Ὁ ἐμβριθής θεολόγος, ὁ πύρινος ἱεροκήρυκας, ὁ δεινός συγγραφέας, ὁ ὁμολογητής τῆς πίστεως Νικόλαος Σωτηρόπουλος ἐκοιμήθη ἐν Κυρίῳ τήν 28η Αὐγούστου 2014. Φτωχαίνει συνεχῶς ἡ ἐπί γῆς Ἐκκλησία μας καί αὐξάνεται ἡ ἐν οὐρανοῖς παρρησία μας.

 «Ἐτελειώθη ἐν Κυρίῳ» ὁ ἀδελφός μας Νικόλαος, ἀφοῦ ὑπέμεινε δοκιμασίες πικρές, καθώς ἐδῶ καί δύο δεκαετίες σήκωσε τόν σταυρό τοῦ ἄδικου ἀφορισμοῦ, γιά τόν ὁποῖο τόσα εἶχε γράψει στό περιοδικό μας ὁ ὁμογάλακτος πνευματικός ἀδελφός του καί διδάσκαλός μας ἀείμνηστος Στέργιος Σάκκος. Σήκωσε ἐπίσης καρτερικά καί ἀγόγγυστα τόν σταυρό τῆς ἀσθένειας, χωρίς ποτέ νά σταματᾶ νά δοξάζει τόν Θεό καί νά ἐντρυφᾶ ἀδιαλείπτως στήν ἁγία Γραφή. 

 Ἐσίγησε τό στόμα πού στηλίτευσε ὅλες συλλήβδην τίς αἱρέσεις. Γιά νά σώσει, μάλιστα, ψυχές, «ὑπὲρ ὧν Χριστὸς ἀπέθανεν», δέν δίσταζε νά καλεῖ σέ δημόσιο διάλογο τούς αἱρετικούς καί νά ξεσκεπάζει τήν πλάνη τους. Ἰδιαίτερα, ὅμως, πολέμησε τήν παναίρεση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, ὁ ὁποῖος λαμβάνει στίς μέρες μας ἀνησυχητικές διαστάσεις, καθώς καί ὅλους ἐκείνους πού τόν ἀποδέχονται μή φειδόμενος ἀξιωμάτων. Ἀσυμβίβαστος καί ἀπόλυτος ὁ ἴδιος, στιγμάτισε κάθε παρέκκλιση ἀπό τή γραμμή τῶν Πατέρων.

 Ἔπαυσε ἡ γραφίδα πού πλούτισε τόσο πολύ τήν ὀρθόδοξη Θεολογία. «Ὁ Ἰησοῦς Γιαχβέ», «Ἑρμηνεία δυσκόλων χωρίων τῆς Γραφῆς», «Τό Ἅγιον Πνεῦμα Γιαχβέ», τό «Ἀντιχιλιαστικόν Ἐγχειρίδιον», ἡ «Μετάφρασις τῆς Καινῆς Διαθήκης» εἶναι μερικά ἀπό τά ἔργα του.

 Ἀπόλυτα παραδομένος στόν Θεό δέν εἶχε βιβλιάριο ὑγείας οὔτε καμία ἀσφάλεια. Ταλαντοῦχος ὅσον ὀλίγοι, δεινός γνώστης τῆς θύραθεν καί τῆς ἐκκλησιαστικῆς Γραμματείας διέθεσε ἐξ ὁλοκλήρου τόν ἑαυτό του στήν ὑπηρεσία τοῦ Κυρίου. Ἀσυναγώνιστος στή γνώση τῆς ἁγίας Γραφῆς τή μελετοῦσε ἀδιαλείπτως ἀκόμη καί στό κρεβάτι τοῦ πόνου. Πίστευε ὅτι «ἡ Γραφή εἶνε ἀνεξάντλητος θησαυρός καταπληκτικῶν πραγμάτων, ὅπως τό μυστηριῶδες Σύμπαν» («Ὁ Ἰησοῦς Γιαχβέ», σ. 9). Ὑπῆρξε ὄντως φαινόμενο ἱεραποστολικῆς φλόγας καί μαρτυρίας Χριστοῦ στούς χαλεπούς καιρούς μας. Ἔτρεξε ὄχι μόνον σέ ὅλη τήν Ἑλλάδα ἀλλά καί στήν Εὐρώπη, Αὐστραλία καί Ἀμερική, γιά νά εὐαγγελισθεῖ τόν λόγο τοῦ Θεοῦ. Προσέφερε πλουσιοπάροχα καί αὐθεντικά τόν λόγο τοῦ Θεοῦ γράφοντας, κηρύττοντας, χωρίς ἐκπτώσεις καί περικοπές. Μίλησε, φώναξε μέ ὅλη τή δύναμη τῆς ψυχῆς του καί τῆς ἐκρηκτικῆς ὑπάρξεώς του, γιά νά ὑπερασπίσει τήν ἀλήθεια τῆς πίστεως καί γιά νά μήν «κενωθῇ» ὁ σταυρός τοῦ Κυρίου.

 Ὄντως ὑπῆρξε μέ τή ζωή του καί τήν ἐν γένει ἀναστροφή του γνήσιος μιμητής τῶν ἀποστόλων.

 Γιά τόν δοῦλο τοῦ Θεοῦ Νικόλαο ἰσχύει πράγματι ὁ μακαρισμός τῆς Ἀποκαλύψεως: «Μακάριοι οἱ νεκροὶ οἱ ἐν Κυρίῳ ἀποθνήσκοντες ἀπ’ ἄρτι. Ναί, λέγει τὸ Πνεῦμα, ἵνα ἀναπαύσωνται ἐκ τῶν κόπων αὐτῶν· τὰ δὲ ἔργα αὐτῶν ἀκολουθεῖ μετ’αὐτῶν» (Ἀπ 14,13). Αἰωνία του ἡ μνήμη!