Τρίτη 5 Μαΐου 2020 καί ἡ Ἀδελφότητά μας διοργανώνει, ὅπως τό συνηθίζει, ἐθελοντική αἱμοδοσία στό «Δημητρούλειο» πνευματικό της κέντρο.
Διανύουμε τήν πρώτη ἑβδομάδα ἄρσης τῶν περιοριστικῶν μέτρων κυκλοφορίας λόγῳ τῆς πανδημίας τοῦ κορωνοϊοῦ, καί ἡ διαδικασία τῆς αἱμοδοσίας πραγματοποιεῖται μέ τή λήψη ὅλων τῶν μέτρων ἀσφαλείας. Ὅμως τί κι ἄν ὁ φόβος τῆς ἀσθένειας ἔχει ἁπλώσει τή σκιά του ἐπάνω σέ ὁλόκληρο τόν πλανήτη; Ἡ ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπο δέν γνωρίζει ἐμπόδια καί ἀπειλές... Ἀντίθετα, σέ τέτοιες καταστάσεις περισσεύει! Τό ἀποδεικνύει καί ἡ μεγάλη προσέλευση αἱμοδοτῶν, πού μετατρέπουν μία συνηθισμένη αἱμοδοσία σέ μία ἀπό τίς πιό ἐπιτυχημένες τῶν τελευταίων χρόνων!...
Μπαίνοντας στήν αἴθουσα ἀναμονῆς τῶν αἱμοδοτῶν ἀντικρίζω πρόσωπα χαρούμενα καί γελαστά. Πρόσωπα γεμάτα ἐλπίδα! Ὦ Κύριε! Τήν ἐλπίδα πού χαρίζει ἡ Ἀνάστασή σου δέν μποροῦν νά τή σβήσουν ὅλες μαζί οἱ στενοχώριες, οἱ θλίψεις καί οἱ μπόρες αὐτοῦ τοῦ κόσμου! Μία ἐλπίδα πού γεννᾶ μόνο πράξεις ἀγάπης, σάν αὐτή τῆς αἱμοδοσίας. Πράξεις πού ἀνασταίνουν τήν ἐλπίδα γιά ζωή στόν πονεμένο ἀδελφό.
Π.Τ., φοιτητής Ἰατρικῶν Ἐργαστηρίων
Αἷμα. Ἄραγε ὑπάρχει τίποτα πολυτιμότερο γιά τόν ἀνθρώπινο ὀργανισμό ἀπό τό αἷμα; Ὅπως τό αὐτοκίνητο δέν λειτουργεῖ χωρίς καύσιμα, τό στυλό χωρίς μελάνι, ἡ ἠλεκτρική συσκευή χωρίς ρεῦμα, ἔτσι καί τό σῶμα ἀδυνατεῖ νά λειτουργήσει χωρίς τό αἷμα. Ἀρκεῖ νά σκεφτῶ πώς αὐτό κυλάει καί θά κυλάει ἀδιάλειπτα μέσα μου, γιά νά συνειδητοποιήσω τήν εὐλογία τοῦ Θεοῦ σ᾽ ἐμένα. Καί τό αἷμα πού κάποιος ἄλλος χρειάζεται καί στερεῖται, μπορῶ νά τοῦ τό προσφέρω. Ἐνῶ ἐγώ βρισκόμουν κλεισμένος αὐτές τίς μέρες στό σπίτι μου γκρινιάζοντας γιά τή «δυστυχία» μου, ὑπῆρχαν ἄνθρωποι μονάχοι πού βρίσκονταν κλεισμένοι σέ ἕνα νοσοκομεῖο εὐγνωμονώντας τόν Θεό γιά κάποιον πού βρέθηκε νά τούς προσφέρει λίγο αἷμα. Συλλογιζόμενος αὐτά, ἔλαβα τήν ἀπόφαση γιά πρώτη φορά φέτος νά εἶμαι ἐγώ αὐτός πού θά κάνει τήν ἀξιοζήλευτη πράξη ἀγάπης, νά θυσιάσει λίγο αἷμα γιά νά σώσει τόν συνάνθρωπο. Γιατί γνωρίζω πώς κάνοντας αὐτήν τή μικρή θυσία μιμοῦμαι τόν Χριστό, πού πρῶτος ἔδωσε καί δίνει τό αἷμα του σ᾽ ἐμένα. Καί ἀκριβῶς αὐτήν τήν προσφορά τοῦ Θεοῦ ἐπιθυμῶ νά ξεπληρώσω στό πρόσωπο τοῦ συνανθρώπου. Θά ἐπιτελέσω καί ἐγώ ἔργο ἀγάπης, θυσίας, σωτηρίας. Καί θά μπορέσω ἔτσι νά γευτῶ λίγο ἀπό τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου πού ἀκολούθησε τή δική του σταυρική θυσία. Γιά αὐτό καί χαίρομαι πού ἡ πρώτη μου ἔξοδος ἀπό τό σπίτι μετά τόν περιορισμό εἶναι γιά τήν αἱμοδοσία. Ἀδελφότητά μου, σέ εὐχαριστῶ καί γιά αὐτήν τήν εὐκαιρία πού μοῦ προσφέρεις!
Μ.Τ., φοιτητής Νομικῆς