Στό πυκνό σκοτάδι τῆς τουρκικῆς σκλαβιᾶς λυχνάρια ἔμψυχα, ἀναμμένα μέ τῆς πίστης τό φῶς, σκορποῦν γύρω ἐλπίδα οἱ κληρικοί τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας μας. Στό συναξάρι τοῦ Δεκεμβρίου προβάλλει ὁλόφωτη ἡ ἡρωική μορφή τοῦ ἁγίου Σεραφείμ, ἐπισκόπου Φαναρίου.
Ἦταν οἱ εὐλαβεῖς γονεῖς του Σωφρόνιος καί Μαρία πού πρῶτοι ἔσπειραν μέσα του τόν ἅγιο σπόρο τῆς πίστης στά Μπεζούλια, τό ὄμορφο χωριό τῶν Ἀγράφων, στά μέσα τοῦ 16ου αἰώνα. Προικισμένος μέ φιλομάθεια, εὐφυΐα καί ἐργατικότητα ὁ μικρός Σωτήριος φοιτᾶ σέ σχολεῖο πού λειτουργοῦσε ἡ ἱερά μονή Ἁγίου Παντελεήμονος καί διακρίνεται γιά τό ἦθος του. Ἐντρυφᾶ μέ λαχτάρα στά ἐκκλησιαστικά βιβλία καί συμμετέχει μέ ζῆλο στίς ἱερές ἀκολουθίες. Ἡ φιλόθεη ψυχή του φτερουγίζει πάνω ἀπό τά φοβερά δεσμά τῆς δουλείας καί ποθεῖ τήν ἀπόλυτη ἀφιέρωση στόν ἐλευθερωτή Ἰησοῦ Χριστό.
Στήν ὀνομαστή ἱερά μονή Θεοτόκου Κορώνης, κοντά στήν ἰδιαίτερη πατρίδα του πού ἀγαποῦσε βαθιά, ἐπιλέγει νά ζήσει τή μοναχική πολιτεία. Ντύνεται τό ἀγγελικό σχῆμα, λαμβάνοντας τό μοναχικό ὄνομα Σεραφείμ. Θά ἀνεβαίνει ἀπό ᾽δῶ καί στό ἑξῆς στίς κορυφογραμμές τῆς θυσίας, ἐπιθυμώντας σάν τά ἀγγελικά τάγματα νά δοξολογεῖ τόν Θεό καί νά διακονεῖ τούς ἀνθρώπους. Βιώνοντας μέ ἀκρίβεια τή μοναχική ζωή ἀγκαλιάζει τούς πατέρες καί ἀδελφούς, οἱ ὁποῖοι σέ λίγο διάστημα τόν ἀναδεικνύουν ἡγούμενό τους. Ἀξιώνεται τότε ἡ μονή νά γνωρίσει ἔνδοξες ἡμέρες προσφορᾶς στό δοῦλο Γένος. Ἀπό ὅλο τόν ὀρεινό ὄγκο τῶν Ἀγράφων, ἀλλά καί τοῦ θεσσαλικοῦ κάμπου, σπεύδουν οἱ κατατρεγμένοι ραγιάδες νά βροῦνε καταφύγιο καί παρηγοριά, πνευματική καί ὑλική ἀρωγή.
Ὀργανώνεται ἀξιόλογο Κρυφό Σχολειό, ὅπου τά σκλαβωμένα Ἑλληνόπουλα διδάσκονται τήν ἑλληνορθόδοξη παιδεία καί καλλιεργοῦν στίς ψυχές τους τόν πόθο τῆς ἐλευθερίας. Ὁ νάρθηκας τῆς μονῆς ἀναδεικνύεται ἕνα ταπεινό λίκνο τοῦ Ἑλληνισμοῦ, ὅπου γαλουχοῦνται οἱ γενιές τῶν νεομαρτύρων καί τῶν ἡρώων τῆς Φυλῆς.
Οἱ ἀνταύγειες τῆς φωτεινῆς προσωπικότητας τοῦ ἀκαταπόνητου ἡγουμένου Σεραφείμ ἀκτινοβολοῦσαν ἐλπίδα σέ ὅλη τήν περιοχή κι ἔτσι σύντομα ἐκλέγεται ἐπίσκοπος Φαναρίου καί Νεοχωρίου. Μαχητής ἄτρομος στό νέο του μετερίζι ἀσκεῖ ἕνα θαυμαστό ποιμαντικό, πνευματικό, κοινωνικό καί ἐθνικό ἔργο μέ πλούσια καρποφορία. Μέ τίς ἀκατάπαυστες περιοδεῖες του, τή φλογερή διδασκαλία του, τήν ἁγιαστική λειτουργική ζωή στηρίζει τούς πιστούς τῆς ἐπισκοπῆς του στήν πατροπαράδοτη εὐσέβεια καί τούς ἐμπνέει φρόνημα ἀντίστασης στόν ἐξισλαμισμό.
Οἱ Τοῦρκοι μή ἀντέχοντας τήν ἑλληνορθόδοξη δράση του σχεδιάζουν τόν ἀφανισμό του. Μέ τή συκοφαντία ὅτι συμμετεῖχε στήν ἐπανάσταση πού ὀργάνωσε ὁ ἐπίσκοπος Τρίκκης Διονύσιος ὁ Φιλόσοφος τό 1601, ὁδηγοῦν τόν Σεραφείμ στό δικαστήριο. Ἡ ἀρχοντική του στάση, ἡ γαλήνια μορφή του, ἡ θαρραλέα του ὁμολογία τούς ἐρεθίζει, ὅπως τό ἄρωμα ἐνοχλεῖ τά σαρκοφάγα κοράκια. Φρικτά βασανιστήρια διαδέχονται τή γενναία του ἄρνηση νά ὑπακούσει στούς ἀλλόθρησκους δυνάστες. Τό ἀσκητικό σῶ- μα του ὑπομένει τή μανία καί τό μίσος τῶν Ἀγαρηνῶν. Στόν ἀγά τοῦ Φαναρίου Χαμουζάμπεη θά ἀπαντήσει πολλές φορές ὁ σεμνός ἱεράρχης ὅτι δέν ἀρνεῖται τήν πίστη τοῦ Χριστοῦ. Καί τότε ὁ θηριώδης διοικητής θά κραυγάσει μέ μίσος τή διαταγή: «Σουβλίστε τον»!
Ὁδηγοῦν τότε τόν ἀπτόητο ὁμολογητή στό κέντρο τοῦ Φαναρίου, κοντά σέ ἕνα κυπαρίσσι, στό μέρος πού σήμερα ὑψώνεται ναός στό ὄνομά του. Γαλήνιος, ψελλίζοντας προσευχές καί λόγια συγχώρεσης, δέχεται τόν διά ἀνασκολοπισμοῦ ἀποτρόπαιο θάνατο καί προστίθεται στήν ἔνδοξη αἱματοβαμμένη φάλαγγα τῶν ἱερομαρτύρων τῆς Ὀρθοδοξίας. Ἦταν 4 Δεκεμβρίου τοῦ 1601.
Ὁ Χαμουζάμπεης δίνει διαταγή νά παραμείνει ἄταφος ὁ ἱερομάρτυρας, ὡς φόβητρο τῶν Ρωμιῶν. Τό τίμιο σῶμα του ὅμως, σύμφωνα μέ μαρτυρίες, ἔλαμπε μέ ἀνεξήγητο φῶς καί τό πρόσωπό του ἀκτινοβολοῦσε οὐράνια λαμπρότητα. Δέν ὑπέστη ἀλλοιώσεις, σήψη καί δυσοσμία, ἀλλά συνέχιζε νά ἀναδύει εὐωδία καί λάμψη ἐνισχύοντας τήν πίστη τῶν Ἑλλήνων!
Κατόπιν ἔκοψαν τό κεφάλι τοῦ Ἁγίου καί τό ἔστειλαν στά Τρίκαλα, ὅπου τό παλούκωσαν σέ δημόσιο χῶρο γιά ἐκφοβισμό τῶν χριστιανῶν.
Ὁ εὐλαβής ἡγούμενος τῆς ἱερᾶς μονῆς Δουσίκου κατάφερε νά πάρει τήν τίμια κεφαλή τοῦ Ἁγίου καί νά τήν ἀσφα- λίσει. Σήμερα βρίσκεται θησαυρισμένη στήν ἱερά μονή τῆς Κορώνης. Φέρει ἐμφανῶς τά σημάδια τῶν βασανισμῶν καί τῶν κακοποιήσεων πού ὑπέστη ὁ Ἅγιος καί ἀποτελεῖ πηγή θαυματουργικῆς δύναμης γιά τούς εὐλαβεῖς προσκυνητές.
Στή μνήμη του, στίς 4 Δεκεμβρίου, γιορτάζει ἡ Καρδίτσα πανηγυρικά τόν θαυματουργό πολιοῦχο της, ὁ ὁποῖος πραγματικά ἀποτελεῖ ἐξέχουσα μαρτυρική φυσιογνωμία τοῦ Ἔθνους καί τῆς Ἐκκλησίας μας. Κι ὅλοι ἐμεῖς ψάλλουμε μαζί μέ τόν ὑμνογράφο: «Ὡς κλεινὸν Ἱεράρχην σέ καὶ στερρότατον Μάρτυρα, Σεραφεὶμ μακάριε, μακαρίζομεν». Σέ τιμοῦμε εὐγνώμονα, ὅσιε Σεραφείμ, τόν στυλοβάτη τῆς ἐθνικῆς μας παιδείας, τόν ἁγιασμένο ἀσκητή, τόν ἡρωικό ὁμολογητή τῆς ἀλήθειας, τόν πολύπαθο μάρτυρα τῆς πίστης μας. Ἄς ἔχουμε τήν εὐχή σου!
Ἰχνηλάτης
"Ἀπολύτρωσις", Δεκ. 2023
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
