Τρίτη 5 Μαΐου 2020 καί ἡ Ἀδελφότητά μας διοργανώνει, ὅπως τό συνηθίζει, ἐθελοντική αἱμοδοσία στό «Δη­μη­­τρούλειο» πνευματικό της κέντρο.
Διανύουμε τήν πρώτη ἑβδομάδα ἄρ­σης τῶν περιοριστικῶν μέτρων κυκλοφορίας λόγῳ τῆς πανδημίας τοῦ κορω­νοϊοῦ, καί ἡ διαδικασία τῆς αἱ­μοδοσίας πραγματοποιεῖται μέ τή λή­ψη ὅ­λων τῶν μέτρων ἀσφαλείας. Ὅμως τί κι ἄν ὁ φόβος τῆς ἀσθένει­ας ἔχει ἁ­πλώσει τή σκιά του ἐπάνω σέ ὁλόκληρο τόν πλανήτη; Ἡ ἀγάπη γιά τόν συνάνθρωπο δέν γνωρίζει ἐμπόδια καί ἀπειλές... Ἀντίθετα, σέ τέτοιες καταστάσεις περισσεύει! Τό ἀποδεικνύει καί ἡ μεγάλη προσέλευση αἱμοδοτῶν, πού μετατρέπουν μία συνηθισμένη αἱ­μοδοσία σέ μία ἀπό τίς πιό ἐπιτυχημένες τῶν τελευταίων χρόνων!...
Μπαί­νοντας στήν αἴθουσα ἀναμο­νῆς τῶν αἱμοδοτῶν ἀντικρίζω πρόσω­πα χαρούμενα καί γελαστά. Πρόσωπα γεμάτα ἐλπίδα! Ὦ Κύριε! Τήν ἐλπίδα πού χαρίζει ἡ Ἀνάστασή σου δέν μποροῦν νά τή σβήσουν ὅλες μαζί οἱ στενοχώριες, οἱ θλίψεις καί οἱ μπόρες αὐτοῦ τοῦ κόσμου! Μία ἐλπίδα πού γεννᾶ μόνο πράξεις ἀγάπης, σάν αὐτή τῆς αἱμοδοσίας. Πράξεις πού ἀνασταίνουν τήν ἐλπίδα γιά ζωή στόν πονεμένο ἀδελ­φό.

Π.Τ., φοιτητής Ἰατρικῶν Ἐργαστηρίων

Αἷμα. Ἄραγε ὑπάρχει τίποτα πολυτιμότερο γιά τόν ἀνθρώπινο ὀργανισμό ἀπό τό αἷμα; Ὅπως τό αὐτοκίνητο δέν λειτουργεῖ χωρίς καύσιμα, τό στυλό χωρίς μελάνι, ἡ ἠλεκτρική συ­σκευ­ή χω­ρίς ρεῦμα, ἔτσι καί τό σῶμα ἀδυνατεῖ νά λειτουργήσει χωρίς τό αἷ­μα. Ἀρκεῖ νά σκεφτῶ πώς αὐτό κυλάει καί θά κυλάει ἀδιάλειπτα μέσα μου, γιά νά συνειδητοποιήσω τήν εὐ­λογία τοῦ Θεοῦ σ᾽ ἐμένα. Καί τό αἷμα πού κάποιος ἄλλος χρειάζεται καί στερεῖ­ται, μπορῶ νά τοῦ τό προσφέρω. Ἐνῶ ἐγώ βρισκόμουν κλεισμένος αὐτές τίς μέρες στό σπίτι μου γκρινιάζοντας γιά τή «δυστυχία» μου, ὑπῆρχαν ἄνθρωποι μονάχοι πού βρίσκονταν κλεισμένοι σέ ἕνα νοσοκομεῖο εὐγνωμονώντας τόν Θεό γιά κάποιον πού βρέθηκε νά τούς προσφέρει λίγο αἷμα. Συλλογιζόμενος αὐ­τά, ἔλαβα τήν ἀπόφαση γιά πρώτη φορά φέτος νά εἶμαι ἐγώ αὐτός πού θά κάνει τήν ἀξιοζήλευτη πράξη ἀγάπης, νά θυσιάσει λίγο αἷμα γιά νά σώ­σει τόν συνάνθρωπο. Γιατί γνωρίζω πώς κάνοντας αὐτήν τή μικρή θυσία μιμοῦμαι τόν Χριστό, πού πρῶτος ἔ­δω­σε καί δίνει τό αἷμα του σ᾽ ἐμένα. Καί ἀκριβῶς αὐτήν τήν προσφορά τοῦ Θεοῦ ἐπιθυμῶ νά ξεπληρώσω στό πρό­σ­ωπο τοῦ συνανθρώπου. Θά ἐπιτελέσω καί ἐγώ ἔργο ἀγάπης, θυσίας, σωτηρίας. Καί θά μπορέσω ἔτσι νά γευτῶ λίγο ἀπό τήν ἀνάσταση τοῦ Κυρίου πού ἀκολούθησε τή δική του σταυρική θυσία. Γιά αὐτό καί χαίρομαι πού ἡ πρώτη μου ἔξοδος ἀπό τό σπίτι μετά τόν περιορισμό εἶναι γιά τήν αἱμοδοσία. Ἀδελφότητά μου, σέ εὐχαριστῶ καί γιά αὐτήν τήν εὐκαιρία πού μοῦ προσφέρεις!
Μ.Τ., φοιτητής Νομικῆς