νά εἶναι ἕνας δοῦλος πού τόν ἔκανε σκλάβο ἡ ἐν Χριστῷ ἀγάπη γιά τόν πλησίον!
  Δρόμος παράδοξος καί ἀπρόσιτος γιά μᾶς ἤ ὁδός σωτηρίας γιά μιά εὐλογημένη πορεία τήν καινούργια χρονιά;

 Ἰχνηλάτης

Ἀπολύτρωσις 56 (2001) 7