«Οὐδὲν γὰρ ἐν ἡμῖν ἄτιμον. Θεοῦ ἔρ­γόν ἐστι», τίποτε δέν εἶναι ἄτιμο μέσα μας, γιατί εἶναι ἔργο τοῦ Θεοῦ, διδάσκει ὁ ἅγιος Ἰωάννης Χρυσόστομος (PG 61, 258). Δέν εἶναι ὅ­μως τόσο εὔκολο εἰ­δικά οἱ γονεῖς, πού ἔχουν τήν πρώτη εὐ­θύνη, νά διαπαιδαγωγήσουν τά παιδιά τους «ἐν παιδείᾳ καί νουθεσίᾳ Κυρίου» (Ἐφ 6,4) στό σημαντικό θέμα τῆς σεξουαλικότητας. Καί γιά τοῦ λόγου τό ἀληθές ἄς παρακολουθήσουμε τά συμπεράσματα μίας πρόσφατης μελέτης-ἔ­ρευνας πού πραγματοποιήθηκε στήν Ἀγγλία, τῆς ὁ­ποίας ἡ κοινωνία δέν μπορεῖ νά θεωρηθεῖ ὡς «συντηρητική».
✔Πάνω ἀπό τό 61% τῶν γονιῶν δυσκολεύονται νά μιλήσουν στά παιδιά τους γιά εὐαίσθητα θέματα.
✔Σχεδόν τό 1/4 τῶν γονιῶν προσ­ποιεῖται ὅτι δέν ἀκούει, ὅταν τό παι­δί τους ρωτάει γιά θέματα σχετικά μέ τό σέξ· ἐπινοοῦν κάποιο τηλεφώνημα ἤ παραμένουν στήν ἐργασία τους μέχρι ἀργά γιά νά ἀποφύγουν νά ἔρ­θουν ἀντιμέτωποι μέ «περίεργες» ἐρω­τή­σεις τοῦ παιδιοῦ τους ἤ ἐφευρίσκουν ἄλλες δικαι­ολογίες γιά νά μή δώσουν κάποια ἀπάντηση.
✔Πάνω ἀπό τό 50% τῶν γονιῶν ἀποκάλυψε ὅτι διακατέχονταν ἀπό φόβο ἤ ἀμηχανία, ὅταν γιά πρώτη φορά ἔπρεπε νά μιλήσουν στό παιδί τους γιά σχετικό θέ­μα.
✔Περισσότεροι τοῦ 1/5 τῶν γονιῶν ἰσχυρίστηκαν ὅτι βρίσκονται σέ ἀμηχανία μέ τέτοιου εἴδους συζητήσεις, ὅταν τά παιδιά τους εἶναι μικρά, γύρω στήν ἡλικία τῶν τεσσάρων ἐτῶν.
✔Τό 41% τῶν γονιῶν διαπληκτίζονται μεταξύ τους γιά τό ποιός πρέπει νά εἶναι ἐκεῖνος πού θά ἀναλάβει νά τό κάνει. Ὁ καθένας πετάει τό «μπαλάκι» στόν ἄλλο.
 Ἀπό τά ἀποτελέσματα τῆς ἔρευνας γίνεται σαφές ὅτι ἡ πλειονότητα τῶν γονιῶν δυσκολεύεται νά ἀντιμετωπίσει σω­στά ἕνα τόσο σοβαρό θέμα. Λανθα­σμέ- νοι ὅμως χειρισμοί ἔχουν ὀλέθριες συν­έπειες γιά τά παιδιά, οἱ ὁποῖες θά τά συν­οδεύουν ἐφ᾽ ὅρου ζωῆς, διότι ἡ σεξουα­- λικότητα ἀποτελεῖ ἀναπόσπαστο μέρος τῆς ἀνθρώπινης ζωῆς καί ἡ σεξουαλική ὑγεία εἶναι ἄρρηκτα συνδεδεμένη μέ τή σωματική καί ψυχική ὑγεία.
 Ἡ ὑγιής σεξουαλική κοινωνικοποίηση τοῦ παιδιοῦ ἀρχίζει ἀπό τό σπίτι, ἀφοῦ ἡ ἀνάπτυξη τῆς ταυτότητας τοῦ φύλου ἀρχίζει νά ἐμφανίζεται στό παιδί ἀπό τό δεύτερο ἔτος περίπου. Ἀπό τότε ἀρχίζει νά ἀποκτᾶ συνείδηση τοῦ ἑαυτοῦ του καί τῆς διαφορᾶς τῶν δύο φύλων. Οἱ γονεῖς ἔχουν τή μοναδική εὐκαιρία νά τονίσουν τίς βαθιά ριζωμένες ἀξίες τῆς ζωῆς. Ἀπό τήν πολύ μικρή ἡλικία τά παιδιά ἐκτίθενται σέ μηνύματα σχετικά μέ τή σεμνότητα, τό γυμνό καί τήν ἰδιωτική ζωή καί μέ βάση τό φύλο μαθαίνουν τή σχετική συμπεριφο­ρά.
 Οἱ συζητήσεις γιά τίς διαφορές μεταξύ ἀγοριῶν καί κοριτσιῶν καθώς καί οἱ τρόποι πού τά παιδιά χρησιμοποιοῦν τή σεξουαλική γλῶσσα συμβάλλουν στή διαμόρφωση ὑγιοῦς σεξουαλικότητας. Οἱ γονεῖς διδάσκουν τά παιδιά σχετικά μέ τίς ἀξίες καί τίς προσδοκίες τους μέσῳ τῆς συμπεριφορᾶς τους καί τῶν μηνυμάτων πού αὐτή ἐκπέμπει ἀλλά καί μέσῳ τῶν δράσεών τους.
 Ἡ σεξουαλική κοινωνικοποίηση ἐπίσης πραγματοποιεῖται ἔξω καί πέρα ἀπό τήν οἰκογένεια καί τό σπίτι. Τά παιδιά καί οἱ ἔφηβοι παρατηροῦν τούς κοινωνικούς κανόνες, παρακολουθοῦν τά μέσα μαζικῆς ἐνημέρωσης καί συμμετέχουν σέ πολιτιστικές καί θρησκευτικές δραστηριότητες, καθώς καί στήν ἀγωγή πού προσ­φέρεται στήν ἐκπαίδευση, ἄν καί ἐ­πι­σήμως δέν ἔχει εἰσαχθεῖ στά σχολεῖα τό σχετικό μάθημα. Ἀκόμη ἐκτίθενται τά παιδιά μας σέ διάφορες καί ποικίλες ἀπόψεις ἠθικῆς φύσεως σχετικά μέ τό θέμα τῶν ἀμβλώσεων καί τόν περιβόητο ἔ­λεγ­χο τῶν γεννήσεων, ὅπως τόν ρόλο καί τήν εὐθύνη τῶν δύο φύλων. Αὐτά τά ζητήματα καί οἱ διαφορετικές καί ἐκ διαμέτρου ἀντίθετες ἀπόψεις πού διατυπώ­νονται δέν θά πρέπει νά ἀγνοοῦνται ἀ­πό τούς γονεῖς, διότι δέν ἀφήνουν ἀδιάφορους ἤ ἀνεπηρέαστους τούς ἐφή­βους μας.
 Οἱ γονεῖς συχνά προβάλλουν τό ἐ­ρώτημα: Πότε πρέπει νά ξεκινήσει ἡ σεξουαλική ἀγωγή στό σπίτι, σέ ποιά ἡλικία τοῦ παιδιοῦ; Ἡ ἀπάντηση εἶναι πολύ ἁ­πλή: Τότε πού τό παιδί μας θά μᾶς θέσει τήν πρώτη σχετική ἐρώτηση. Μπορεῖ νά εἶναι καθώς διαβάζουμε μαζί τή δημιουργία τοῦ Ἀδάμ καί τῆς Εὔας ἀπό τήν εἰκονογραφημένη παιδική Βίβλο ἤ ὕστε­ρα ἀπό τήν παρακολούθηση τοῦ Μυστηρίου τῆς Βάπτισης φιλικοῦ ἤ συγγενικοῦ προσ­ώπου καί μάλιστα διαφορετικοῦ φύ­λου ἤ μετά τό Μυστήριο κάποιου Γάμου. Τότε εἶναι μία πολύ καλή εὐκαιρία σχολιάζοντας κάποιες εὐχές ἤ τά ἀνα­γνώσματα νά μιλήσουμε γιά τήν ἱερότητα καί τόν σκοπό τῆς σεξουαλικότητας.
 Οἱ ἀπαντήσεις στίς ἐρωτήσεις πού θέτουν τά παιδιά χρειάζονται ἀπό τήν πλευρά μας ἑτοιμότητα, τέχνη, εὐστροφία καί προπαντός ἀλήθεια. Τίς προσαρμόζουμε στήν ἡλικία, τήν ἀντιληπτική ἱκα- νότητα καί τίς ἀνάγκες τοῦ συγκε­­κριμέ­νου παιδιοῦ. Ἰδιαίτερα μέ τούς ἐφήβους ἄς κρατήσουμε διαύλους ἐπικοινωνίας ὅσο τό δυνατό περισσότερους καί πάντα ἀνοιχτούς. Δέν χρειάζεται νά τό «παίξου­με» μαζί τους «cool» σέ σκληρές ἐρωτήσεις τους. Βεβαίως τό λιγότερο ἄγχος μπορεῖ νά φέρει καλύτερα ἀπο­τελέσμα­τα. Ὅμως θά ἐκτιμηθεῖ πολύ ἄν ἀκουστεῖ ἀπό τά χείλη μας: «Αἰσθάνομαι λίγο ἀμήχανα μέ τήν ἐρώτησή σου». Μιλώντας στούς ἐφήβους μας γιά τό σέξ, ἄς τούς μιλήσουμε γιά τίς διαπροσωπικές σχέσεις, γιά τό φύλο, τά στερεότυπα, τήν ἐ­φηβεία, τήν ἐνσυναίσθηση, τή δυναμική ἐνέργεια πού διαθέτουν, τά συστήματα ἐπικοινωνίας, τίς ἀξίες, τήν ἕλξη, τήν εἰ­κό­να τοῦ σώματος, τίς διαστροφές πού εἶ­ναι «πειρασμός καί τραῦμα», ὅπως ἀπο­- δίδεται στά ἑλληνικά τό σπουδαῖο ἔργο τοῦ π. Marc-Antoine Costa de Beauregard, καί θεωροῦνται πλέον ἀπό πολλούς ὡς φυσιολογικές παρά τή θέση τῆς Γραφῆς καί τῆς Ὀρθόδοξης Ἐκκλησίας. Ἄς συνειδητοποιήσουν οἱ ἔφηβοί μας, τά παιδιά μας, ὅτι εἶναι τά ἀφεντικά τοῦ σώματός τους ἀλλά καί ναός τοῦ ἁγίου Πνεύματος. Τέλος, ἄς γνωρίζουμε πολύ καλά κι ἐμεῖς καί τά παιδιά μας ὅτι δέν ὑπάρχει λόγος ἤ πράξη μας χωρίς συνέπεια.

Ἀθανάσιος Γκάτζιος

- Εἶναι πολύ σημαντικό αὐ­τό πού λέω, ἀποδίδω μεγάλη σημασία σ’ αὐτό. Μέ τόν κακό λογισμό κάνεις κα­κό σ’ αὐτόν γιά τόν ὁ­ποῖο σκέφτεσαι τό κα­κό. Τόν ἐπηρεάζεις. Τό ἴδιο καί μέ τό καλό. Εἶναι ἡ ἴδια δύναμις τῆς ψυχῆς πού μπορεῖ νά στραφεῖ καί ἔτσι καί ἔτσι. Καί στήν Ἀμερική νά εἶναι, θά αἰ­σθανθεῖ τήν ἐ­πίδραση τοῦ καλοῦ ἤ τοῦ κα­κοῦ λογισμοῦ πού τοῦ στέλ­νεις καί θά ἐπηρεασθεῖ ἀνάλογα.

Ὅσιος Πορφύριος
(«Ἀπό τό ΣΗΜΕΙΩΜΑΤΑΡΙΟ
ἑνός Ὑποτακτικοῦ».
Ἐκδ. Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ Σωτῆρος, Μήλεσι 2016)

  13 Δεκεμβρίου 1943. Βάφονται στό αἷμα τά ἱ­στορικά Καλάβρυτα. Τά χιτλερικά πολυ­βόλα ἀφανίζουν τό πιό εὔρωστο κομμάτι τοῦ πληθυσμοῦ, 1.300 ἄνδρες. Βυθίζεται στό πένθος καί ὀρφανεύει ἡ μαρτυρική πόλη. Στόν τόπο τῆς θυσίας, στό χωράφι τοῦ Κα­πῆ, τά 1.300 καντήλια πού σιγοκαῖνε σήμερα ζων­τα­νεύουν στόν κάθε ἐπι­σκέ­πτη τό στυγερό ὁλοκαύτωμα.
   Καθώς βλέπουν οἱ μοναχοί τῆς Ἁ­γίας Λαύρας νά λαμπαδιάζουν τά Κα­λάβρυτα, ἀντιλαμβάνονται πώς καί τό μοναστήρι τους δέν θά γλυτώσει ἀπό τή γερμανική θηριωδία. Μέ βιάση, λοι­πόν, πολλοί ἀπ' αὐτούς μετα­φέρουν στό δάσος ἱερά κειμήλια κι ἀπο­φα­σίζουν νά μείνουν ἐκεῖ. Τήν ἄλλη μέρα τό πρωί, 14 Δεκεμβρίου, πενήντα Γερ­μανοί κυ­κλώνουν τό ἔνδοξο μοναστήρι καί τό τυλίγουν στίς φλόγες. Ὅσους πατέρες βρίσκουν τούς σκοτώνουν κάτω ἀπό τό πλατάνι τῆς μονῆς. Τραγική ἡ θέση τῶν μοναχῶν πού εἶχαν κρυφτεῖ στό δάσος. Ἐπιστρέφουν δακρύ­βρε­χτοι. Ἕνας ἀπ' αὐτούς κάπως ἔτσι δι­ε­κτραγωδεῖ τήν κατάσταση:
  «Οἱ Γερμανοί εἶχαν ἐγκαταλείψει τόν τόπον περί τήν μεσημβρίαν. Ἐπλη­σιάσαμεν. Θεέ μου, τί κακό! Τό πᾶν εἶχε ἀποτεφρωθῆ. Ἡ μεγαλοπρεπής καί ἐπιβλητική ἱστορική μονή μας δέν ὑπῆρχε πλέον. Μόνον ὁ ἱερός να­ός παρέ­μεινεν ἄθικτος. Τό πῦρ πού ἔθεσαν εἰς αὐτόν δέν ἤναψεν. Ἡ Παναγία ἔκαμε καί πά­λιν τό θαῦμα της. Δέν εἴχομεν συνέλθει ἀπό τό θλιβερόν αὐτό θέαμα καί εὑρέθημεν πρό ἑτέρου ἔτι ὀδυνη­ρο­τέ­ρου: Κατά γῆς, γύρω ἀπό τόν ἱστορικόν πλάτανον, ἔκειντο οἱ ἐκτελε­σθέν­τες πα­τέρες, Βασίλειος, Νεόφυτος, Εὐθύ­μι­ος, Ἀγαθάγγελος καί ὁ ὑπηρέτης τῆς μονῆς Π. Μπράτσικας. Ἐγονατίσαμεν μέ πόνον ἄφατον πρό τῶν πτωμάτων καί μέ λυγμούς ἠσπαζόμεθα αὐτά εὐ­λαβῶς».
  Ὁ ἱερομόναχος ἐξομολόγος καί κα­τη­χη­τής π. Βασίλειος Νασιόπουλος ἔμεινε στό μοναστήρι, γιά νά συμπα­ρασταθεῖ στόν παρά­λυτο π. Εὐθύ­μιο Χρυσανθακόπουλο. Μιά ἐ­χθρική σφαῖ­­ρα βρίσκει τόν π. Βασίλειο στόν κρόταφο, «ἔχοντα τήν χεῖρα εἰς σχῆμα σταυροῦ μέ τούς τρεῖς δακτύλους ἡνω­μένους, εἰς δέ τόν κόλπον του εὑρέθη τό μικρόν Ἀρτοφόριον μέ τόν Ἅγιον Ἄρτον καί εἰς τήν τσέπην του τό ἅγιον Μύρον». Ὁ καθηλωμένος ἱερομόναχος π. Εὐ­θύ­μιος δέχεται πολλαπλές γερμανικές σφαῖρες πού τοῦ τρυποῦν τήν καρδιά.
  Τήν ἴδια μέρα γεύεται τή γερμανική λαί­λαπα κι ἕνα ἄλλο ἔνδοξο μονα­στή­ρι, κοντά στά Καλάβρυτα, τό Μέγα Σπήλαιο. Οἱ ἀνί­εροι κατακτητές τό καῖνε. Σχηματίζεται μιά ὁλόκληρη σειρά ἀπό μελλοθάνατους μονα­χούς, δόκι­μους, λαϊκούς πού τούς στήνουν ἀ­πέ­ναντι ἀπό τά πολυβόλα, στόν τόπο «Κισσωτή». Ὁ γερμανός ἀξιωματικός ἀπο­θρασύνεται. Τούς διατάσσει νά ἐ­πευφημήσουν τόν Χίτλερ. Καί τότε, σέ κείνη τή γραφική τοποθεσία, μιά συγ­κινητική σκηνή ξετυ­λίγεται. Ὁ 96χρο­νος χαρισματοῦχος ἡγού­μενος π. Γα­βριήλ Κόσσυφας φωνάζει:
  «Ὄχι, παιδιά μου. Ἐμεῖς εἴμεθα Χρι­στιανοί καί Ἕλληνες. Ἄς σηκώ­σουμε τά μάτια στόν οὐρανό καί ἄς φωνάξουμε: Ζήτω ἡ Ἑλλάδα μας!».
  Ὅλοι τους μέ πρόσωπα αὐλα­κω­μένα ἀπό τά δάκρυα ἀλληλοσυγ­χω­ροῦνται. Κι ὕστερα, στραμμένοι πρός τόν οὐρανό, σείονται οἱ πλα­γιές ἀπό τίς ἐναρμονισμένες βροντώδεις φωνές τους: «Ζήτω ἡ Ἑλλάδα μας!». Ὁ αἱμο­δι­ψής τύραννος ἐνεργοποιεῖ τά πολυβόλα. «Ἔ­πεσαν ὅλοι στό χῶμα. Ἕναν-ἕναν παίρνοντάς τους οἱ βάρβαροι, τούς πέ­ταξαν μέσα στή χαράδρα, 150 μέτρα βάθος. Ὁ μικρός Ἠ­λίας προσπαθοῦσε νά τραβήξει τόν γέροντα ἡγούμενο. Προφταίνει ὁ βάρβαρος, ἁρπάζει τόν μικρό, τόν ταλαντεύει καί τόν πετᾶ ζων­τανό στό χάος τοῦ φαραγγιοῦ», σημει­ώνει ὁ μητροπολίτης Λήμνου Διονύσιος στό βιβλίο του «Πιστοί ἄχρι θανάτου».
 Ξένε, σάν βρεθεῖς προσκυνητής στό μο­να­στήρι τοῦ Μεγάλου Σπηλαίου, μή λησμονήσεις νά ἐπισκεφθεῖς κι αὐτόν τόν αἱματοβαμμένο μαρ­τυρικό τόπο καί νά σιγοψάλεις «μνήσθητι, Κύριε, τῶν δούλων σου...», ὅλων αὐτῶν τῶν πο­λύπαθων πατέρων, πού κοσμοῦν τή θρι­αμ­βεύουσα Ἐκκλησία μέ τό ἀμά­ραντο στεφάνι τῆς δόξας.

Ἑλληνίς

Ἀπολύτρωσις, Δεκ. 2016

  Τό χτυποκάρδι τῆς πρό Χριστοῦ ἐποχῆς ἀποτυπωμένο στά ἱερά κείμενα τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης συνοψίζεται στήν προφητική διαβεβαίωση «ἔρχεται ὁ Λυτρωτής»! Καί ἡ ἁγία μας Ἐκκλησία, καθώς μᾶς χειραγωγεῖ πρός τή φάτνη τῆς Βηθλεέμ, φέρνει στ᾿ αὐτιά μας αὐτή τή διαβεβαίωση, πού ἀνοίγει δρόμο γιά τήν ὑποδοχή τοῦ Λυτρωτῆ στήν καρδιά μας. Ἡ τριάδα τῶν προφητῶν, πού μᾶς εἰσάγει στό Δεκέμβριο μήνα, γίνεται μία πρόκληση γιά τόν πιστό ἀλλά καί γιά τόν κάθε σκεπτόμενο ἄνθρωπο νά προβληματισθεῖ σχετικά μέ τό πρόσωπο τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ. Μνήμη Ναούμ τοῦ προφήτου, ἀναγγέλλει τό Συναξάριο τῆς 1ης Δεκεμβρίου, γιά νά ἀκολουθήσει τήν ἑπομένη ἡ μνήμη τοῦ Ἀββακούμ καί τήν 3η τοῦ Σοφονία.
 Ἀνήκουν καί οἱ τρεῖς στήν ὁμάδα τῶν δώδεκα προφητῶν, πού ὀνομάζονται «μικροί» ὄχι διότι εἶναι μικροί σέ ἀξία, ἀλλά διότι ἔχουν μικρή ἔκταση τά βιβλία πού αὐτοί συνέγραψαν. Φωτισμένοι ἀπό τό Πνεῦμα τοῦ Θεοῦ οἱ ἅγιοι αὐτοί ἄνθρωποι, βυθίζουν τό βλέμμα τους πέρα ἀπό τή σύγχρονή τους πραγματικότητα, τήν ὁποία ἄριστα κατέχουν καί ζωντανά περιγράφουν, στήν αἰώνια πραγματικότητα τοῦ Θεοῦ. Καί -τί θαῦμα!- μέσα στή μικρή ἔκταση τῶν προφητειῶν τους ξεδιπλώνουν τό μεγάλο σχέδιο τοῦ Θεοῦ γιά τή σωτηρία τοῦ κόσμου κι ἀποκαλύπτουν στήν ἀνθρωπότητα πολύτιμα μυστικά γιά τήν ἀναγνώριση καί προσέγγιση τοῦ Σωτήρα. Ἕνα δεῖγμα ἀπό τήν πείρα τους αὐτή θά δοῦμε στήν συνέχεια.
 Προλέγοντας τήν ἐπικείμενη καταστροφή τῆς Νινευΐ, ὁ Ναούμ (=Παρηγορημένος) διακηρύττει ὅτι «χρηστός (=συγκαταβατικός) Κύριος τοῖς ὑπομένουσιν αὐτόν» (1,7). Δέν διαψεύδει ὁ Κύριος ἐκείνους πού στηρίζουν σ᾿ Αὐτόν τήν ἐλπίδα τῆς σωτηρίας τους.
 Μιλώντας πιό ξεκάθαρα ὁ Ἀββακούμ (=Ἀγκαλιά τοῦ Θεοῦ) στήν ἀρχή τοῦ τρίτου κεφαλαίου τῆς προφητείας του βλέπει ἐνσαρκωμένη τήν ἐλπίδα, συνομιλεῖ μέ τόν ἴδιο τόν Θεό: «Ἄκουσα τή φωνή σου, Κύριε, καί φοβήθηκα· μελέτησα τά ἔργα σου καί ἔμεινα κατάπληκτος... Νά, ὁ Θεός θά ᾿ρθεῖ ἀπό τή Θαιμάν, ὁ ἅγιος ἀπό ὄρος πυκνοφυτευμένο καί κατάσκιο», τήν Παρθένο Μαρία, ἐξηγοῦν οἱ ἑρμηνευτές.
 Κι ὁ Σοφονίας (= Θεοφύλακτος), σαγηνευμένος ἀπό τήν ἀγάπη τοῦ Θεοῦ, διαβεβαιώνει τόν πιστό λαό· «περιεῖλε (=παραμέρισε) Κύριος τά ἀδικήματά σου. Λελύτρωταί σε ἐκ χειρός ἐχθρῶν σου... οὐκ ὄψῃ κακά οὐκέτι» (3,15). Λυτρώνεται ἀπό τό φόβο τοῦ κακοῦ ἡ ἀνθρωπότητα ἀπό τήν ὥρα πού ὁ ἴδιος ὁ Θεός προσέλαβε τήν ἀνθρώπινη φύση καί μ᾿ αὐτήν συνέτριψε τόν πιό μεγάλο ἐχθρό τοῦ ἀνθρώπου, τό θάνατο.
 Τί πλοῦτος, ἀλήθεια, τί θησαυρός πολύτιμος οἱ θεῖες Γραφές! Μακάριοι ὅσοι τίς μελετοῦν. Εἰδικά αὐτή τήν περίοδο, εἶναι ἡ πιό καλή προετοιμασία γιά τά Χριστούγεννα. Οἱ προφητεῖες, ἐκπληρωμένες ἤδη μέσα στήν ἱστορία τῆς ἐνανθρωπήσεως τοῦ Θεοῦ, ὄντως «βιάζουν» τόν σκεπτόμενο ἄνθρωπο νά πιστέψει. Καί γιά τόν πιστό γίνονται τό ἀλάθητο μονοπάτι, ὥστε νά πορευθεῖ μέ ἀσφάλεια καί νά γονατίσει μέ ἐπίγνωση στό λίκνο τοῦ αἰωνίου Θεοῦ, πού γιά χάρη μας γεννᾶται ὡς «παιδίον νέον».

Στέργιος Σάκκος

Ἀπολύτρωσις 57 (2002) 243

  «Δέν τρώω πτώματα ἤ ὁτιδήποτε παράγεται ἀπό αὐτά!», μοῦ ἀπάντησε μία συμφοιτήτριά μου, ἀρνούμενη νά πάρει τό ἀρτύσιμο κέρασμα πού τῆς προσέφερα. Καί προτοῦ προλάβω νά πῶ κάτι, συμπλήρωσε: «Εἶμαι vegan!», χω­ρίς νά ἀφήσει περιθώριο γιά ὁποιαδήποτε ἄλλη συζήτηση…
  Ψάχνοντας πληροφορίες διαπίστω­σα πώς vegan λέγονται ὅσοι υἱοθετοῦν ἕναν συγκεκριμένο τρόπο ζωῆς πού ἀ­παγορεύει τή χρήση ζώων ἤ ζωικῶν προϊόντων γιά τροφή, ἔνδυση ἤ ἄλλους σκοπούς. Ἀποκλείουν, ὡς ἐκ τούτου, ἀπό τή διατροφή τους ὅλα τά ζωικά προϊόντα ὅπως τό κρέας, τό ψάρι, τά πουλερικά, τό μέλι, τά αὐγά, καί ὅλα τά γαλακτοκομικά προϊόντα.
  Μάλιστα, ἔχουν καθιερώσει καί Παγκόσμια Ἡμέρα Αὐστηρᾶς Χορτοφαγίας, τήν 1η Νοεμβρίου. Πίσω ἀπό τόν συγκεκριμένο τρόπο ζωῆς κρύβεται μία ὁλόκληρη φιλοσοφία καί ἠθική σχετικά μέ τή μακροζωία, τήν ἀγάπη στή μητέρα-φύση καί στό περιβάλλον.
  Προβληματίστηκα καί ἀναρωτήθη­κα: «Ἐγώ γιατί νηστεύω; Γιά λόγους μακροζωίας, ὑγιεινῆς διατροφῆς ἤ λό­γῳ κάποιας φιλοσοφίας;». Τότε θυμήθηκα τόν λόγο τοῦ Χριστοῦ πού εἶχα πολλές φορές διαβάσει στήν Καινή Διαθήκη ἀπό μικρή: «Τοῦτο τὸ γένος οὐκ ἐκπορεύεται εἰ μὴ ἐν προσευχῇ καὶ νηστείᾳ» (Μθ 17,21). Μέ τή νηστεί­α ἀπό τίς τροφές καί τά πάθη μας, μέ τήν προσευχή καί τόν καθημερινό μας ἀγώνα πολεμᾶμε τόν διάβολο, ζητοῦμε τή χά­ρη τοῦ Θεοῦ καί νικοῦμε τούς πειρασμούς. Ἀπέχουμε ἀπό ὁρισμένες τρο­φές σέ συγκεκριμένες μέρες καί περι­όδους, γιατί προετοιμαζόμαστε πνευματικά γιά κάποιο μεγάλο γεγονός…
  Καί ὅταν κάποιοι στίς ἀρχές Νοεμβρίου γιορτάζουν καί νηστεύουν ἀπό τά «πτώματα» στό ὄνομα μίας ὑγιεινῆς διατροφῆς, ἐμεῖς, στά μέσα Νοεμβρίου (15/11) ἀρχίζουμε τή νηστεία-προετοιμασία γιά τό παγκόσμιο κοσμοσωτήριο γεγονός τῆς Γέννησης Ἐκείνου πού ἦρθε στή γῆ γιά τόν καθένα ξεχωριστά καί ὅλους μαζί. Ἦρθε κι ἔρχεται ὡς πραγματικός Πατέρας νά μᾶς σώσει ἀ­πό τήν ἁμαρτία, νά μᾶς μετατρέψει ἀ­πό νεκρά πτώματα, δούλους τῆς ἁμαρ­- τίας, σέ ἀνθρώπους ἀναγεννημένους ψυχῇ τε καὶ σώματι.
  Ἡ σωματική νηστεία γιά τή Γέννη­ση τοῦ Χριστοῦ μᾶς βοηθᾶ καί πνευματικά. Δίνοντας λιγότερα δικαιώματα στήν ὕλη μποροῦμε νά ἀσχοληθοῦμε μέ τήν προσευχή, τήν πνευματική μελέτη, τήν προσφορά τῆς ἀγάπης, μέ τόν πνευματικό ἀγώνα, ὥστε νά ζήσουμε ἀ­ληθινά μέσα μας τά Χριστούγεννα. Ἄς εὐχηθοῦμε, τώρα πού ἡ Σαρακοστή τῶν Χριστουγέννων ξεκινᾶ, νηστεύοντας μέ χαρά, προσευχόμενοι μέ καθαρή καρ­διά, ἀσκώντας γύρω μας τήν ἀγάπη, νά ὑποδεχτοῦμε μέσα μας τόν νεογέννητο Κύριο.

Ἀγριππίνα

Ἀπολύτρωσις 71 (2016) 286

«Χτίζοντας τό μέλλον σ᾽ ἕνα μεταβαλλόμενο πα­­ρόν». Αὐτό ἦταν τό θέ­μα τοῦ ΙΓ΄ Ἐκπαιδευτικοῦ Συνεδρίου τῆς Ἀδελφότητας «Χριστια­νική Ἐλπίς», πού πρα­γμα­το­ποιήθη­κε στίς 8 Ὀκτωβρίου στό Πνευματικό κέντρο της στό Φίλυρο Θεσσαλονίκης. Tό παρακολούθησαν 500 καί πλέον ἐκπαιδευτικοί ἀπό διάφορα μέρη τῆς Ἑλλάδας.
 Οἱ ἐργασίες τοῦ Συνε­δρίου ἄρχισαν μέ τήν τέλεση τοῦ Ἁγιασμοῦ ἀπό τόν οἰκεῖο ἐπίσκοπο, σεβασμιώτατο Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλε­ως κ.κ. Βαρνάβα. Χαιρετίζοντας τήν ὁ­μή­γυ­ρη ὁ Σεβασμιώ­τα­τος ἐξέ­φρα­σε τή χαρά του, ἐπαί­νεσε τήν προσπάθεια καί ἐ­πισήμανε τή σοβα­ρό­τη­τα τῆς ἀποστολῆς καί τήν εὐ­θύ­νη τοῦ χριστιανοῦ ἐκπαι­δευ­τι­κοῦ μέσα στούς χαλεπούς καιρούς μας...
Τά θέματα τοῦ Συνεδρίου εἰσηγήθηκαν ἐ­κλε­κτοί ἐπιστήμονες προ­ερ­χό­μενοι καί ἀπό τίς τρεῖς βαθμίδες τῆς ἐκπαίδευσης: Ἡ κ. Μα­ρία Παπαευ­στα­θίου-Τσά­­­γκα, σχο­λική σύμ­­βουλος φιλολό­γων, ἀνέ­πτυξε τό θέμα «Τό σύγχρονο σχολεῖο ὡς κοινωνία προσ­ώπων». Ὁ δάσκαλος καί σχολικός σύμβουλος πρω­το­βάθμιας ἐκ­παίδευσης κ. Ἰ­ωάννης Τρικ­­καλιώτης εἰσηγήθηκε τό θέμα «Διαχείριση σχολικῆς τάξης: Ὁ ρόλος τοῦ  δασκάλου στή διαμόρφωση συναισθημα­τικοῦ κλίματος», ἐνῶ ὁ κ. Ἰωάννης Ἀσ­σιόγλου, τεχνολόγος ἠλεκτρολόγος-ἠ- λεκτρονικός, παρουσίασε τή «Σα­γήνη τῆς τεχνητῆς εἰκο­­νοθέα­σης». Ὁ κ. Βάϊος Νταφούλης, εἰδικός παιδοψυχί­ατρος καί διδάκτωρ τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστη­μίου, ἀπάντησε στό ἐρώτημα: «Ἡ οἰκογένεια ἀλλάζει, τί ἀλλάζει στό σχολεῖο;». Τέλος, ὁ πανο­σιολογιώ­τα­τος ἀρχιμανδρίτης π. Εἰρηναῖος Χατζηευφραιμίδης, ἀνα­πλη­ρω­τής καθη­γητής τοῦ Πανεπιστημίου Δυτικῆς Μακε­δονίας στό Τμῆμα Δημοτικῆς Ἐκπαίδευσης, ἀνέπτυξε τό θέμα «Ἡ ἀ­ξί­α τοῦ προσώπου τοῦ μα­θη­­τῆ».
 Εἶναι γεγονός ὅτι τό ἔργο τῆς παιδείας, πού ποτέ δέν ἦ­ταν εὔ­κολο, γίνεται ἐξαιρετικά δύσ­κολο στόν ὁμο­λογουμένως με­τα­­βαλ­λόμενο κόσμο μας. Ἐνῶ κα­θημερινά ραγδαῖες ἀλ­λαγές μᾶς κατακλύζουν, ὁ δάσκαλος, ὁ παι­δαγωγός, μοχθεῖ ὄχι γιά κάτι τό παροδικό καί ἐφήμερο ἀλλά γιά τόν καταρτισμό καί τήν ἀγωγή τῶν νέων. Ἀπό τό ἔργο του ἐξαρτᾶται τό μέλλον ὄχι μόνο τῶν μαθητῶν του ἀλλά τοῦ τό­που μας καί τοῦ κόσμου ὅλου. Γι’ αὐτό πρέπει νά χτίσει σέ στέρεα θεμέλια.
 Συμπέρασμα τοῦ Συνεδρί­ου εἶναι ὅτι μέσα στόν συνεχῶς μεταβαλλόμενο κόσμο, πού ἀ­παιτεῖ διαρκῆ προσαρμογή σέ νέες ἀ­νάγκες καί πιό σύνθετες ἀπαιτήσεις, τά βασικά δομικά χα­ρακτηριστικά τῆς παι­δείας ὀ­φεί­λουν νά παραμένουν ἀναλλοίωτα καί οἱ συντεταγμένες της σταθερές καί ξεκάθαρες, προ­σηλωμένες στή μα­κραίωνη παράδοση αὐτοῦ τοῦ εὐ­λογημένου τό­που μας. Καλεῖται ὁ ἐκ­παιδευ­τικός νά συνδυάσει τήν ἐκ­παίδευση ἐγ­κε­φάλων μέ τήν καλ­λιέργεια ὑπάρξεων.  Ἔ­τσι θά ἀ­ναδειχθεῖ ὡς ὁ με­-γα­λόπνοος καί ἡρωικός κτίστης τοῦ μέλλοντος στούς μετα­- ­βαλλόμενους καί ἄ­στατους και­ρούς μας. Τό εὐχόμαστε ὁλό­ψυχα!

 Μέ τή χάρη τοῦ Θεοῦ καί τίς εὐ­χές τῆς τοπικῆς ἐκκλησίας ξεκίνησε τό νέο ἱεραποστολικό ἔτος γιά τήν Ἀ­δελφότητά μας τήν Κυριακή τοῦ Σπο­ρέως. Στήν πρώτη γενική σύναξη ὁ πρωτοσύγκελλος τῆς Ἱερᾶς Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης π. Στεφάνος Τόλιος, ἐκπροσωπώντας τόν ἐ­πί­σκο­­πό μας  κ. Ἄνθιμο, μαζί μέ τόν πνευματικό τῆς Ἀδελφότητος π. Μιχαήλ Κό­νια τέλεσαν τήν ἀκολουθία τοῦ Ἁγια­σμοῦ. Ἀκολούθησαν χαιρετισμοί καί εὐχές ἀπό τόν π. Στέφανο καί τόν πρόεδρο κ. Σάββα Ξανθόπουλο γιά τήν εὐόδωση τῶν ἱεραποστολικῶν προσπαθειῶν τῆς Ἀδελφότητος. Τήν ὅλη ἐκδήλωση πλαισίωσαν οἱ χορωδίες τῶν φοιτητριῶν  καί τῶν νέων μας. Εἴθε ὁ Κύριος νά εὐλογήσει τή φετινή σπορά τοῦ λόγου του, ὥστε νά καρποφορήσει στίς καρδιές καλλιεργούντων καί καλλιεργουμένων.