50 χρόνια θύμηση

  Οἱ νοσταλγικές θύμησες σταματοῦν ἐκεῖ πού ἀρχίζει ὁ ἐφιάλτης... Ὅ,τι γλυ­κό μᾶς πονάει, ἄλλοτε ὑποκύπτουμε στή γλύκα του κι ἄλλοτε τό ἀποδιώχνουμε ἀρνούμενοι τή θύμησή του. Μά ἡ ἄρ­νη­ση…

Τῇ Ὑπερμάχῳ Στρατηγῷ

  Τήν ξέραμε τήν Ἄνοιξη, τόν ξέραμε τόν τρελό Ἀπρίλη μέ τά χαμόγελά του καί τά δάκρυά του. Ξέραμε πώς παρόλο πού στόν τόπο μας σάν ἔμπαινε ἦταν σάν νά…

Τά γράμματα τά ἑλληνικά

Τά προσωπάκια πού πλησίασαν τήν πόρτα τοῦ ναοῦ κόλλησαν μεταξύ τους καί τά σπινθηροβόλα μαῦ­ρα μάτια τους ἀναζήτησαν τόν ἄνθρωπο πού τά περίμενε.-Καλῶς τα! Ἐλᾶτε μέσα, παιδιά μου, ἄκουσαν μέσα…

Συνάντηση

Δέν θά εἶχα ποτέ τήν τόλμη νά ζητήσωνά ἔρθεις Ἐσύ νά μέ συναντήσεις.Δέν θά εἶχα τήν τόλμη…Ὁ Συμεών ὁ Θεοδόχος μέ ἐγκαρδίωσε.Καί τά δικά μου γόνατα παράλυτα,τά χέρια μου ἰσχνά,βαριά…

Ἀπολογισμός

Ὅσα ἁπλόχερα μοῦ χάρισε ἡ ἀσύνορη ἀγάπη Σουστό ἔτος πού διάβηκε, τά σφίγγω μές στήν χούφτα μου εὐλαβικά σάν οὐρανόσταλτη εὐλογία.Καί ὅ,τι ἀκύρωσες ἀπό τήν ἄλογή μου ζητιανιά, τώρα μέ…

Προστάτης καί φίλος

Ἦταν ὄμορφη ἡ Θεσσαλονίκη, ἀ­λη­θινή νύμφη τοῦ Θερμαϊκοῦ, ἔτσι ὅ­πως τήν ἔμαθε ἀπό τά βιβλία τοῦ Δη­μοτικοῦ. Μέ τόν Λευκό της τόν Πύργο καί μέ τήν ὑπέροχη θέα τῶν κάστρων…

Τά χρωστούμενα

Ἔτριξε μέ ἕνα τρίξιμο, θαρρεῖς, ἀν­θρώπινου ἤχου. Ἕνας ἦχος ἀνάμικτος ἀ­νακούφισης καί λαχτάρας. Εἰκοσιπέντε χρόνια εἶχε νά τήν σπρώξει ἀνθρώπινο χέ­ρι κι ἡ βαρειά δρύινη πόρτα, πού κράτησε σέ ὅλα…

Στά συντρίμμια τοῦ μοιραίου τρένου

Στά συντρίμμια τοῦ μοιραίου τρένουΤέμπη 28-2-2023 11.20’μ.μ. Στάχτη τό σῶμα πούἔθρεψα στά σπλάχνα μου.Ψάχνω στ᾽ ἀποκαΐδια νά βρῶ τήν ἀνάσα του,ν᾽ ἀγγίξω τόν πόνο του...Μά ἔλειωσε μές στή φωτιά τῆς…

Ἡ σωστή σειρά

-Τέρμα τό διάβασμα, τέρμα τό φρο­ντιστήριο! Ἀπό αὔριο, Μεγάλη Πέμπτη, μέ­χρι τήν ἑπόμενη Τετάρτη δέν θά ἀνοίξω βιβλίο!Ὁ Ἀλέξης ἔκανε μέ ἐνθουσιασμό τίς δηλώσεις του καί στρογγυλοκάθισε στόν καναπέ σάν…

Ὅταν οἱ μάσκες πέφτουν...

Ἡ Φυσική ἦταν τό ἀγαπημένο του μάθημα καί ποτέ δέν καταλάβαινε πῶς περνοῦσε ἡ ὥρα, ὅταν τό παρακολου­θοῦ­σε. Ποτέ δέν κοίταξε τό ρολόι του, ὅταν ὁ καθηγητής δίδασκε ἤ πολύ…

Τό ἀνεξόφλητο χρέος

Τό μελαχρινό σγουρόμαλλο ἀγόρι πέταξε τή σχολική του τσάντα μέ τρόπο βί­αιο κι ἀσυνήθιστο γι᾽ αὐτόν στήν πρώτη καρέκλα πού βρῆκε μπροστά του καί ξέσπασε μέ ὀργή.-Θά πάω αὔριο στόν…

Γοργοϋπήκοος

ΓοργοϋπήκοοςΣτῆς ζωῆς κάθε ξάφνιασμα«Παναγιά μου!» φωνάζω.Καί σέ βρίσκω κοντά μουἁπαλή σάν τήν αὔραν᾽ ἀφουγκράζεσαι πρόθυματῆς καρδιᾶς  κάθε χτύποκαί μέ βιάση νά τρέχεις στόν Υἱό σου γοργά νά τό πεῖς.Νά γεμίσει…