Κυριακή, 16 Απρίλιος 2017 03:00

Οἱ τρεῖς ἀναστάσεις

Χριστός Ἀνέστη.
 anastasiΤό μεγαλύτερο γεγονός στήν πανανθρώπινη ἱστορία εἶναι ἀσφαλῶς ἡ Ἀνάσταση τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Ὅσοι δέν τό παραδέχονται προσπαθοῦν μέ διάφορα ἐπιχειρήματα νά τό ἀνατρέψουν, μά δέν τό κατορθώνουν. Ἡ ἀνάσταση δέν εἶναι οὔτε θεωρία οὔτε ἰδέα οὔτε σύστημα οὔτε φιλοσοφία οὔτε ἐπιχείρημα, ἀλλά γεγονός. Τά γεγονότα δέν ἀνατρέπονται ὅσο καί ἄν τό θέλουμε, ὅσο καί ἄν μᾶς ἐνοχλοῦν. Τά ἐπιχειρήματα τῶν ἀρνητῶν παλαιοτέρων καί νεωτέρων ἀνατρέπονται ἀπό τούς ἴδιους καί μένει μόνο ἕνα ἐπιχείρημα, καί τό ἐπιχείρημα αὐτό εἶναι: Δέν ἀναστήθηκε ὁ Χριστός, γιατί αὐτό εἶναι θαῦμα, εἶναι ὑπερφυσικό, εἶναι ἀδύνατο να γίνει. Δηλαδή «οὐ μέ πείσεις κἄν μέ πείσεις». Ἄρα, ἡ ἀπιστία εἶναι προκατειλημμένη, εἶναι φανατισμένη καί δογματίζει. Ἐκ τῶν προτέρων ἀπορρίπτει τό θαῦμα καί μέ φανατισμό δέν παραδέχεται ἄλλη διάσταση ζωῆς. Τό ἴδιο θά ἔλεγε καί ὁ κάθε ἄπειρος καί ἀδαής γιά τό σπόρο πού μπαίνει στό χῶμα καί σαπίζει ἄν τοῦ ἔλεγαν ὅτι θά ἀναστηθεῖ. Ποιός θά πίστευε, ἄν δέν ἤξερε τό μυστικό, ὅτι μπορεῖ νά βγεῖ ἀπό τό νεκρό αὐγό, ἀπό τή ρευστή ὕλη, ἕνα πουλάκι πού θά πετάει καί θά κελαηδάει.
 Ἡ ἀδυναμία τοῦ ἀνθρωπίνου λογικοῦ δέν ἔχει δικαίωμα καί οὔτε μπορεῖ νά ἀποκλείσει τή δυνατότητα τῆς ἀναστάσεως. «Ἠγέρθη ὁ Κύριος ὄντως». Ὁ Χριστός πράγματι ἀναστήθηκε καί τό βεβαιώνουν αὐτό μάρτυρες αὐτόπται καί αὐτήκοοι. Μάρτυρες ἀξιόπιστοι.
 Νά, γιατί θέλουμε δέν θέλουμε, πιστεύουμε δέν πιστεύουμε, μᾶς συμφέρει δέν μᾶς συμφέρει, ὁ Χριστός ἀναστήθηκε.
 Καί τό γεγονός αὐτό ἐπισκιάζει ὅλα τά γεγονότα τῆς πανανθρώπινης ἱστορίας. Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ ἀποτελεῖ τό περιεχόμενο τοῦ εὐαγγελίου, τά θεμέλια τῆς Ἐκκλησίας, τό ἀντικείμενο τῆς πίστεως, τόν ἄξονα τῆς ἐλπίδος, τήν πηγή τῆς ἀγάπης, τό ἀποκορύφωμα τῆς θείας Ἀποκαλύψεως, τό φωταγωγό τῆς αἰωνιότητος, τή λύση τοῦ μυστηρίου τῆς ζωῆς καί τοῦ θανάτου, τήν ἐγγύηση καί προκαταβολή τῆς δικῆς μας ἀναστάσεως.

Καί ἡμεῖς ἀνέστημεν.
  Ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ εἶναι ἡ πρώτη ἀνάσταση. Ἡ δεύτερη ἀνάσταση, ἀποτέλεσμα τῆς πρώτης, εἶναι ἡ δική μας ἠθική ἤ πνευματική ἀνάσταση πού συμβαίνει στόν κόσμο αὐτό. Ὁ ἴδιος ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Κύριός μας, μιλάει γιά τήν ἀνάσταση αὐτή. Ἀκοῦστε παρακαλῶ τά λόγια του· «Ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ὁ τόν λόγον μου ἀκούων καί πιστεύων τῷ πέμψαντί με ἔχει ζωήν αἰώνιον, καί εἰς κρίσιν οὐκ ἔρχεται, ἀλλά μεταβέβηκεν ἐκ τοῦ θανάτου εἰς τήν ζωήν. Ἀμήν ἀμήν λέγω ὑμῖν ὅτι ἔρχεται ὥρα, καί νῦν ἐστιν, ὅτε οἱ νεκροί ἀκούσονται τῆς φωνῆς τοῦ υἱοῦ τοῦ Θεοῦ, καί οἱ ἀκούσαντες ζήσονται» (Ἰω 5,24-25). Μέ δύναμη καί σαφήνεια ὁ Κύριος τονίζει ὅτι ὅποιος ἀκούει τά λόγια του καί ὑπακούει στό θέλημά του καί πιστεύει στό Θεό, αὐτός ἀνασταίνεται, μεταβαίνει ἀπό τό θάνατο στή ζωή, ἔχει ἀπό δῶ κιόλας ζωή αἰώνια. Ὁ Κύριος μᾶς βεβαιώνει ὅτι ἦλθε ἡ ὥρα τῆς ἀναστάσεως «νῦν ἐστιν», τώρα στό παρόν, σ’ αὐτή τή ζωή. Ὅσοι εἶναι νεκροί ἀπό τήν ἁμαρτία –καί ποιός δέν εἶναι-, ὅλοι ὅσοι πληγώθηκαν ἀπό τήν παράβαση καί θανατώθηκαν ἀπό τά πάθη, ὅσοι κατοικοῦν μέσα στά μνήματα τῶν ἐπιθυμιῶν καί σαπίζουν καί ἀποσυντίθενται μέσα στόν σκοτεινό τάφο, ὅλοι αὐτοί ἀνασταίνονται μέ τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ. Ὁ ἀναστάς Κύριος νίκησε τόν Σατανᾶ, θανάτωσε τό θάνατο καί χαρίζει ζωή πνευματική, ζωή αἰώνια, ζωή ἀληθινή σέ ὅλους ἐκείνους πού πιστεύουν καί μετανοοῦν καί γίνονται ζωντανά μέλη τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Χριστοῦ.

 Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν.
 Νά, ἡ ἀνάσταση καί ἡ ζωή πού μᾶς χαρίζει ὁ Χριστός σ’ αὐτόν τόν κόσμο. Ἀμφιβάλλετε γιά τήν ἀνάσταση αὐτή; Ἑκατομμύρια ἄνθρωποι στήν ἱστορία, χιλιάδες ἄνθρωποι γύρω σας τό ὁμολογοῦν καί τό βεβαιώνουν.Ἦταν νεκροί ἠθικά καί πνευματικά καί τούς ἀνέστησε ὁ Χριστός μέ τό κήρυγμά του, στό ὁποῖο πίστεψαν καί μετανόησαν. Ὅλοι αὐτοί πιστεύουν καί ὁμολογοῦν ὅτι ὁ Χριστός ἀναστήθηκε καί περιμένουν τήν Τρίτη ἀνάσταση. Κάθε τόσο τό διακηρύττουν· «προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν».
 Νά, ποιά εἶναι ἡ τρίτη ἀνάσταση. Ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν σωμάτων ἀπό τούς τάφους, ἀπό τό θάνατο ὅπου καί ἄν εἶναι θαμμένα ἤ ἐξαφανισμένα τά σώματα.
  Ὁ Κύριος ἀμέσως μετά τήν πνευματική ἀνάσταση, μιλάει γιά τήν ἀνάσταση τῶν σωμάτων· «Μή θαυμάζετε τοῦτο· ὅτι ἔρχεται ὥρα ἐν ᾗ πάντες οἱ ἐν τοῖς μνημείοις ἀκούσονται τῆς φωνῆς αὐτοῦ, καί ἐκπορεύσονται οἱ τά ἀγαθά ποιήσαντες εἰς ἀνάστασιν ζωῆς, οἱ δέ τά φαῦλα πράξαντες εἰς ἀνάστασιν κρίσεως» (Ἰω 5,28-29). Γιά ἀνάσταση σωμάτων μιλάει ὁ Κύριος, ὄχι γιά ἀνάσταση ψυχῶν. Οἱ ψυχές εἶναι ἀθάνατες. Θάνατος ψυχῆς εἶναι ὁ χωρισμός τῆς ψυχῆς ἀπό τό Θεό, ὅπως θάνατος τοῦ σώματος εἶναι ὁ χωρισμός τοῦ σώματος ἀπό τήν ψυχή. Μέ τήν ἠθική ἤ πνευματική ἀνάσταση ὁ Χριστός ἀνασταίνει τίς ψυχές μας, δηλαδή ἑνώνει τίς ψυχές μας μέ τό Θεό, τίς χαριτώνει μέ τό ἅγιο Πνεῦμα· μέ τήν σωματική ἀνάσταση θά ἑνώσει καί πάλι τά σώματα μέ τίς ψυχές. Τά σώματα θά εἶναι μέν τά ἴδια ἀλλά πολύ διαφορετικά· θά εἶναι ἄφθαρτα, ἀθάνατα, χωρίς πάθη καί ἀδυναμίες, θά εἶναι σάν τό σῶμα πού πῆρε ὁ Χριστός μετά τήν ἀνάσταση.
 Ὅσο κι ἄν φαίνεται δύσκολο καί καταπληκτικό, εἶναι βέβαιο ὅτι θά ἀναστηθοῦμε μιά μέρα. Τό ἀποδεικνύει ἡ ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, τό μεγάλο αὐτό πείραμα, τό βεβαιώνει ἡ πνευματική ἀνάσταση ἐκείνων πού πίστεψαν καί μετανόησαν. Ὁ παντοδύναμος Θεός, πού ἔκανε τά πάντα ἀπό τό μηδέν, ἔχει τή δύναμη ν’ ἀναστήσει τά σώματα ἄφθαρτα καί ἀθάνατα ἀπό τό θάνατο καί τή φθορά. Ἔστω κι ἄν σάπισαν, ἔστω κι ἄν πνίγηκαν στή θάλασσα ἤ κάηκαν ἠ ἄν ἐξαφανίστηκαν μέ βομβαρδισμό, ὁ Θεός θά ἀναστήσει τούς νεκρούς. Ὁ Ἰωάννης γράφει στήν Ἀποκάλυψη· «Καί ἔδωκεν ἡ θάλασσα τούς νεκρούς τούς ἐν αὐτῇ, καί ὁ θάνατος καί ὁ ᾅδης ἔδωκαν τούς νεκρούς τούς ἐν αὐτοῖς, καί ἐκρίθησαν ἕκαστος κατά τά ἔργα αὐτῶν» (Ἀπ 20,13).
  Ἀδελφοί μου, θέλετε ἀποδείξεις γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ καί ἐπιβεβαίωση γιά τήν μελλοντική ἀνάσταση τῶν σωμάτων; Τίς ἔχετε. «Ἔρχου καί ἴδε». «Γεύσασθε καί ἴδετε». Δοκιμάστε καί θά βεβαιωθεῖτε. Δοκιμάστε. Ἡ δοκιμή εἶναι μία, ἁπλή, χειροπιαστή. Ἡ πίστη καί ἡ μετάνοια. Τότε θά διαπιστώσετε τήν ἀλλαγή τοῦ ἑαυτοῦ σας, θά ζήσετε τήν ἀνάστασή σας καί θά εἶστε βέβαιοι γιά τήν ἀνάσταση τοῦ Χριστοῦ, πεπεισμένοι ὅτι μιά μέρα θ’ ἀναστηθεῖτε ἀπό τά μνήματα. «Χριστός ἀνέστη», κηρύττει τό Εὐαγγέλιο. «Ἀληθῶς ἀνέστη», βεβαιώνει ἡ δική μας ἀνάσταση. Καί μέ τίς δύο ἀναστάσεις περιμένουμε τήν τρίτη· «Προσδοκῶ ἀνάστασιν νεκρῶν».

Στέργιος Σάκκος
Ἀπολύτρωσις 36 (1981) 72-73
 
Κατηγορία Πάσχα
Παρασκευή, 07 Μάιος 2021 03:00

Ἔχουμε ἐλπίδα!

xerakiΤό μεγάλο καί βασανιστικό πρόβλημα τοῦ σημερινοῦ ἀνθρώπου εἶναι ὅτι ἔχασε τήν ἐλπίδα, αὐτή τή μοναδική πνοή καί δύναμη τῆς ζωῆς. Κι εἶναι αὐτή ἡ ἔλλειψη πού τόν κατάντησε ἀνερμάτιστο, θλιβερό ζητιάνο τῆς χαρᾶς καί τόν ὁδήγησε στήν ἀπελπιστικά εἰλικρινῆ ἀγγελία-ὁμολογία του: «Ζητεῖται ἐλπίς».
 Οἱ τελειότατες μηχανές, βλέπετε, ὑπερπαράγουν ἀγαθά ἀπίθανα -ἀκόμη καί μεταλλαγμένα-, ἀλλά δέν κατασκευάζουν ἐλπίδα. Οἱ ἐπακριβῶς προγραμματισμένοι ὑπολογιστές προκαθορίζουν μέ λεπτομέρεια πολλά, δυστυχῶς καταστροφικά πολλές φορές, μά ἀντί νά ἀναρριπίσουν τήν ἐλπίδα, τή σκοτώνουν. Τό μάρκετιγκ προωθεῖ τήν ἀγορά, προάγει τίς διαπροσωπικές σχέσεις καί πολλαπλασιάζει ἀφάνταστα τήν ἐπικοινωνία: οἱ ἀποστάσεις ἐκμηδενίζονται, ἡ συγκοινωνία ὑπερτελειοποιεῖται, τό «κινητό» δίνει καί παίρνει. Πόσο ὅμως συντελοῦν ὅλα αὐτά στήν κοινωνία, στήν ἐσωτερική ἐπαφή τῶν ψυχῶν; Δυστυχῶς, μόνο ἀρνητικά, καταλυτικά ἐπιτεύγματα διαπιστώνουμε στόν τομέα αὐτό. Ἀκόμη καί στή σελήνη περπάτησε ὁ κάτοικος τῆς γῆς, ἀλλά οὔτε κι ἐκεῖ -φεῦ- δέν βρῆκε τό ἄνθος τῆς ἐλπίδας.
 Καί πῶς νά τό βρεῖ, ἀφοῦ τό ψάχνει σέ λάθος δρόμο; Ὁ ἀπελπισμένος σημερινός ἄνθρωπος μοιάζει μ᾿ ἐκεῖνον τόν ταλαίπωρο, πού ἔζησε καί πέθανε μέσα στή φτώχεια καί τή μιζέρια, ἐνῶ μετά τό θάνατό του ἡ μπουλντόζα σκάβοντας στά θεμέλια τοῦ ἐρειπωμένου καλυβιοῦ του ἀνακάλυψε ἀμύθητο θησαυρό. Ζοῦσε στήν ἀνέχεια, διότι ἀγνοοῦσε τό θησαυρό του. Αὐτός εἶναι ὁ ἄνθρωπος! Δέν ὑποψιάζεται κἄν τήν παρουσία τοῦ θησαυροῦ τῆς ἐλπίδας καί φυτοζωεῖ αὐτός πού πλάσθηκε γιά νά ἔχει ζωή περίσσια.Ἀγνοεῖ ἤ ἀρνεῖται νά δεχθεῖ ὅτι αὐτό πού ζητᾶ εἶναι ἀποκλειστική προσφορά τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, «τῆς ἐλπίδος ἡμῶν» (Α΄Τι 1,1).
 Ναί, ὁ Ἰησοῦς Χριστός, ὁ Θεός πού ἔγινε ἄνθρωπος, ἔπαθε, πέθανε καί ἀναστήθηκε γιά τή δική μας σωτηρία. Γιά νά ᾿χουμε ἐμεῖς ζωή, χαρά κι ἐλπίδα. Αὐτός ὁ πανταχοῦ παρών ἦταν ἀπών ἀπό τόν τάφο ἐκεῖνο τό μυρωμένο πρωινό τοῦ Σαββάτου καί ἡ ἀπουσία τοῦ νεκροῦ σώματός του ὑπογραμμίζει τή ζωντανή παρουσία του στήν ἱστορία τοῦ κόσμου. Συνέτριψε τό θάνατο, αὐτό τό φαρμακερό σαράκι τῆς ζωῆς, τό δολοφόνο τῆς χαρᾶς, τήν αἰτία τῆς ἀπελπισίας τοῦ ἀνθρωπίνου γένους καί ἐγκαινίασε μίας ἄλλης βιοτῆς, «τῆς αἰωνίου τήν ἀπαρχήν». Εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ὅπου ἀντηχεῖ ἡ διαβεβαίωση τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ πρός τούς μαθητές του: «ἰδού ἐγώ μεθ᾿ὑμῶν εἰμι πάσας τάς ἡμέρας» (Μθ 28,20). Αὐτή ἡ συνεχής παρουσία τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ εἶναι «ἡ ἄγκυρα ἐλπίδος, ἡ ἀσφαλής καί βεβαία» (πρβλ. Ἑβ 6,18-19) γιά τούς πιστούς κάθε ἐποχῆς μέχρι τή συντέλεια τοῦ αἰώνα.
 Στήν κοινωνία μας, πού χωρίς τόν Χριστό σείεται ἀπό τήν ἀνασφάλεια καί μαραζώνει μέσα στίς ἀλλεπάλληλες ἀπογοητεύσεις, κράτα, ἀδελφέ μου, τόν πολύτιμο θησαυρό σου, τήν πίστη στόν ἀναστημένο Χριστό. Καί σκόρπα γύρω σου τό μεγάλο μήνυμα, τῆς χαρᾶς καί τῆς ἐλπίδας σου τήν αἰτία: Χριστός ἀνέστη!

 Στέργιος Ν. Σάκκος
Ἀπολύτρωσις 55 (2000) 99
Κατηγορία Πάσχα
Σάββατο, 15 Απρίλιος 2023 03:00

Ὁ Χριστός ζῆ

 anastasi1 Μέσα στήν ἀτμόσφαιρα τῶν ἀναστάσιμων ἡμερῶν ἀκούγεται ἰδιαίτερα ἐπίκαιρος καί ἔντονα θριαμβευτικός ἕνας λόγος τοῦ ἀποστόλου Παύλου· «Ἰησοῦς Χριστός χθές καί σήμερον ὁ αὐτός καί εἰς τούς αἰῶνας» (Ἑβ 13,8). Ὁ ἀρχηγός τῆς πίστεώς μας, ὁ Κύριος καί Θεός μας, δέν εἶναι ἕνα πρόσωπο πού κάποτε ὑπῆρξε, ἀλλά ἡ ἱστορία του τελείωσε, πού κάποτε ἦταν σύγχρονος, ἀλλά τώρα ξεπερασμένος. Ὁ Χριστός ζῆ, καί ζῆ μέσα στόν παλμό τῆς ἐποχῆς μας. Ὅπως χθές, ἔτσι καί σήμερα, ὅμοια καί αὔριο ὁ Ἰησοῦς στέκεται μπρός στόν ἄνθρωπο μέ τά ἴδια μέτρα, τοῦ μιλᾶ μέ τήν ἴδια γλῶσσα, κάνει τά ἴδια σημεῖα, καί ἐπίσης συγκλονίζει καί ἐνδιαφέρει καί ἐμπνέει τό ἴδιο τήν κάθε γενιά. Μέ τήν ἀνάστασή του ἀπό τούς νεκρούς νίκησε τή φθορά καί τόν θάνατο στήν ὁποιαδήποτε μορφή τους, στήν ὁποιαδήποτε διάστασή τους, ὄχι μόνο στήν πνευματική ἀλλά καί στή φυσική. Ὁ Χριστός εἶναι κυριολεκτικά παρών.
    Καταπληκτικός ὁ λόγος, μοναδική ἡ ἀλήθεια. Ἀλλά εἶναι λόγος πού βοᾶ, ἀλήθεια πού λάμπει ἀβίαστα γι’ αὐτόν πού ἔχει αὐτιά καί μάτια νά τήν συλλάβει. Καί γιά ‘κεῖνον πού ἀναζητᾶ, ἀνοίγει ἀμέσως τόν δρόμο. Ὁ ἀναστημένος Κύριος ἔρχεται κοντά του καί τοῦ λέει· «Τί ταράζεσαι καί γιατί ἀναρωτιέσαι; Δές τά χέρια μου καί τά πόδια μου, εἶμαι ἐγώ ὁ ἴδιος! Ψηλάφησέ με καί δές ὅτι δέν εἶμαι φάντασμα!» (Λκ 24,38-39). Θέλεις, ἀδελφέ μου, νά συναντήσεις τόν ζωντανό Χριστό; Δέν εἶναι δύσκολο. Χθές καί σήμερα καί στούς αἰῶνες μένει ὁ ἴδιος. Ἀλλά ἄς ἀφήσουμε τό παρελθόν, ἄς ἀφήσουμε τό μέλλον. Τό χθές τό ἀσφαλίζει ἡ ἱστορία, τό αὔριο τό ἐκκολάπτει ἡ ἐλπίδα. Γιά τό χθές δέν προβληματίζεσαι, γιά τό αὔριο δέν ἐνδιαφέρεσαι. Δές, λοιπόν, τό σήμερα. Ρέον, σπαρταρᾶ μέσα στίς χοῦφτες μας, ζεστό, μᾶς καίει τά δάχτυλα. Δέν μπορεῖς νά τό ἀγνοήσεις!
    Ὅπως ὁ ἥλιος φανερώνει τήν ὕπαρξή του μέ τό φῶς καί τή θαλπωρή τῶν ἀκτίνων του, ὅπως ἡ ἄνοιξη μιλᾶ γιά τήν παρουσία της μέ τόν ὀργασμό καί τόν γόνο τῆς φύσεως, ἔτσι καί ὁ Χριστός μαρτυρεῖ γιά τόν ἑαυτό του μέ τή χάρη καί τή χαρά τῶν χριστιανῶν του, μέ τό θαῦμα τῆς Ἐκκλησίας καί τό θάμβος τῆς πίστεως. Μετά τήν ἀνάστασή του καί τίς ἐμφανίσεις του ὁ Κύριος ἔγινε μέν ἀόρατος στά φθαρτά μάτια τοῦ κόσμου, ἀλλά δέν ἔπαυσε νά ἐμφανίζεται στήν πραγματικότητα καί στή ζωή αὐτοῦ τοῦ κόσμου. Ὅταν ἕνας χωλός ἀπό τήν κοιλιά τῆς μάνας του, γνωστός σ’ ὅλα τά Ἰεροσόλυμα, καθώς χρόνια ζητιάνευε στήν πόρτα τοῦ ἱεροῦ, στέκεται στά πόδια του ὑγιής «ἐν τῷ ὀνόματι Ἰησοῦ Χριστοῦ τοῦ ἀναστάντος», εἶναι μία ἐμφάνιση τοῦ ἀναστημένου Χριστοῦ, πού παρουσιάζεται ὁλοζώντανος νά ἐπιτελεῖ τό θαῦμα μέσα στή μεγαλύτερη αἴθουσα τῶν Ἰεροσολύμων, στή στοά τοῦ Σολομῶντος. Τέτοια εἶναι καί ἡ παρουσία τοῦ Χριστοῦ σήμερα. Δέν ζωγραφίζει ρομαντική ὀπτασία, ἀλλά καταγράφει δυναμική ἱστορία.
    Ἐκεῖνος ὁ μεροκαματιάρης οἰκογενειάρχης μέ τά 6, 8, καί 10 παιδιά, πού ζῆ μέ τή χαρά τῆς πίστεως σ’ ἕναν αἰώνα ἀδυσώπητο γιά τήν περίπτωσή του, μαρτυρεῖ ὅτι ἔχει τόν Χριστό μαζί του. Αὐτό τό ἀνδρόγυνο πού ἔχασε τό μονάκριβο παιδί του, ἀλλά βρῆκε παρηγοριά κι ἐλπίδα στήν ἀνάσταση, ὁμολογεῖ ὅτι ὁ Χριστός ζῆ. Ὁ ἄρρωστος, πού μέ γλυκύτητα καί καρτερία ὑπομένει τόν πόνο, βεβαιώνει ὅτι ὁ Χριστός εἶναι δίπλα του. Ἡ κοπέλα, πού προδομένη καί ἀπελπισμένη πῆγε νά αὐτοκτονήσει, ἀλλά σώθηκε, καταθέτει ὅτι συνάντησε τόν Χριστό. Ἐκεῖνος ὁ ναρκομανής, πού βρῆκε τή δύναμη νά ἀλλάξει ζωή, ὅταν τόν ρωτᾶμε πῶς, δείχνει τόν ζωντανό Χριστό. Ἀλλά καί οἱ μάρτυρες τῆς ἐποχῆς μας, ὅσοι πληρώνουν μέ βασανιστήρια καί αἷμα τήν πίστη τους, οἱ ἱεραπόστολοι, ὅσοι θυσιάζουν τά δικαιώματά τους γιά τή δικαίωση τῶν ἄλλων, οἱ παρθένοι, ὅσοι ἁγνεύουν σ’ ἕναν κόσμο πανσεξουαλικό, δέν καταγγέλλουν ὅτι ὁ Χριστός ζῆ, ὅτι ἔχει καί σήμερα τή θέση του μέσα στήν καρδιά τῶν καιρῶν μας;
    Ἐντούτοις, τή μεγαλύτερη ἀπόδειξη τῆς ζωντανῆς παρουσίας τοῦ Χριστοῦ τήν φέρνουν ὅσοι πολεμοῦν τόν Χριστό καί τήν Ἐκκλησία του. Μέ τέτοια λύσσα δέν χτυποῦν ποτέ ἕναν πεθαμένο, μέ τέτοιο πάθος δέν κυνηγοῦν ποτέ ἕναν νεκρό. Πρός τί ὁ ἀδιάκοπος πόλεμος, ἄν ὁ ἀντίπαλος εἶναι ἕνα πτῶμα; Ἀλλά ὁ Χριστός ζῆ! Ἀναστήθηκε, γιά νά μένει ζωντανός ἀνάμεσά μας, ὄχι μόνον ὡς Θεός μέ τήν πανταχοῦ παρουσία του, ἀλλά καί μέ τήν ἀνθρώπινη ὀντότητά του πιά, πού ξέρει νά συμπαθεῖ καί νά κατανοεῖ, ὡς ἀναστημένος καί πνευματικός ἄνθρωπος, ὁ Θεάνθρωπος. Μέσα στό δισκοπότηρο ἀνασταίνεται κάθε Κυριακή καί προσφέρει τόν Ἑαυτό του «εἰς κοινωνίαν». Τό σῶμα του καί τό αἷμα του κυλοῦν μέσα στίς φλέβες τῶν πιστῶν, ὁ λόγος του ἀκούγεται καθαρός μέ τή φωνή τοῦ Εὐαγγελίου, ἡ συναναστροφή του ἐξασφαλίζεται ἀκέραιη μέσα στή ζωή τῆς Ἐκκλησίας. Εἶναι αὐτή μιά παλλόμενη καί σφύζουσα πραγματικότητα, δίπλα στόν σύγχρονο ἄνθρωπο, πού δέν τοῦ ὑπόσχεται ἁπλῶς, ἀλλά ἔχει καί νά τοῦ δείξει καί νά τοῦ δώσει ὅ,τι δέν βρίσκει στά δῶρα τοῦ πολιτισμοῦ μας, ὅ,τι ἀναζητᾶ μέ τρελή ἀγωνία· τή ζωή, τήν ἀληθινή, τήν αἰώνια ζωή, πού εἶναι ὁ ἀναστημένος Χριστός.
 
Στέργιος Ν. Σάκκος, Ἀπολύτρωσις 37 (1982) 65-66
 
 
Κατηγορία Πάσχα