Ἔ, παιδιά, μιά στάλα ντροπής!

  Εἶναι λυπηρό καί πολλές φορές ἀποκαρδιωτικό τό φαινόμενο τῆς λεξιπενίας τῶν παιδιῶν μας. Φτάνει ὅμως στά ὅρια τῆς τραγικότητας καί προκαλεῖ καί τήν ἀγανάκτησή μας, ὅταν αὐτή ἡ λεξιπενία…

Μία ἑρμηνεία τῆς "Φόνισσας" τοῦ Ἀλεξ. Παπαδιαμάντη

  ῾Η «Φόνισσα» τοῦ ᾿Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, τό ἀριστούργημα αὐτό τῆς παγκόσμιας λογοτεχνίας, προκάλεσε κατά καιρούς καί κατά τόπους πολλές ἀπορίες καί ἐρωτήματα στούς ἀναγνῶστες-μελετητές της. Πολλές, φυσικά, στάθηκαν καί οἱ…

Πορεία σέ θάνατο λευκό

Βλέμμα χαμένο στόν ὁρίζοντα. Βῆμα ἀργό στό πουθενά πού βγάζει. Θέληση ἀνύπαρκτη. Νοῦς ταξιδιάρης στό ἀνεπίστρεπτο. Στά τρυπημένα χέρια ἀπρόσμενα ἕνα κομποσχοίνι -μνήμη φίλης δασκάλας, δῶρο δικῆς της προσευχῆς. Στά τρυπημένα…

Ἐπιστροφή

Χερουβίμ μέ φλογίνη ρομφαία φρουροῦσαν τήν ὁδό τοῦ Παραδείσου καί οἱ πρωτόπλαστοι κινήσανε ν᾿ ἀνοίξουν ἄλλους δρόμους. Ἐλεύθερα διαλέξαν τό σκοτάδι. Σκλάβοι τοῦ ἄπιαστου ὀνείρου παραπαίουν. Ἀγκάθια καί τριβόλια ἡ…

Παναγία, μητέρα

Στήν κόγχη τοῦ ἱεροῦ σάν δυό φτερά τά χέρια σου ἀνοίγεις, Πλατυτέρα. Καί σάν νεφέλη ἀνυψώνεις μυστικά κάθε μας δέηση στόν οὐράνιο Πατέρα. Ἄλλοτε Ὁδηγήτρια κυρά καί ἄλλοτε Βρεφοκρατοῦσα, τό…

Ὀρθοδοξία

Ὀρθοδοξία, πατρίδα μου!                    Στήν ἀγκαλιά σου γεννήθηκα κι ἀπό τά θεῖα σου νάματα πῆρα πνοή κι ἀναστήθηκα. Μέσα στό λίκνο σου μ᾿ ἔθρεψαν ἀγγέλων ὕμνοι καί ἄσματα, ἡ βιοτή τῶν…

Μ᾿ ἀξιοπρέπεια

Τά χρόνια φύγανε σά λαθρομετανάστες, καπνός στό δρόμο μου οἱ σκιές π᾿ ὅλο πυκνώνουν κι ἀθώρητος μέ πλησιάζει ὁ Ἄλλος μέ βῆμα σιγαλό σά βελουδένιο. Τήν ὥρα τῆς συγκομιδῆς στή…

Ξεκίνημα νέο

Θά ξαναρχίσω πάλι...Κι ἄν σύννεφα πλακῶσαν τήν ψυχή,κι ἄν βούιξε τοῦ κόσμου τούτου ἡ Κίρκη,νά μέ πλανέψει ἀπ᾿ τῆς καθάριας βιοτῆς τή στράτακι ἄν ἄμετρες οἱ ἀποκλίσειςκι ἀπρόβλεπτα, στοῦ δρόμου…

Ἐξομολόγηση

Ἀδελφέ μου,πόσο στάθηκα κοντά σου στή μπόρα πού σέ βρῆκε; Πόσο μοιράστηκαν τά φτερά μου τό βάρος τῶν δικῶν σου; Πόσο σέ κατάλαβα καί σ᾿ ἔνιωσα; Πόσο δική μου ἔκανα…

Στόν Δάσκαλο

Δάσκαλε, νυχτοφύλακα τοῦ Γένους,στή νέα γενιά πού τή στεγνώσαμε ἀπερίσκεπταμέ πλανερή τήν ἠλεκτρονική ἀφθονία,παρακαλῶ σε, ἐμφύσησε ξανά τό λογισμό καί τ᾿ ὄνειρο.Σέ βλέπω ξεμοναχιασμένο ἐκεῖ στό μετερίζι σουνά στέκεις ἀναμαλλιασμένος…

Στά χέρια Σου

Φυλλομετρῶ τά χρόνια πού διαβήκανε...Πολύτροπη, Θεέ μου, ἡ ἀγάπη Σου·παράδοξα μακρόθυμη κι ὡραία.Πολύμορφη φροντίδα ἀγαπητική·συμμαζεύεις τά κομμάτια τῆς ψυχῆς,τό «εἶναι» μου ἀνακαινίζεις,σάν βασιλόπαιδα μέ μεγαλύνεις. Μετρῶ καί τά ἐρχόμενα...Τά τῆς…

Ἐν ἀναμονῇ

Μές στῆς ζωῆς μου τό χειμώνα ὥς τά βαθιά χαράματα θά Σέ προσμένω, πότε νά ᾿ρθεῖς καί πάλι, ν᾿ ἀλλάξεις γύρω μου κι ἐντός μου τό τοπίο. Τότε θά πάρουνε…