Ἀνήκει στίς λαοφιλεῖς προσωπικότητες ἐδῶ καί 17 αἰῶνες. Εἶναι γνω­στό καί ἀγαπητό τό ὄνομά του ἐδῶ καί 1.700 χρόνια! Ἀνήκει σ᾽ αὐ­τούς πού δέν τούς λησμόνησε ἡ Ἱ­στορία. Ὁ χρόνος στό ἀδυσώπητο πέρασμά του δέν ἔσβησε τό ὄνομά του.
Ἄριστος ἰατρός καί στερρός ἀ­γωνιστής τῆς ἀρετῆς, ἐπίσκοπος ἀλλά καί ἀσκητής, ὁμολογητής καί μάρτυρας προβάλλει στό συναξάρι τῆς Ἐκ­κλησίας μας στίς 11 Φε­βρου­αρίου ὁ ἅγιος Βλάσιος. Ἱεροί ναοί καί ἐξωκ­κλή­σια, εἰκόνες καί τοιχογραφίες του σέ κάθε γωνιά τῆς γῆς μαρτυροῦν τή δόξα πού χαρίζει ὁ Θεός σέ ὅσους γνήσια τόν ἀγαποῦν καί ὁλόψυχα τόν ἀκολουθοῦν. Τέτοιος ὑπῆρξε ὁ Βλάσιος ἀπό τόν ὄρ­θρο τῆς ζωῆς του στόν Πόντο, μέχρι τό δείλι στό ξίφος τοῦ δημίου στά ὀρ­γισμένα χρόνια τῶν τελευταίων διω­γμῶν ἀπό τόν Λικίνιο (308 - 323 μ.Χ.).
Μέ εὐφυΐα καί ἐπιμέλεια, μέ σπινθηροβόλο πνεῦμα καί καρδιά ταπεινή ἐντρύφησε στήν ἁγία Γρα­φή ἀλλά καί στά συγγράμματα τῆς ἰατρικῆς. Μελετώντας τόν θαυμαστό ἀνθρώπινο ὀργανισμό μέ τά ἀναρίθμητα καί καταπληκτικά δείγματα σοφίας καλλιέργησε μέσα του ὁ νεαρός Βλάσιος τήν πίστη στόν πάνσοφο Δημιουργό.
Ὁπλισμένος μέ τήν ἐπιστημονική γνώση καί τόν θεῖο ζῆλο στρατεύτηκε ἐθελοντικά στό ἱερό στρά­τευ­μα τῶν χριστιανῶν ἰατρῶν πού μέσα στούς αἰῶνες ἔχουν στόχο τους τή διακονία τῆς ραγισμένης εἰκόνας τοῦ Θεοῦ, τοῦ πονεμένου ἀνθρώπου. Ἡ θυσια­στι­κή τους ἀγάπη ἔγραψε σελίδες ὁ­λόφωτες ἀλτρουϊσμοῦ καί προσφο­ρᾶς στήν ἀνθρώπινη ἱστορία. Οἱ ἄν­θρωποι μέ θαυμασμό καί εὐγνωμοσύνη τούς ὀνόμασαν «οἱ Ἀνάργυροι» κι ἔμαθαν ἀπ᾽ αὐτούς γιά τόν πρῶτο «Ἀνάργυρο», τόν ἄσπιλο ἀμνό Ἰησοῦ Χριστό, πού πρόσφερε λύτρο γιά τή σωτηρία μας ὄχι ἀργύρια ἀλλά τό τί­μιο αἷμα του. Πόσες ψυχές βρῆ­καν κοντά τους τό φάρμακο τῆς λύτρωσης, πόσα παραλελυμένα πόδια κινήθηκαν στήν ὁδό τῆς σωτηρίας, πόσα κλεισμένα μάτια ἄνοιξαν στό φῶς τό ἀληθινό!
Ὁ Βλάσιος, χαρισματικός ἰατρός σω­μάτων καί ψυχῶν, προικισμένος μέ σοφή διάκριση καί διδακτική πραότητα ἀναδείχθηκε ἐπίσκοπος στή Σεβάστεια τῆς Καππαδοκίας καί ἀνέπτυξε πλούσια πνευματική δράση.
Κι ὅταν ἀργότερα ποθώντας τή φι­λόθεη ἄσκηση ὡς ὑψιπέτης ἀετός τοῦ Πνεύματος κατέφυγε στό Ἄρ­­γαι­ον Ὄρος, συνδύαζε τή θερμουργό προσ­ευχή μέ τήν εὐεργεσία στόν ἄν­θρωπο παρασκευάζοντας φάρμα­κα ἀπό βότανα καί ὀρυκτά τοῦ βουνοῦ γιά τό καλό τῶν ἀσθενῶν. Καί γινόταν πό­λος ἕλξης γιά τούς ἀνθρώπους ἀλ­λά καί γιά τά ζῶα, πού ἡμέρευαν κον­τά του καί δέχονταν τήν εὐλογία του.
Τό 316 μ.Χ. «ὁ θεῖος βλαστός, τὸ ἄνθος τὸ ἀμάραντον, ἀμπέλου Χριστοῦ τὸ κλῆμα τὸ πολύφορον, ὁ θεοφόρος Βλάσιος» ὁμολόγησε τήν πί­στη του μπροστά στόν ἔπαρχο Ἀγρικόλα, ὁ ὁποῖος εἶχε διατάξει τή σύλληψή του, καί θυσιάστηκε γιά τήν ἀ­γά­πη τοῦ Χριστοῦ.
Ὁ ἄοκνος ἐργάτης τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ, ὁ ἱερομάρτυς Βλάσιος, διδάσκει στούς ἐπιστήμονες τήν ἀξία τῆς ταπεινῆς διακονίας στόν ἄν­­θρωπο, στούς κληρικούς τήν ἀνύστακτη μέριμνα γιά τό ποίμνιο, στούς ἀσκητές τόν θεοφιλῆ συνδυασμό τῆς προσ­­­ευχῆς μέ τή συνεισφορά στά ἀν­θρώπινα ἄλγη. Χειραγωγεῖ ὅλους μας στήν ἀτόφια ζωή τοῦ Πνεύματος.

Ἰχνηλάτης