«Ἄκου, Μπάιρον, πόσον θρῆνον
κάνει, ἐνῶ σέ χαιρετᾶ,
 ἡ πατρίδα τῶν Ἑλλήνων,
 κλαῖγε, κλαῖγε λευτεριά».
  Μέ αὐτούς τούς στίχους ὁ Διονύσιος Σολωμός, βαθύτατα συγκινημένος, ἐξυμνεῖ τόν φιλέλληνα Λόρδο. Ὁ ἄγ­γλος φιλέλληνας, λάτρης τοῦ ἑλληνικοῦ πνεύμα­τος καί γοη­τευμένος ἀπό τά μνημεῖα τῆς χώρας, ἐπισκέπτεται τό 1809 τήν Ἑλλά­δα. Στό θέαμα τῶν ἀκρωτηριασμένων μαρ­­­μάρων τοῦ Παρθενώνα, διαμαρτύρεται στόν ἀρχαιοκάπηλο λόρδο Ἔλγιν, ζητώντας μέ ἐπίμονες προσπάθειες τήν ἐ­πιστρο­φή τῶν μαρμάρων στόν Ἱερό Βρά­χο. Ἐ­γκαταλείπει τήν ἄ­νεση τῆς κοινωνι­κῆς του θέσης, γιά νά συνδράμει στόν ἀ­γώνα γιά τήν ἐλευθερία. Τό 1823 καταφθάνει στό Μεσολόγ­γι. Τόν ὑποδέχονται μέ τι­μές, ἀναγνωρίζοντας στό πρόσωπό του τή μέχρι τώ­ρα ἄδολη προσφορά του στήν Ἑλλάδα ἀ­πό τό ἐξωτερικό. Τοῦ προσδίδουν ἀ­ξι­ώματα, παρακινώντας τον νά λάβει τό στέμ­μα τοῦ βασιλέα στό νεο­σύ­στατο Ἑλληνικό Κράτος πού θά συ­γκρο­­­τοῦνταν. Ἀρνούμενος τίς προτάσεις, πο­λέμησε μαζί μέ τούς Σουλιῶτες γιά τήν ποθούμενη ἀνεξαρτησία τῆς χώρας. Δέν πρόλαβε ὅμως νά ἀτενίσει τήν ἐκ­πλή­ρωση τοῦ ὁράματός του. Ὕστερα ἀπό βα­ρύτατη ἀσθένεια ἐξέπνευσε στό κρεβάτι τοῦ πόνου ἀνήμερα τοῦ Πά­σχα, 19 Ἀπριλίου 1824. Ὁ λόρδος Βύ­ρων ἔ­γινε πλέον σύμβολο τοῦ ἀγώνα καί τῆς ἐ­θνι­κῆς μας ἐλευθερίας. Ἡ ἑλληνική Πολιτεία, ἀ­ναγνωρίζοντας τήν προσφο­ρά του, παρα­χώρησε τό ὄνομά του σέ δῆμο τοῦ νομοῦ Ἀττικῆς.
  Φέτος συμπληρώνονται 200 χρόνια ἀπό τήν ἐκ­­δημία τοῦ εὐ­γενῆ φιλέλληνα ἥ­ρωα. Ὁ λόρδος Βύρων δέν συνδεόταν ἐ­θνο­λο­γικά μέ τήν Ἑλ­λάδα. Ὅμως, ἡ ἀ­φειδώ­λευ­­τη ἀγάπη του γιά τόν ἑλληνικό πολιτισμό καί ἡ ἁγνή του ἐπιθυμία γιά τήν ἐλευθερία τόν κατέστησαν Ἕλ­ληνα, πρότυπο διαχρονικό. Ἡ θυσία καί τό γενναῖο φρόνημά του συνέβαλαν μαζί μέ πλη­θώ­ρα ἡρώων στό νά ἀποκτήσει ἡ ὑ­ποδου­λω­μένη Ἑλλάδα τό ἀγαθό τῆς ἐ­λευ­θε­­ρί­ας.
  Στήν ἐποχή μας ὑβρίζουν καί περιφρονοῦν Ἐκκλησία καί Πατρίδα, ἀξίες πού ἀποτέλεσαν θεμέλια στή δημιουργία τοῦ σύγχρονου ἑλληνικοῦ κράτους. Ἀντί νά προβάλλονται ὑγιῆ πρότυπα στό κοινωνικό γίγνεσθαι, ὑποθάλπεται ὁ ἐξο­στρα­κισμός τῆς πίστης καί τῆς φιλοπα­τρίας. Τό πρόσωπο τοῦ ἄγγλου φιλέλλη­να προβάλλει φωτεινό σύμβολο φιλοπατρίας στά σκοτάδια τῆς παγκοσμιο­ποίη­σης. Ἡ κατάθεσή του γιά τήν Ἑλλάδα, «Τῆς ἔδωσα τόν χρόνο, τήν ὑγεία, τήν περιουσία μου καί τώρα τῆς δίνω τή ζωή μου. Τί μποροῦσα νά κάνω παραπάνω;», εἶναι ὅ,τι πιό ἁγνό καί ἀληθινό θά μποροῦσε νά ἐμπνεύσει τίς νεα­νικές καρδιές, ὥστε νά πορεύονται πα­ντοτινά στό μονοπάτι τῶν ἀξιῶν, βιώνοντας τήν ἀληθινή ἐλευθερία.

Π.Μ.

"Ἀπολύτρωσις", Τεῡχος Ἀπριλ., 2024