Σάν τό πολυεδρικό διαμάντι πού θα­μπώνει τόν παρατηρητή φαντάζει ἀ­νά­μεσα στούς σταθμούς τῆς θείας οἰ­κο­νομίας ἡ δεσποτική καί θεο­μη­το­ρική ἑορτή τῆς Ὑπαπαντῆς τοῦ Κυρί­ου. Κά­ποιες ἀνταύγειες ἀπό τή λάμψη της θά μεταφέρουμε ἐδῶ, ὅπως τίς συλ­λαμβάνει ἡ θεοφώτιστη σκέψη τῶν ἁ­γίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας μας.
Προκειμένου νά μιλήσει στούς πι­στούς γιά τό μεγάλο αὐτό γεγονός ὁ ἅγιος Κύριλλος Ἀλεξανδρείας, νιώθει φτωχός, αὐτός ὁ βαθυνούστατος στή σύλληψη καί κραταιός στή διατύπω­-ση θεολογικῶν ἐννοιῶν. Ὡστόσο, προ­τρέ­πει νά προσεγγίσουμε ὅσα «θε­­οπρε­πῶς» ἐκπληρώνονται, καθώς ὁ «δι᾽ ἡ­μᾶς νηπιάσας» Κύριος προσέρχεται στόν ναό καί ἀφιερώνεται ὡς πρω­τό­τοκος υἱός, αὐτός ὁ ἄναρχος Θεός. Ἡ προ­σέγγιση στό νόημα τοῦ μυ­στη­ρί­ου θά μᾶς στηρίξει στήν πίστη καί στή «φι­λοθεΐα».
Αὐτός εἶναι ὁ νόμος καί ὁ Ἴδιος τώ­ρα ὑποτάσσεται στόν νόμο. Καί αὐτό τό ἔκανε κατ’ οἰκονομίαν, ἐξηγεῖ ὁ Κύ­ριλ­λος Ἀλεξανδρείας, διότι ἔπρεπε Αὐτός νά ἐκπληρώσει ὅλα ὅσα προ­βλέπει ὁ νόμος (βλ. Μθ 3,15), ὥστε νά μᾶς ἐξα­γο­ράσει ἀπό τόν νόμο. Ὅταν, λοι­πόν, Τόν δεῖς νά τηρεῖ τόν νόμο, νά μή σκαν­δα­λιστεῖς, ἀλλά περισσότερο νά ἐμβα­θύ­νεις στή θεία οἰκονομία.
Ὁ ἅγιος Νικόδημος ὁ ἁγιορείτης στά Προλεγόμενα τοῦ Κανόνος τῆς Ὑ­παπαντῆς θαυμάζει «διὰ τὰς χάριτας καὶ τὰ θαύματα ποὺ περιέχει ἡ πα­ροῦ­σα πανήγυρις», ἑστιάζοντας στά πρό­σωπα πού περιβάλλουν τό βρέφος Ἰη­σοῦ. Βλέπει τήν Παρθένο «πολλὰ ἐν­θεωτάτη», νά στέκεται στό ἔδαφος τοῦ ναοῦ «παρθενικῶς ἅμα καὶ βασιλικῶς». Τό ἀγκαλοκρατούμενο βρέφος δέν τή βα­ρύνει· μᾶλλον τήν ἐλαφρύνει, καθώς χαί­ρεται ἁπαλά στήν ἀγκαλιά τῆς Μητέρας.
Ὁ γηραιός Συμεών, μέ τό ρυτι­δια­σμένο πρόσωπο, ἔχει στα­θερά καί δυ­νατά τά πόδια καί τά χέρια καί τή φωνή του, ὥστε μέ τά πόδια προϋ­πα­ντᾶ τό παντοδύναμο βρέφος, μέ τά χέ­ρια τό ἐναγκαλίζεται εὐλαβικά καί χαρμόσυνα μαζί, ἐνῶ μέ τή φωνή του ζητᾶ τήν ἀ­πόλυση. Καί ἡ γερόντισσα Ἄν­να λη­σμονώντας τά γηρα­τειά της δοξολογεῖ καί εὐχαρι­στεῖ τόν Θεό.
Ἄμποτε κι ἐμεῖς νά μιμη­θοῦ­με τή σωφρονεστάτη Ἄν­να, εὔχεται ὁ ἅγιος Νικόδημος ἑρμηνεύοντας τό τελευταῖο τροπάριο τοῦ Κανόνα, καί νά εὐ­χα­ρι­στοῦμε τόν Κύριο ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστό γιά τή μεγάλη καί ἀκατάληπτη εὐερ­γε­σία πού μᾶς προξένησε, ἀναπλά­θοντας τή φθαρμένη φύση μας μέ τήν «ἐν σαρ­κὶ» παρου­σία του.
Ἐλᾶτε καί σεῖς, φιλόχρι­στοι καί φι­λόθεοι, καλεῖ ὁ ἅ­γι­ος Κύριλλος Ἰερο­σολύμων, νά προϋπαντήσουμε ὅλοι καθα­ροί καί χαρούμενοι τόν ἐρ­χο­μό τοῦ Κυρίου καί Δεσπότη μας! Νά τόν προϋ­παντήσουμε ὄχι νομικά, ἀλλά πνευ­μα­τικά· ὄχι νιώθοντας ἀπόλαυση στήν κοι­λιά, ἀλλά σκιρτώντας μέ τό πνεῦμα· ὄχι μεθώντας μέ κρα­σί, ἀλλά ὄντας θερμοί στό πνεῦμα...

Ὀλυμπιάδα