ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ
«Ἀπό τοῦ νῦν μακαριοῦσί με πᾶσαι αἱ γενεαί»
Δοχεῖο ἐκλεκτό πῶς νά σέ ὑμνήσω; Στόν ὕμνο τῶν αἰώνων καί τῶν γενεῶν σέ μακαρίζει κι ἡ δική μου ἡ καρδιά. Πρῶτα, γιατί στῆς Παλαιᾶς τό περιθώριο ἐποχῆς ἕτοιμος ἔγινες…
Δεκαπενταυγουστιάτικα ποιητικά ψελλίσματα
Οἱ νεοέλληνες ποιητές, σάρκα ἀπό τή σάρκα τοῦ λαοῦ μας, πού κοιμᾶται καί ξυπνᾶ μέ τ’ ὄνομα τῆς Παναγιᾶς στά χείλη του, ἐκφράζουν στά ἀφιερωμένα στή χάρη της ποιήματα μιά…
Ἄγγελος μέσα στή σκλαβιά
Ραγιάδικη ζωή χωρίς σταυρό, δίχως λιβάνι καί χωρίς καντήλι. Νύχτα πικρή χωρίς αὐγερινό, μέ ματωμένη στόν ἱστό της τή σελήνη. Μά ποιά εἶν' ἡ ἀχτίδα ἡ χρυσῆ πού δρόμο ἀνοίγει…
Χριστουγεννιάτικα ἀνθολογήματα
«Πολλά δέ θέλει ὁ ἄνθρωπος νά ᾽ν᾽ ἥμερος νά ᾽ναι ἄκακος·λίγο φαΐ, λίγο κρασί,Χριστούγεννα κι Ἀνάσταση», εἶναι στίχοι τοῦ νομπελίστα μας ποιητῆ Ὀδυσσέα Ἐλύτη. Τά Χριστούγεννα, πράγματι, προσφέρουν μία εὐκαιρία νά…
Πορεία σέ θάνατο λευκό
Βλέμμα χαμένο στόν ὁρίζοντα. Βῆμα ἀργό στό πουθενά πού βγάζει. Θέληση ἀνύπαρκτη. Νοῦς ταξιδιάρης στό ἀνεπίστρεπτο. Στά τρυπημένα χέρια ἀπρόσμενα ἕνα κομποσχοίνι -μνήμη φίλης δασκάλας, δῶρο δικῆς της προσευχῆς. Στά τρυπημένα…
Ἐπιστροφή
Χερουβίμ μέ φλογίνη ρομφαία φρουροῦσαν τήν ὁδό τοῦ Παραδείσου καί οἱ πρωτόπλαστοι κινήσανε ν᾿ ἀνοίξουν ἄλλους δρόμους. Ἐλεύθερα διαλέξαν τό σκοτάδι. Σκλάβοι τοῦ ἄπιαστου ὀνείρου παραπαίουν. Ἀγκάθια καί τριβόλια ἡ…
Παναγία, μητέρα
Στήν κόγχη τοῦ ἱεροῦ σάν δυό φτερά τά χέρια σου ἀνοίγεις, Πλατυτέρα. Καί σάν νεφέλη ἀνυψώνεις μυστικά κάθε μας δέηση στόν οὐράνιο Πατέρα. Ἄλλοτε Ὁδηγήτρια κυρά καί ἄλλοτε Βρεφοκρατοῦσα, τό…
Ὀρθοδοξία
Ὀρθοδοξία, πατρίδα μου! Στήν ἀγκαλιά σου γεννήθηκα κι ἀπό τά θεῖα σου νάματα πῆρα πνοή κι ἀναστήθηκα. Μέσα στό λίκνο σου μ᾿ ἔθρεψαν ἀγγέλων ὕμνοι καί ἄσματα, ἡ βιοτή τῶν…
Μ᾿ ἀξιοπρέπεια
Τά χρόνια φύγανε σά λαθρομετανάστες, καπνός στό δρόμο μου οἱ σκιές π᾿ ὅλο πυκνώνουν κι ἀθώρητος μέ πλησιάζει ὁ Ἄλλος μέ βῆμα σιγαλό σά βελουδένιο. Τήν ὥρα τῆς συγκομιδῆς στή…
Ξεκίνημα νέο
Θά ξαναρχίσω πάλι...Κι ἄν σύννεφα πλακῶσαν τήν ψυχή,κι ἄν βούιξε τοῦ κόσμου τούτου ἡ Κίρκη,νά μέ πλανέψει ἀπ᾿ τῆς καθάριας βιοτῆς τή στράτακι ἄν ἄμετρες οἱ ἀποκλίσειςκι ἀπρόβλεπτα, στοῦ δρόμου…
Ἐξομολόγηση
Ἀδελφέ μου,πόσο στάθηκα κοντά σου στή μπόρα πού σέ βρῆκε; Πόσο μοιράστηκαν τά φτερά μου τό βάρος τῶν δικῶν σου; Πόσο σέ κατάλαβα καί σ᾿ ἔνιωσα; Πόσο δική μου ἔκανα…
Στόν Δάσκαλο
Δάσκαλε, νυχτοφύλακα τοῦ Γένους,στή νέα γενιά πού τή στεγνώσαμε ἀπερίσκεπταμέ πλανερή τήν ἠλεκτρονική ἀφθονία,παρακαλῶ σε, ἐμφύσησε ξανά τό λογισμό καί τ᾿ ὄνειρο.Σέ βλέπω ξεμοναχιασμένο ἐκεῖ στό μετερίζι σουνά στέκεις ἀναμαλλιασμένος…
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
