Στίς Ἐπιστολές του ὁ ἀπόστολος Παῦλος τονίζει συχνά ὅτι ὁ Κύριος ᾿Ιησοῦς Χριστός μᾶς ἀγάπησε καί παρέδωσε γιά μᾶς τόν ἑαυτό του (βλ. Γα 2, 20· ᾿Εφ 5,2.25). Τό ἴδιο ὑπενθυμίζει καί στούς Θεσσαλονικεῖς, γιά νά μπορέσουν νά μείνουν σταθεροί, ἰδιαίτερα τώρα πού εἶναι στά πρῶτα τους βήματα καί ἀντιμετωπίζουν διώξεις: «...ὁ Κύριος ἡμῶν ᾿Ιησοῦς Χριστὸς καὶ ὁ Θεὸς καὶ πατὴρ ἡμῶν, ὁ ἀγαπήσας ἡμᾶς καὶ δοὺς παράκλησιν αἰωνίαν καὶ ἐλπίδα ἀγαθὴν ἐν χάριτι» (2,16).
Στήν Καινή Διαθήκη, κάθε φορά πού γίνεται λόγος γιά τή θεία ἀγάπη, ἀμέσως ὑπογραμμίζεται ἡ προσφορά της: «Οὕτω γὰρ ἠγάπησεν ὁ Θεὸς τὸν κόσμον, ὥστε τὸν υἱὸν αὐτοῦ τὸν μονογενῆ ἔδωκεν, ἵνα πᾶς ὁ πιστεύων εἰς αὐτὸν μὴ ἀπόληται, ἀλλ᾿ ἔχῃ ζωὴν αἰώνιον» (᾿Ιω 3,16· πρβλ. Ρω 5,8· Γα 2,20). ῾Ο ἀπόστολος Παῦλος, πού ἔνιωσε τήν ἀπέραντη ἀγάπη τοῦ Θεοῦ καί πυρπολήθηκε ἀπ᾿ αὐτή, ζεῖ μιά ἔκρηξη κάθε φορά πού ἀναφέρεται σ᾿ αὐτήν.
῾Η ἀγάπη τοῦ Θεοῦ γιά τόν ἄνθρωπο στάθηκε ἡ θαλερή ρίζα κι ἡ τροφοδότρα φλέβα κάθε καλοῦ, ἅγιου καί θεάρεστου ἔργου πάνω στή γῆ. Μέ τήν ἔμπνευσή της οἱ ἄνθρωποι τοῦ Θεοῦ ἀναδείχθηκαν νικητές τοῦ κακοῦ, περιφρόνησαν τά θέλγητρα τοῦ κόσμου κι ἀψήφησαν τά φόβητρά του. ῏Ηταν ἡ κινητήρια δύναμη πού τούς φτέρωνε γιά νά ὑψώνονται πάνω ἀπό τά γήινα καί τούς ἐνίσχυε νά ἐφαρμόζουν μέ ἀκρίβεια τόν θεῖο νόμο καί νά παραμένουν σταθεροί καί ἄπτωτοι στή γραμμή τοῦ εὐαγγελίου καί στήν παράδοση τῆς ὀρθοδόξου πίστεως.
῾ Ο Θεός ἀπό ἀγάπη πρός τόν ἄνθρωπο δημιούργησε ὄχι μόνο τό σύμπαν ἀλλά καί ἐμᾶς τούς ἴδιους. Εἴμαστε τό ἀντικείμενο τῆς ἀγάπης του. Αὐτή ἡ ἀγάπη ἐκδηλώνεται σέ δύο φάσεις: α) στή φυσική δημιουργία· ἡ τάξη, ἡ ἁρμονία, ἡ σκοπιμότητα, ἡ ὀμορφιά τοῦ σύμπαντος μαρτυροῦν τήν ἀγάπη τοῦ Δημιουργοῦ καί β) στήν πνευματική ἀναδημιουργία· στό σχέδιο τῆς θείας οἰκονομίας γιά τή σωτηρία μας, στή σταυρική θυσία τοῦ ᾿Ιησοῦ Χριστοῦ.
Τήν πρώτη φάση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ τήν ἀπολαμβάνουν ὅλοι οἱ ἄνθρωποι. ῾Ο Θεός «τὸν ἥλιον αὐτοῦ ἀνατέλλει ἐπὶ πονηροὺς καὶ ἀγαθοὺς καὶ βρέχει ἐπὶ δικαίους καὶ ἀδίκους» (Μθ 5,45). Δίκαιοι καί ἁμαρτωλοί χαίρονται ἐξίσου τίς φυσικές δωρεές τοῦ Θεοῦ. Τή δεύτερη φάση τή γεύονται μόνον οἱ πιστοί, δηλαδή μόνον ἐκεῖνοι πού δέχονται νά κάνουν δική τους τή σωτηρία πού ὁ Θεός χαρίζει σέ ὅλους. ῾Η ἀγάπη τοῦ Θεοῦ μᾶς στρώνει ἕνα πλούσιο τραπέζι. Θά χορτάσουν ὅμως μόνον ἐκεῖνοι πού θά δεχθοῦν νά καθίσουν σ᾿ αὐτό καί νά φᾶνε τά ἐδέσματά του. ῾Ο Χριστός θυσιάσθηκε γιά ὅλους τούς ἀνθρώπους καί ἐπιθυμεῖ τή σωτηρία ὅλων· σώζονται ὅμως μόνον ὅσοι θέλουν, οἱ πιστοί (βλ. Α´ Τι 4,10).
Τό πιό θαυμαστό εἶναι ὅτι ὁ Θεός μᾶς ἀγάπησε ὅταν ἐμεῖς τόν ἀγνοούσαμε καί ἤμασταν ἐχθρικοί ἀπέναντί του· «Συνίστησι δὲ τὴν ἑαυτοῦ ἀγάπην εἰς ἡμᾶς ὁ Θεός, ὅτι ἔτι ἁμαρτωλῶν ὄντων ἡμῶν Χριστὸς ὑπὲρ ἡμῶν ἀπέθανε» (Ρω 5,8). Δηλαδή τήν ὥρα πού ἐμεῖς ὁπλισμένοι μέ τήν ἀσέβεια προχωρούσαμε γιά νά πολεμήσουμε τόν Θεό, ἦλθε αὐτός ὁ ἴδιος νά μᾶς συναντήσει. ῎Ηξερε ὅτι κάπου στήν πορεία μας θά σκοντάφταμε, θά πέφταμε στήν ἄβυσσο, γι᾿ αὐτό ἅπλωσε τό στοργικό του χέρι γιά νά μᾶς κρατήσει ἀπό τήν καταστροφή.
῾Η ἀγάπη τοῦ Θεοῦ εἶναι τόσο μεγάλη πού ἁπλώνεται καί στούς ἀνθρώπους ἐκείνους οἱ ὁποῖοι ἐπιμένουν νά τόν πολεμοῦν· αὐτοί ἀντιστέκονται, ἀλλά ὁ Κύριος τούς καταδιώκει μέ τό ἔλεός του. Οἱ ἄνθρωποι σήμερα ἐναντιώνονται στόν Θεό μέ τήν ἀπιστία, μέ τήν αὐτάρκεια καί τήν πεποίθησή τους στόν τεχνικό πολιτισμό, μέ τή διεφθαρμένη ζωή. Μέ πολλούς τρόπους μοιάζουν νά πετροβολοῦν τόν Θεό. ᾿Αλλά ὁ Θεός εἶναι ἀπαθής· οὔτε ἡ ἀγάπη μας τοῦ προσθέτει τίποτε οὔτε ὁ πόλεμός μας τόν βλάπτει. Αὐτός πού ἀγάπησε καί συγχώρεσε τούς σταυρωτές του εἶναι ἕτοιμος νά δεχθεῖ καί νά συγχωρήσει μέ τή θεία του μακροθυμία κάθε σύγχρονο πολέμιό του, φθάνει νά τό θελήσει ὁ ἀποστάτης καί ἁμαρτωλός ἄνθρωπος καί νά ζητήσει συντριμμένος συγχώρεση. Ἡ ἱστορία ἔχει νά παρουσιάσει πολλά τέτοια παραδείγματα καί τό συγκλονιστικότερο αὐτόν τόν ἴδιο τόν ἀπόστολο Παῦλο, τόν «πρότερον διώκτην» τῆς Ἐκκλησίας.
Λείπει ἀπό τόν σύγχρονο κόσμο μας ἡ ἀγάπη, ἐπειδή οἱ ἄνθρωποι θέλησαν νά βγάλουν ἀπό τή ζωή τους τόν Θεό πού εἶναι «ἀγάπη» (Α´ ᾿Ιω 4,8.16). Μέ χίλιους τρόπους τραγουδᾶνε καί ἐκφράζουν τήν τραγικότητα τῆς ζωῆς τους καί τή δίψα τους γιά ἀγάπη. Μόνον ἄν ἀγαπήσουν τόν Θεό, θά γεμίσει τό κενό τῆς καρδιᾶς τους. Καί θά τόν ἀγαπήσουν, ὅταν μάθουν πόσο πολύ μᾶς ἀγάπησε αὐτός. ῞Ολο τό ὕψος καί τό βάθος, τό πλάτος καί τό μῆκος τῆς θεϊκῆς εὐσπλαχνίας ἑστιάζεται στόν ματωμένο καί φωτισμένο σταυρό˙ ματωμένος ἀπό τό αἷμα τοῦ Θεανθρώπου καί φωτισμένος μέ τό φῶς τῆς Ἀναστάσεώς του. Αὐτός ὁ σταυρός ἀσίγαστα θά διακηρύττει καί θά διαλαλεῖ τό ἀπεριόριστο θεῖο ἔλεος. Μπροστά σέ μιά τέτοια ἀγάπη λειώνουν οἱ πάγοι τῆς καρδιᾶς μας. ῾Η ἀγάπη τοῦ Θεοῦ δέν διδάσκεται, βιώνεται. Γι᾿ αὐτό παρακαλοῦμε τόν Θεό νά μᾶς φανερώσει τήν ἀγάπη του, νά συγκινήσει τίς ψυχρές καρδιές μας, ὥστε νά τόν ἀγαπήσουν ἀληθινά καί δυνατά.
Στέργιος Ν. Σάκκος
"Ἀπολύτρωσις",
Τεῡχος Φεβρουαρίου, 2025
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
