Ἀντικρίζοντας τήν εἰκόνα τῆς Ὑπαπαντῆς, τήν τόσο ἀνθρώπινη καί ζεστή, ὅπου ὁ Κύριος προσφέρεται ὡς νήπιο στόν Ναό, εὑρισκόμενος βρέφος στήν ἀγκαλιά τῆς Μητέρας Του, ἀναλογίζεται κανείς ὅλα ἐκεῖνα τά κακοποιημένα παιδιά τῶν ὁποίων οἱ ἱστορίες ἦρθαν πρόσφατα στό φῶς τῆς δημοσιότητας.
  Ὁ Ἄσαρκος, Ἄπειρος, Ἄφθορος Θε­ός παίρνει τήν πιό ἀδύναμη καί εὐ­άλωτη μορφή, αὐτή τοῦ μικροῦ παιδιοῦ -ὡς μέ­ρος τοῦ μυστηρίου τῆς θείας Κενώσεως- καί προσφέρεται στόν Ναό σύμφωνα μέ τήν ἐπιταγή τοῦ μωσαϊκοῦ νό­μου. Κι ἐκεῖ ἐκτυλίσσεται μία συγκινητική σκηνή μέ δύο πολύ ἰδιαίτερα πρόσωπα: τόν Γέροντα Συμεών καί τήν Ἄννα, θυγατέρα τοῦ Φανουήλ.
  2024 χρόνια μετά, τά παιδιά ἀποτελοῦν τά μεγαλύτερα θύματα τοῦ σύγχρονου πολιτισμοῦ μας. Κακοποιημένα ποικι­λοτρόπως, συχνά ἀπό τούς ἴδιους τούς γονεῖς ἤ τό συγγενικό τους περιβάλλον, -γιά νά μήν ἀναφερθοῦμε στά ἀγέννητα βρέφη τῶν ὁποίων ἡ στυγερή δολοφονία καλύπτεται κάτω ἀπό τόν «πολιτισμένο» ὅρο «διακοπή κύησης»- τά παιδιά καλοῦ­νται νά μεγαλώσουν σ’ ἕναν κόσμο πιό ἐχθρικό ἀπό ποτέ. Τουλάχιστον 4 ἑκατομμύρια παιδιά παγκοσμίως πέφτουν θύμα­τα ἐξαναγκαστικῆς ἐργασίας καί σεξου­α­λικῆς ἐκμετάλλευσης, σύμφωνα μέ τόν Ὀργανισμό Ἡνωμένων Ἐθνῶν.
  Ποιός λοιπόν μπορεῖ νά προστατέψει τά παιδιά; Ὅσες διακηρύξεις δικαιωμάτων τῶν παιδιῶν καί ἄν ὑπογρά­ψουμε, ὅσες νο­μοθεσίες ὑπέρ τῶν παιδιῶν κι ἄν θεσμοθετήσουμε, τά παιδιά παραμένουν ἐν­τε­λῶς ἀνυπεράσπιστα καί ὁ κόσμος τῶν μεγάλων ἀποδεικνύεται σκλη­ρός, ἐπικίνδυνος καί ἀδίστακτος ἀπέναντί τους.
  Μόνον Ἐκεῖνος πού μπῆκε στήν ἀν­θρώπινη συχνότητα ὡς παιδί, Ἐκεῖνος πού εὐλόγησε τά παιδιά, Ἐκεῖνος πού μᾶς προ­­ει­δοποίησε ὅτι, ἄν δέν δεχθοῦ­με τή Βασιλεία τοῦ Θεοῦ σάν τά παιδιά, δέν θά μποῦμε σέ αὐτήν. Μόνο τό «Παιδίον» τῆς Ὑπαπαντῆς μπορεῖ νά προϋ­παντήσει καί νά συναντήσει ἀληθινά τά παιδιά.
  Γι’ αὐτήν τή συνάντηση ὅμως χρειάζονται πρόσωπα ἀπό τόν κόσμο τῶν μεγάλων! Χρειάζονται γονεῖς, πού σάν τήν Παναγία καί τόν Ἰωσήφ θά ὁδηγήσουν τά βήματα τῶν μικρῶν παιδιῶν τους στόν Ναό. Χρειάζονται γιαγιάδες, ὅπως ἡ γερό­ντισσα Ἄννα, πού μέ νη­στεῖ­ες καί δεήσεις θά μιλοῦν στά παιδιά γιά τόν Θεό. Χρει­άζονται σεβάσμιοι καί πνευματοκίνητοι πρε­σβύτες σάν τόν Συμεών, πού θά ἐ­μπνεύσουν στά παιδιά νά ζοῦν μέ τήν προσμονή τοῦ Θεοῦ. Χρειάζεται καθένας πού στέκεται ἀπέναντι στά παιδιά νά βγεῖ πρός συνάντηση τοῦ νηπιάζοντος Θεοῦ Λόγου καί σκύβοντας ταπεινά νά τοῦ ζητήσει: «Λάμπρυνόν μου τὴν ψυχὴν καὶ τὸ φῶς τὸ αἰσθητόν, ὅπως ἴδω καθαρῶς καὶ κηρύξω σε Θε­όν».

Εὔφημη Μπούτσικου-Ρίζου

"Ἀπολύτρωσις", Φεβρ. 2024