ΑΠΟΛΥΤΡΩΣΙΣ
ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΟΡΘΟΔΟΞΗ ΑΔΕΛΦΟΤΗΣ
Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ
Τήν ξέραμε τήν Ἄνοιξη, τόν ξέραμε τόν τρελό Ἀπρίλη μέ τά χαμόγελά του καί τά δάκρυά του. Ξέραμε πώς παρόλο πού στόν τόπο μας σάν ἔμπαινε ἦταν σάν νά…
Τά γράμματα τά ἑλληνικά
Τά προσωπάκια πού πλησίασαν τήν πόρτα τοῦ ναοῦ κόλλησαν μεταξύ τους καί τά σπινθηροβόλα μαῦρα μάτια τους ἀναζήτησαν τόν ἄνθρωπο πού τά περίμενε.-Καλῶς τα! Ἐλᾶτε μέσα, παιδιά μου, ἄκουσαν μέσα…
Προστάτης καί φίλος
Ἦταν ὄμορφη ἡ Θεσσαλονίκη, ἀληθινή νύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ, ἔτσι ὅπως τήν ἔμαθε ἀπό τά βιβλία τοῦ Δημοτικοῦ. Μέ τόν Λευκό της τόν Πύργο καί μέ τήν ὑπέροχη θέα τῶν κάστρων…
Τά χρωστούμενα
Ἔτριξε μέ ἕνα τρίξιμο, θαρρεῖς, ἀνθρώπινου ἤχου. Ἕνας ἦχος ἀνάμικτος ἀνακούφισης καί λαχτάρας. Εἰκοσιπέντε χρόνια εἶχε νά τήν σπρώξει ἀνθρώπινο χέρι κι ἡ βαρειά δρύινη πόρτα, πού κράτησε σέ ὅλα…
Ἡ σωστή σειρά
-Τέρμα τό διάβασμα, τέρμα τό φροντιστήριο! Ἀπό αὔριο, Μεγάλη Πέμπτη, μέχρι τήν ἑπόμενη Τετάρτη δέν θά ἀνοίξω βιβλίο!Ὁ Ἀλέξης ἔκανε μέ ἐνθουσιασμό τίς δηλώσεις του καί στρογγυλοκάθισε στόν καναπέ σάν…
Ὅταν οἱ μάσκες πέφτουν...
Ἡ Φυσική ἦταν τό ἀγαπημένο του μάθημα καί ποτέ δέν καταλάβαινε πῶς περνοῦσε ἡ ὥρα, ὅταν τό παρακολουθοῦσε. Ποτέ δέν κοίταξε τό ρολόι του, ὅταν ὁ καθηγητής δίδασκε ἤ πολύ…
Τό ἀνεξόφλητο χρέος
Τό μελαχρινό σγουρόμαλλο ἀγόρι πέταξε τή σχολική του τσάντα μέ τρόπο βίαιο κι ἀσυνήθιστο γι᾽ αὐτόν στήν πρώτη καρέκλα πού βρῆκε μπροστά του καί ξέσπασε μέ ὀργή.-Θά πάω αὔριο στόν…
Ὀνειρεμένες διακοπές
Τό νά ἔχει σπίτι δίπλα στή θάλασσα ἦταν τό ὄνειρό της ἀπό τότε πού θυμᾶται τή ζωή της. Ὁ φλοῖσβος τῆς θάλασσας νά τή νανουρίζει τίς νύχτες κι ὁ παφλασμός…
Μιά ξεχωριστή γιορτή
Στήν πόλη πού μεγάλωσε ὁ Ντῖνος δέν ὑπῆρχαν ἰδιαίτερα ἀξιοθέατα, οὔτε εἶχε κάτι πού νά τήν ἔκανε γνωστή καί σημαντική γιά τούς ἀνθρώπους πού δέν ζοῦσαν σ’ αὐτή. Μικρή καί…
Μίλησε ἡ φλογέρα
Στό μεγάλο ἀρχοντικό τοῦ Ἀνέστη ὅλα ἦταν σάν τόν καιρό πού ἦταν γεμάτο μέ παιδιά καί μεγάλους καί γέρους. Στρωμένο καί συγυρισμένο, λές κι ὅλοι λείπανε στά χωράφια κι ὅπου…
Στίς 7 Φεβρουαρίου
Ὁ χῶρος στάθμευσης τῶν αὐτοκινήτων τοῦ νοσοκομείου ἦταν γεμάτος καί ἡ κ. Στέλλα περίμενε ὑπομονετικά νά φύγει κάποιος, γιά νά παρκάρει στή θέση του. Μπροστά ἀπό αὐτήν περίμεναν ἄλλα τρία…
Ἅγιε Βασίλη, πρόφτασε
Χειμώνας! Χειμώνας βαρύς! Ἡ ξυλόσομπα, ὅσο καί νά μπουμπούνιζε, δέν ἔφτανε νά ζεστάνει τόν χῶρο πού ἔμπαζε ἀπό παντοῦ. Μά κανείς δέν κρύωνε. Μᾶλλον κανείς δέν παραπονέθηκε ὅτι κρύωνε.…
ΤΟ ΚΑΝΑΛΙ ΜΑΣ
