Σάν ἄλλοτε Χριστούγεννα

 Ἡ πολυτέλεια τοῦ μεγάλου σαλονιοῦ τοῦ σπιτιοῦ τῆς κ. Ἀλίκης μαρτυροῦσε τόν πλοῦτο καί τήν μεγάλη οἰκονομική ἄνεση. Ἡ χλιδή συνταιριασμένη μέ τό γοῦστο τῆς οἰκοδέσποινας ἄφηναν ἕνα αἴσθημα θαυμασμοῦ…

Τά ὡραιότερα κάλαντα

 Τούς περίμενε ὅλους ἡ γιαγιά Εὐγενία, παιδιά, νύφες, γαμπρούς κι ἐγγόνια. Τούς περίμενε ὅπως κάθε χρόνο γιά νά γιορτάσουν ὅλοι μαζί μέσα στό ἁπλόχωρο σπίτι της τά Χριστούγεννα. Ὁ σύζυγός της…

Ἀγρύπνια τῶν ἀγγέλων

Περασμένα μεσάνυχτα. Ὥρα καλή γιά κείνους π᾿ ἀγρυπνοῦν μετρώντας κόμπο-κόμπο τά «Κύριε ἐλέησον» ἤ διαβάζοντας τό Μεσονυκτικό. Ὥρα καλή, πού μέσα στή σιωπή της γίνεται εὐκολότερη ἡ κοινωνία μέ τόν…

Καί ἐπί γῆς εἰρἠνη

 Ὁ Μανώλης τράβηξε τήν κουρτίνα τοῦ παραθύρου του καί εἶδε μέ ἱκανοποίηση ὅτι ὁ καιρός τό γύρισε σέ χιόνι. Ὅλη τή μέρα ἔβρεχε, μά μέσα στή βροχή ἔβλεπε μερικές νιφάδες…

Εἴμαστε χριστιανοί;

  Ξενίζει τό ἐρώτημα. Κι εἶναι πράγματι κάπως ἀναπάντεχο, τουλάχιστον γιά τό περιβάλλον καί τήν ἐποχή μας. Χρειάζεται ἐρώτημα; Καί βέβαια εἴμαστε χριστιανοί! Ἔτσι γεννηθήκαμε. Μ᾿ αὐτό τό φρόνημα ἀνατραφήκαμε,…

Μιά ξεχασμένη γιορτή...

 Πρωτομηνιά. Παίρνω στά χέρια μου τό Μηναῖο τοῦ Αὐγούστου... Θυμόμουν ὅτι γιορτάζουν οἱ ἑπτά Μακκαβαῖοι. Ὅμως μόλις ἀνοίγω τό βιβλίο, βλέπω πώς πρῶτα ἀναφέρεται μία ἄλλη γιορτή: ἡ Πρόοδος τοῦ…

Χρεῶστες ἀγάπης ἀδελφικῆς

  Τραγικά διασπασμένος καί μόνιμα διαιρεμένος ὁ κόσμος μας μοιάζει νά θεωρεῖ ἀνέφικτη καί ἀπροσπέλαστη τήν ἔννοια τῆς ἀδελφοσύνης. Ἡ φιλαυτία καί ὁ ἐγωισμός, ἡ ἀνταγωνιστικότητα καί ἡ βίαιη τάση…

Ὁ θάνατός σου ἡ ζωή μου;

   Συνήθως αὐτός εἶναι ὁ νόμος πού ἰσχύει μεταξύ δύο ἀντιμαχόμενων πλευρῶν. Μήπως ὅμως τελικά δέν εἶναι ἔτσι; Μήπως ὁ θάνατος τοῦ συνανθρώπου μου, πού ἐγώ προκαλῶ ἔμμεσα ἤ ἄμεσα,…

Οἱ τρεῖς κρίσεις

Βίος ἀκύμαντος.... Τό ὄνειρο κάθε θνητοῦ γιά τήν ἐπίγεια ζωή του. Κι ἄς ξέρει ἡ σάρκα, πού κολλᾶ στό τώρα, πώς εἶναι ψέμα. Κι ἄς ἔχει προειδοποιηθεῖ ἀπό τόν Πλάστη…

Ἡ ἀσθένειά μας

   Εἶναι τό σαράκι τοῦ συγχρόνου κόσμου. Ταλαιπωρεῖ μικρούς καί μεγάλους. Τρυπώνει στήν καρδιά τοῦ ὑπερήλικα γέροντα, πού ταράσσεται μέ τήν κάθε μικροαδιαθεσία, ἀλλά καί τοῦ μικροῦ μαθητῆ, πού ἀναστατώνεται…

Περπατώντας πάνω στά κύματα

Σέ πρόλαβε ἡ φουρτούνα καί σύ δείλιασες. Τό σκοτάδι σέ ζώνει καί φῶς πουθενά. Μικρή ἡ βαρκούλα σου κι ἡ θάλασσα δέν λέει νά γαληνέψει. Ψυχή μου, ἀπόκαμες. Κι ὅμως,…

Πατέρα, σ' εὐχαριστῶ!

 Πατέρα μου, ἀλήθεια πῶς τό μπόρεσες νά μέ πληγώσεις ἔτσι; «Βάρος σοῦ γίνομαι, κορίτσι μου», ψιθύρισες σβησμένα, σάν σέ φρόντιζα. Ἦταν ἡ μόνη σου φορά πού μ᾿ ἔθλιψες. Οἱ λέξεις…