Ἔντονο νιώθει πάντοτε, ὅπως φαίνεται σέ πολλές ἀπό τίς Ἐπιστολές του, ὁ ἀπόστολος Παῦλος τό χρέος νά εὐχαριστεῖ τόν Θεό γιά τούς πιστούς. Ὁ πρῶτος καί κύριος λόγος πού κάνει ἀσίγαστη τήν εὐχαριστία του, ὅπως γράφει στούς Θεσσαλονικεῖς, εἶναι ὅτι «εἵλετο ὑμᾶς ὁ Θεὸς εἰς σωτηρίαν» (2,13), σᾶς διάλεξε ὁ Θεός γιά τή σωτηρία.
῾Ο Θεός προαιώνια, πρίν ἀπό τή δημιουργία τοῦ κόσμου (βλ. Ἐφ 1,4), κατέστρωσε τό σχέδιο τῆς σωτηρίας μας καί ἐξέλεξε τούς ἀνθρώπους μ’ αὐτό τόν σκοπό, «εἰς σωτηρίαν». Στήν ἱστορία αὐτό τό προαιώνιο θεϊκό σχέδιο πραγματώνεται μέ τήν κλήση τήν ὁποία ὁ Θεός ἀπευθύνει στούς ἀνθρώπους (πρβλ. Ρω 8,30) διά τοῦ «εὐαγγελίου τῆς σωτηρίας» (Ἐφ 1, 13). Μέ τό κήρυγμα τοῦ εὐαγγελίου γίνεται στούς ἀνθρώπους γνωστό τό σχέδιο τοῦ Θεοῦ, ἡ προαιώνια ἐκλογή του, ὁ δρόμος πού ὁδηγεῖ στόν ἁγιασμό καί ἡ ᾿Αλήθεια τήν ὁποία καλοῦνται νά πιστέψουν. Οἱ Θεσσαλονικεῖς γνωρίζουν, ἀπό τήν ἐμπειρία τους, ὅτι μέ τό εὐαγγέλιο πού τούς κήρυξε ὁ Παῦλος πῆραν τό προσκλητήριο τῆς σωτηρίας (βλ. Α´ Θε 1,45).
῾Η κλήση αὐτή ἀπευθύνεται σέ ὅλους, τή δέχονται ὅμως μόνον ὅσοι θέλουν, ὅσοι πιστεύουν. ῾Ο ᾿Ιησοῦς Χριστός εἶναι «σωτὴρ πάντων ἀνθρώπων, μάλιστα πιστῶν» (Α´ Τι 4, 10). Σώζονται μόνον ὅσοι τόν πιστεύουν, ἐκεῖνοι τούς ὁποίους γνώριζε ἐκ τῶν προτέρων ὁ Κύριος ὅτι θά ἀνταποκριθοῦν στό κάλεσμά του καί τούς ἐξέλεξε γιά δικούς του. ῾Ο ἴδιος ὁ Κύριος βεβαιώνει: «Πολλοὶ γάρ εἰσι κλητοί, ὀλίγοι δὲ ἐκλεκτοί» (Μθ 20,16· 22,14).
Ὁ Κύριος ἐπιθυμεῖ ὅλοι νά γίνουν μέλη τῆς Βασιλείας του, γιά νά λάβουν μέρος στό γαμήλιο συμπόσιο καί νά ζήσουν μαζί του τήν αἰώνια ζωή πού κάθε ψυχή λαχταρᾶ. Σέ ὅλους ἀπευθύνει τό προσκλητήριο: «Δεῦτε πρός με πάντες οἱ κοπιῶντες καὶ πεφορτισμένοι κἀγὼ ἀνα- παύσω ὑμᾶς» (Μθ 11,28). «Ἐλᾶτε κοντά μου ὅλοι οἱ κουρασμένοι κι ἐγώ θά γίνω ἡ ἀνάπαυσή σας. Θά σηκώσω ἐγώ τό φορτίο πού σᾶς βαραίνει», διαβεβαιώνει. Τί καταπληκτική πρόσκληση, τί συμφέρουσα, μοναδική εὐκαιρία! Ποιός εἶναι αὐτός πού μᾶς καλεῖ καί γιά ποιά μεγάλη χαρά καί τιμή μᾶς προορίζει! ῾Ο Θεός μᾶς κάλεσε γιά νά ἀποκτήσουμε τή δόξα τοῦ Κυρίου μας ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ! Τά παραδείγματα πού ἀκολουθοῦν μᾶς βοηθοῦν κάπως νά προσεγγίσουμε τό μεγαλεῖο τῆς θεϊκῆς ἀγάπης:
α) Μετά ἀπό μιά μάχη ὁ νικητής στρατηγός κάνει παρέλαση μαζί μέ τόν στρατό του. Δοξάζεται καί χειροκροτεῖται ὁ ἴδιος, ἀλλά καί οἱ στρατιῶτες του. ῎Ετσι καί ὁ ᾿Ιησοῦς Χριστός, πού εἶναι ὁ νικητής τοῦ κόσμου, μοιράζεται τή δόξα του μαζί μέ τούς πιστούς του. β) ῞Ενας κατάδικος βρίσκεται στή φυλακή μελλοθάνατος. Ξαφνικά ἔρχεται ἀπό τόν κυβερνήτη τοῦ τόπου μία διαταγή καί ἀντί γιά τήν καταδίκη πού περίμενε τοῦ δίδεται ἀμνηστία καί τοῦ ἀναγγέλλεται ἡ ἀπελευθέρωσή του. Μόλις βγαίνει ἀπό τή φυλακή, φθάνει δεύτερη διαταγή: ῾Ο κυβερνήτης προσλαμβάνει τόν πρώην κατάδικο στήν ὑπηρεσία του, σ᾿ ἕνα ὑψηλό καί τιμητικό ἀξίωμα. ᾿Επιπλέον, τόν υἱοθετεῖ καί τόν κάνει συνάρχοντά του νά συνδοξάζεται μαζί του! Αὐτό συνέβη καί στή δική μας περίπτωση. ῾Ο Χριστός μᾶς ἔσωσε, ἀλλά δέν ἀρκέσθηκε σ᾿ αὐτό. Μαζί μέ τή σωτηρία μᾶς χαρί- ζει καί τή δόξα του. Αὐτό πού δέν ὑπάρχει οὔτε στό πιό εὐφάνταστο μυθιστόρημα ἀποτελεῖ τόν πυρήνα τοῦ θείου σχεδίου γιά τή σωτηρία μας.
Ἄν ἡ προαιώνια ἐκλογή γεμίζει τήν καρδιά τοῦ πιστοῦ μέ θαυμασμό καί εὐγνωμοσύνη, ἡ ἐν χρόνῳ ἐκλογή, ἡ θεϊκή κλήση, τοῦ ἐμπνέει ἐξαιρετική δύναμη, ὥστε πρόθυμα νά ἀνταποκριθεῖ σ᾽ αὐτήν καί ὁλόψυχα νά ὑποταχθεῖ στό θέλημα τοῦ Θεοῦ. Συγχρόνως γεννᾶ στήν ψυχή του βαθιά ταπείνωση καί συντριβή, καθώς πολύ καλά ἀντιλαμβάνεται πώς ὅ,τι ὄμορφο ζεῖ δέν εἶναι δικό του κατόρθωμα, ἀλλά φιλάνθρωπη δωρεά τῆς θείας χάριτος. Νιώθει πώς, παρά τή δική του ἀναξιότητα, ὁ πανάγαθος Θεός τόν τιμᾶ μέ τιμή ἀνέκφραστη καί ἀσύλληπτη. Δέν ἀρκεῖ, πράγματι, ὅλη ἡ ἐπίγεια ζωή, γιά νά μελετήσει καί νά συνειδητοποιήσει ὁ ἄνθρωπος τίς οὐράνιες προοπτικές πού ἀνοίγει στή ζωή του ἡ ταπεινή ἀποδοχή τῆς κλήσεως τοῦ Θεοῦ καί ἡ εὐγνώμονη ἀνταπόκριση στή θεϊκή εὔνοια.
Στέργιος Ν. Σάκκος
"Ἀπολύτρωσις",
Τεῡχος Νοεμβρίου. 2024
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
